Η Πεντάμορφη και το Τέρας
- Beauty and the Beast
- 2017
- ΗΠΑ
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Εποχής, Μιούζικαλ, Οικογενειακή, Τέρατα, Φαντασίας
- 16 Μαρτίου 2017
Η Μπελ είναι μια έξυπνη, όμορφη κι ανεξάρτητη κοπέλα που η μοίρα της τη φέρνει αιχμάλωτη από ένα τέρας σε κάστρο. Παρά τους φόβους της, θα γίνει φίλη με το επιτελείο του κάστρου και θα μάθει να κοιτάει πέρα από το τρομακτικό παρουσιαστικό του τέρατος και τον ζωώδη θυμό του, συνειδητοποιώντας ότι μέσα υπάρχει η ευγενική καρδιά και η ψυχή ενός όμορφου πρίγκιπα.
Σκηνοθεσία:
Bill Condon
Κύριοι Ρόλοι:
Emma Watson … Belle
Dan Stevens … το τέρας
Luke Evans … Gaston
Kevin Kline … Maurice
Josh Gad … LeFou
Ewan McGregor … Lumiere
Stanley Tucci … μαέστρος Cadenza
Audra McDonald … μαντάμ Garderobe
Gugu Mbatha-Raw … Plumette
Ian McKellen … Cogsworth
Emma Thompson … Κα Potts
Hattie Morahan … Agathe
Adrian Schiller … Κος D’Arque
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Stephen Chbosky, Evan Spiliotopoulos
Παραγωγή: David Hoberman, Todd Lieberman
Μουσική: Alan Menken
Φωτογραφία: Tobias A. Schliessler
Μοντάζ: Virginia Katz
Σκηνικά: Sarah Greenwood
Κοστούμια: Jacqueline Durran
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Beauty and the Beast
- Ελληνικός Τίτλος: Η Πεντάμορφη και το Τέρας
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Πεντάμορφη και το Τέρας (1946)
- Η Πεντάμορφη και το Τέρας (1991)
- Η Πεντάμορφη και το Τέρας: Τα Μαγεμένα Χριστούγεννα (1997)
- Ο Μαγικός Κόσμος της Μπελ (1998)
- Η Πεντάμορφη και το Τέρας (2014)
- Belle (2021)
Σεναριακή Πηγή
- Παραμύθι: Beauty and the Beast των Gabrielle-Suzanne Barbot de Villeneuve, Jeanne-Marie Leprince de Beaumont.
- Σενάριο: Η Πεντάμορφη και το Τέρας (1991) της Linda Woolverton.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ σκηνικών και κοστουμιών.
- Υποψήφιο για Bafta σκηνικών και κοστουμιών.
Παραλειπόμενα
- Πρόκειται για ριμέικ της ομώνυμης επιτυχίας κινουμένων σχεδίων της Disney του 1991, βασισμένο με τη σειρά του στο διάσημο παραμύθι της Jeanne-Marie Leprince de Beaumont από το 1740. Η ζωντανή αυτή εκδοχή έχει ρίζες από το 1994, οπότε και παρουσιάστηκε η θεατρική ζωντανή εκδοχή στο Μπρόντγουεϊ και άμεσα η διάσημη εταιρία έκανε σκέψεις για τον κινηματογράφο. Το 2011, όμως, ο συνθέτης Alan Menken είχε δηλώσει πως το σχέδιο θεωρούνταν πλέον παλιομοδίτικο κι εγκαταλείφθηκε. Όλα άλλαξαν το 2014, όταν ξεκίνησε μια μίνι μόδα ζωντανών διασκευών παραμυθιών και τον Ιούνη του ίδιου χρόνου, ο Bill Condon υπέγραψε για να αναλάβει τη σκηνοθεσία. Αρχικά, ο Condon δήλωσε πως θέλει να κάνει κάτι ανάμεσα στην καρτούν εκδοχή και τη θεατρική, με τραγούδια κι από τις δύο εκδοχές. Αλλά τον Ιούνη του 2015, ο Menken επιβεβαίωσε πως δεν θα συμπεριληφθούν τραγούδια από το θεατρικό μιούζικαλ, παρά μόνο από την ταινία του 1991 και κάποια καινούργια.
- Κι ενώ η Emma Watson είχε η ίδια ανακοινώσει από πολύ νωρίς την πρωταγωνιστική της συμμετοχή (παρότι υπήρχαν σκέψεις και για την Emma Roberts), ξεκινώντας και μαθήματα τραγουδιού, ο ρόλος του τέρατος αρχικά είχε προσφερθεί στον Ryan Gosling, αλλά αυτός τον απέρριψε.
- Ο Jean Dujardin ήταν υποψήφιος για τον ρόλο του Λιμιέρ και η Laura Linney για την Κα Ποτς.
- Πολύ ακριβή παραγωγή (με μπάτζετ ανάμεσα σε 160 και 255 εκατομμύρια δολάρια), αλλά δοκίμασε και τις αντοχές των ταμείων. Τα έσοδα έφτασαν στο 1 δις και 264 εκατομμύρια δολάρια, φτάνοντας τότε στο νούμερο 10 όλων των εποχών, ενώ ήταν η δεύτερη εμπορικότερη ταινία της χρονιάς.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Αλεξάνδρα Λέρτα (Μπελ), Γιάννης Παλαμίδας (το Τέρας), Άλεξ Παναγή (Γκαστόν), Δημήτρης Κοντογιάννης (Μορίς), Στρατής Στηλ (Λεφού), Χρήστος Θάνος (Λουμιέρ), Αλέξης Ζερβάνος (Καντέντζα), Πένυ Δεληγιάννη (μαντάμ Γκαρνταρόμπα), Λίλη Τέγου (Πουπουλένια), Μάγκυ Χαραλαμπίδου (Άγκαθα), Αλέξανδρος Ντούνης (Θρυψαλάκι), Τάσος Κωστής (Τικιτάκας), Σία Κοσκινά (μαντάμ Τσαγιερό), Νάσια Αχλαδιώτου, Βασίλης Δημακόπουλος, Δέσποινα Δρανδάκη, Κίμων Καλύβας, Ζωή Κατσάτου, Αγγελική Λουκάτου, Ειρήνη Μαμάκη, Χριστίνα Μπαρλογιάννη, Στέλλα Μπονάτσου, Κλημεντίνη Παπαγιάννη, Κυριακή Πίττη, Ξένια Ροδοθεάτου, Ειρήνη Ρουβά, Γιώργος Σκουφής, Θοδωρής Σμέρος, Γιάννης Στεφόπουλος, Σοφία Τσάκα, Ειρήνη Τσίγκα, Γιάννης Υφαντής, Στέλιος Ψαρουδάκης. Σκηνοθετική επιμέλεια/Μετάφραση: Σοφία Τσάκα. Στοίχοι: Ηλίας Ματάμης.
- Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Στην ταινία ακούγονται τα τραγούδια από την εκδοχή του 1991, αλλά και τρία καινούργια, πάλι σε σύνθεση του Alan Menken και στοίχους του Tim Rice. Δύο από αυτά (το How Does a Moment Last Forever και το Evermore) βγήκαν σε σινγκλ (ενώ το τρίτο που δεν κυκλοφόρησε αυτόνομο ήταν το Days in the Sun), αλλά προηγήθηκε η κυκλοφορία του ομώνυμου κομματιού, αυτή τη φορά με τις φωνές των Ariana Grande, John Legend.
- Το How Does a Moment Last Forever στην ταινία ακούγεται από τον Kevin Kline, αλλά κυκλοφόρησε ευρέως με τη φωνή της Celine Dion. Την ίδια πορεία ακολούθησε και το Evermore, που στο φιλμ ακούγεται από τον Dan Stevens, αλλά κυκλοφόρησε με τη φωνή του Josh Groban, κι έτσι ακούγεται και στους τίτλους τέλους.
Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 13/3/2017
Μετά το «Σταχτοπούτα» που ξεκίνησε αυτήν τη νέα μόδα για τα στούντιο Disney και το περσινό, πλέον βραβευμένο με Όσκαρ καλύτερων ειδικών εφέ «Το Βιβλίο της Ζούγκλας», σειρά παίρνει το δημοφιλέστατο και ξακουστό «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» του 1991 για να ρετουσαριστεί σε μια εκδοχή με ηθοποιούς και χρήση CGI. Η εύλογη απορία που δημιουργείται στον νου είναι η εξής: έστω ότι οι δύο προηγούμενες απόπειρες αφορούσαν παλιότερα καρτούν των πανίσχυρων στούντιο και υπήρχε η δικαιολογία ότι τα ριμέικ αυτά γυρίστηκαν για να μεταφέρουν στη νέα γενιά παιδιών τον μύθο που υπήρχε στα φιλμ αυτά, ακόμη κι αν είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ακόμη και νεότερους γονείς να μη συστήνουν πρώτα στα παιδιά τους τις διαχρονικές κλασικές δημιουργίες που προηγήθηκαν των εκδοχών με ηθοποιούς. Στην περίπτωση του «Η Πεντάμορφη και το Τέρας», όμως, μιλάμε για μια ταινία μόλις 26 ετών, με σκίτσο που φαντάζει νεωτεριστικό και καλοφτιαγμένο ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα των πολύπλοκων και άρτια σχεδιασμένων ψηφιακών δημιουργιών. Ποια η αναγκαιότητα της επαναδιατύπωσης μιας τόσο αγαπημένης ιστορίας που έχει ειπωθεί τόσο πρόσφατα και μάλιστα με μεγάλη δημοφιλία κι επιτυχία, πέραν μιας εύκολης λύσης για να μπουν γρήγορα χρήματα στο ταμείο;
Τέλος πάντων, η ιστορία γνωστή και διαδεδομένη: η Belle, μια νεαρή κοπέλα που βρίσκει την απόδραση στις σελίδες των βιβλίων που διαβάζει θεωρείται μαζί με τον εφευρέτη πατέρα της ως εκκεντρικό στοιχείο από το χωριό της, κάτι που δεν εμποδίζει τον υπερόπτη κυνηγό Gaston να την πολιορκεί ερωτικά επιδιώκοντας μέχρι και να παντρευτεί μαζί της. Τα πράγματα θα πάρουν μια απρόσμενη τροπή όταν ο πατέρας της Belle χάνεται στη διαδρομή και καταλήγει έγκλειστος σε ένα κάστρο που κατοικείται από έναν πρίγκιπα καταραμένο από μια μάγισσα να έχει τη μορφή του τέρατος, εκτός κι αν καταφέρει να αγαπήσει και να αγαπηθεί πραγματικά από μια κοπέλα. Η Belle θα πάρει τη θέση του πατέρα της και φυλακισμένη στο κάστρο θα αναπτύξει σταδιακά μια ξεχωριστή σχέση με το μεταμορφωμένο πρίγκιπα.
Στη σεναριακή διασκευή έχει βάλει εδώ το χέρι του ο Stephen Chbosky που είχε γράψει το βιβλίο «The Perks of Being a Wallflower» και που το 2012 θα φιλμογραφούσε μια εξαίσια διασκευή του, οπότε είναι εύλογο κάποιος να έχει προσδοκίες σχετικά με την ανανέωση του γνωστού παραμυθιού που θα μπορούσε να πρεσβεύει μια τέτοια πένα. Στην πραγματικότητα, όμως, οι διαφορές είναι ελάχιστες και συνοψίζονται σε μερικά καινούρια τραγούδια που φυσικά δεν συγκρίνονται με τα παλιά και αγαπημένα του μιούζικαλ, μια υποπλοκή σχετικά με τη μητέρα της Belle η οποία δεν έχει την παραμικρή ουσιαστική επίπτωση στην εξέλιξη της ιστορίας και μια μάλλον αμφίβολης ποιότητας προσθήκη στο χαρακτήρα του LeFou, φίλου του Gaston, που υποδύεται χοντροκομμένα ο Josh Gad με ομοφυλοφιλικές τάσεις, με τρόπο που δεν θα έλεγε κάποιος ότι αποκαλεί επίκληση στην αναγκαιότητα για διαφορετικότητα, αλλά περισσότερο μια αφορμή για μια σειρά άκομψων και στα όρια του ομοφοβικού καλαμπουριών.
Γενικότερα, οι συγκρίσεις με το πρωτότυπο animation κάνουν το ριμέικ του Condon, ο οποίος έχει βάλει την υπογραφή του σε αξιόλογα φιλμ (το ακαδημαϊκό αλλά ουσιώδες «Kinsey: Ας Μιλήσουμε για το Σεξ», το υποτιμημένο από κριτική και κοινό «Ο Κύριος Χολμς»), αλλά έχει συνδέσει το όνομά του και ως μισθοφόρος της saga του «Twilight» και κατέστρεψε την ευκαιρία να γυρίσει μια σημαντική ταινία γύρω από το φαινόμενο Wikileaks με το «Ο Άνθρωπος που Πούλησε τον Κόσμο» να χάνει κατά κράτος. Αν και είναι φανερό ότι έχουν επενδυθεί πολλά χρήματα σε κοστούμια, σκηνικά και ειδικά εφέ, οι εικόνες που παράγονται δεν είναι ιδιαίτερα εμπνευσμένες και σίγουρα δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα αντίστοιχα αξιομνημόνευτα σκίτσα της ταινίας του 1991. Η Emma Watson που πρωταγωνιστεί δεν φαίνεται να προσπαθεί ιδιαίτερα, σε αντίθεση με τον Luke Evans που απροσδόκητα ξεχωρίζει και με μπρίο ερμηνεύει έναν αξιομνημόνευτο Gaston. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα φιλμ δίχως αναγκαιότητα ύπαρξης, και για αυτό άψυχο, παρά την κατασκευαστική του αρτιότητα.
Βαθμολογία: