
Battleship: Ναυμαχία
- Battleship
- 2012
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ιαπωνικά
- Δράσης, Επιστημονικής Φαντασίας, Έπος, Περιπέτεια
- 19 Απριλίου 2012
Δυνάμεις του πολεμικού ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών πραγματοποιούν μια συνηθισμένη άσκηση στα ανοικτά του Ειρηνικού Ωκεανού. Εκείνο που αγνοούν όμως είναι πως μια προηγμένη τεχνολογικά εξωγήινη φυλή καιροφυλακτεί κάτω από την επιφάνεια του νερού. Τα σχέδια των εισβολέων δεν αργούν να αποκαλυφθούν και η μάχη προμηνύεται σφοδρή, τόσο στον αέρα, όσο και στη στεριά. Αυτό, όμως, που θα καθορίσει την έκβαση του πολέμου θα είναι μια ναυμαχία, η πιο κρίσιμη που γνώρισε ποτέ η ανθρώπινη ιστορία.
Σκηνοθεσία:
Peter Berg
Κύριοι Ρόλοι:
Taylor Kitsch … υποπλοίαρχος Alex Hopper
Alexander Skarsgard … πλοίαρχος Stone Hopper
Rihanna … Cora Raikes
Brooklyn Decker … Samantha ‘Sam’ Shane
Tadanobu Asano … πλοίαρχος Yugi Nagata
Hamish Linklater … Cal Zapata
Liam Neeson … ναύαρχος Terrance Shane
Peter MacNicol … υπουργός άμυνας
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jon Hoeber, Erich Hoeber
Παραγωγή: Sarah Aubrey, Peter Berg, Brian Goldner, Duncan Henderson, Bennett Schneir, Scott Stuber
Μουσική: Steve Jablonsky
Φωτογραφία: Tobias A. Schliessler
Μοντάζ: Colby Parker Jr., Billy Rich, Paul Rubell
Σκηνικά: Neil Spisak
Κοστούμια: Larry Dias
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Battleship
- Ελληνικός Τίτλος: Battleship: Ναυμαχία
Παραλειπόμενα
- Η ταινία έχει ως βάση το γνωστό επιτραπέζιο παιχνίδι Ναυμαχία της Hasbro. Μετά την ταινία, η εταιρία έβγαλε μια νέα εκδοχή του παιχνιδιού, με βάση την ταινία.
- Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στην Αυστραλία, αλλά η έλλειψη εφοριακών κίνητρων της εκεί κυβέρνησης εκτόξευσε το μπάτζετ. Έτσι, αναγκάστηκαν να “μετακομίσουν” στη Χαβάη.
- Ο Jeremy Renner ήταν ο πρώτος υποψήφιος Χόπερ, αλλά προτίμησε άλλη παραγωγή.
- Ερμηνευτικό ντεμπούτο της Rihanna. Συμφώνησε να παίξει λόγω του δυναμικού ρόλου, αλλά κι επειδή δεν ήταν τόσο μεγάλος για να τη δυσκολέψει.
- Η ταινία απέτυχε εμπορικά, με μόλις 65 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις στις ΗΠΑ και συνολικά 303 εκατομμύρια παγκοσμίως. Κόστισε όμως περίπου 220 εκατομμύρια δολάρια.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Σε δύο κομμάτια του σάουντρακ συμμετέχει κι ο Tom Morello, ο κιθαρίστας των Rage Against The Machine.
- Ο συνθέτης Steve Jablonsky επιλέχτηκε λόγω της επιτυχίας του franchise Transformers.
Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 17/4/2012
Τι κοινό έχουν τα Αρμαγεδδών, Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει, Τζουράσικ Παρκ, Αδίστακτα/Πρόσωπα και πολλές ακόμα ταινίες σαν αυτές μεταξύ τους; Είναι ταινίες blockbuster. Είναι ταινίες προερχόμενες εξ Αμερικής. Είναι ταινίες έξυπνες, ακόμα κι αν είναι απίστευτες σαν σενάρια. Και πάνω από όλα, είναι διασκεδαστικές. Δυστυχώς το «Battleship: Ναυμαχία» δεν τις πλησιάζει καν. Τεχνικά η ταινία είναι σαφέστατα άρτια, με εφέ που αγγίζουν το τέλειο. Βέβαια, με ένα budget 200 εκατομμυρίων δολαρίων, αυτό έλειπε και να μην είναι. Τίποτα άλλο, όμως, δεν δικαιολογεί ούτε μισό αστεράκι παραπάνω. Και όχι, δεν δέχομαι το επιχείρημα του στυλ «έλα μωρέ, τι περίμενες να δεις;». Γιατί αυτό που είδα, δεν το περίμενα με τίποτα…
Για αρχή, παρόλο που σε τέτοιες ταινίες δεν σε νοιάζει η υπόθεση της, παρά μόνο η δράση της, μου είναι αδύνατο να παραβλέψω τα τεράστια σεναριακά προβλήματα της. Μπορώ να δεχτώ τους εξωγήινους και άλλα στοιχεία φαντασίας σε μια ταινία, αλλά μερικά κομμάτια της υπόθεσης είναι απολύτως αδύνατα. Ακόμα κι όταν προσπαθούσα να τα αγνοήσω, απλά κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό. Επιπρόσθετα, το απίστευτα κακό μοντάζ έκανε τα πράγματα χειρότερα, σε τέτοιο βαθμό που σε ορισμένα σημεία απλά δεν μπορούσα να καταλάβω πού βρισκόμουν. Σκηνές που έβγαζαν ελάχιστο νόημα και διαδραματίζονταν σε διάφορες τοποθεσίες, εναλλάσσονταν με έναν γρήγορο τρόπο ενώ κάθε λίγο και λιγάκι γινόταν και μια έκρηξη. Οι εξωγήινοι εισβολείς, δε, από τη μια μας παρουσιάζονται ως εξελιγμένα οντά και από την άλλη νικιούνται από την πιο απλή βλακεία που μπορείς να φανταστείς. Και το σημαντικότερο περί εξωγήινων, δεν έχω καταλάβει αν είναι καλοί ή κακοί, πράγμα αδιανόητο για μια ταινία. Επιπλέον, σαν κεντρικό χαρακτήρα έχουμε έναν αντιπαθέστατο, από όλες τις απόψεις, πρωταγωνιστή που μαζί με όλους τους υπόλοιπους ξεστομίζει ατάκες που είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι κάποιος έγραψε. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν μια απίστευτα αναληθοφανή ταινία που θα σε κάνει να γελάς. Θα μου πείτε, σε όλα τα blockbuster υπάρχουν αναληθοφάνειες και ασυνέχειες, αλλά θα σας απαντήσω ότι δεν είναι τόσο εμφανέστατες όσο εδώ.
Και ερχόμαστε στα μεγαλύτερα για μένα προβλήματα της ταινίας. Ξεκινώ με το ποσοστό της διασκέδασης. Σε αυτές τις ταινίες δεν πας ούτε για τους χαρακτήρες, ούτε για την υπόθεση. Πας για τη δράση και τα εφέ. Φοβάμαι, όμως, πως στη συγκεκριμένη περίπτωση, από ψυχαγωγική πλευρά, μιλάμε για μια ήπια περιπέτεια. Τα πρώτα 45 λεπτά δεν γίνεται τίποτα, έχουμε μια μεγάλη μάχη στη μέση, για να κλείσουμε με ένα γλυκανάλατο και politically-correct τέλος. Αυτό είναι το έργο. Και κλείνω με το γεγονός του ότι δεν απευθύνεται σε εμάς. Ούτε στο ελάχιστο. Δεν θα μιλήσω για προπαγάνδα, γιατί πιστεύω ότι κι εμείς σαν χωρά αν είχαμε τα μέσα, την ισχύ και τη δυνατότητα, τέτοιες ταινίες ή και ακόμα χειρότερες θα γυρνούσαμε. Θα πω απλά ότι το target-group της είναι αποκλειστικά το αμερικανικό κοινό προκειμένου να τονώσει το ηθικό τους. Πατριωτικές σκηνές εναλλάσσονται με γρήγορο κι άκομψο ρυθμό. Υπέρ του Πολεμικού Ναυτικού της Αμερικής, στο απόλυτο. Πραγματικά, δεν νομίζω ότι μπορώ να εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ. Θυμηθείτε την τελική σκηνή στο Μέρα Ανεξαρτησίας με τον Αμερικανό πρόεδρο να θυσιάζεται για τη σωτηρία του κόσμου και πολλαπλασιάστε την με το 100. Για τέτοιο πατριωτισμό μιλάμε!
Καθώς έβγαινα από την αίθουσα, άκουσα κάποιους να λένε ότι είναι καλό εάν απενεργοποιήσετε το μυαλό σας. Σας συμβουλεύω, λοιπόν, να βάλετε το μυαλό να δουλέψει και να πατέ να δείτε καμιά ταινία της προκοπής. Και για να το πω ακόμα πιο απλά: Υπερπαραγωγή; Ναι. Ηλίθιο; Ναι. Διασκεδαστικό; Όχι τόσο…
Βαθμολογία:
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 12/5/2013
Από την εταιρεία παραγωγής παιχνιδιών Hasbro, μετά τα «G.I. Joe» και «Transformers» έχουμε ένα ακόμη κινηματογραφικό της προϊόν με πρωταγωνιστή τον Τέιλορ Κιτς («John Carter»), ενώ συμμετέχει το αστέρι της σειράς «True Blood», Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, επίσης ο Λίαμ Νίσον κι ενώ ντεμπουτάρει κινηματογραφικά (και άσκοπα) σε ρόλο ρουτίνας η Ριάνα. Ναυτικές μάχες, λοιπόν, με εξωγήινους που αναζητούν ενέργεια για την επιβίωση τους, με ρουκέτες, τορπίλες και τα παράξενα όπλα των εισβολέων να γεμίζουν τον φιλμικό χρόνο μαζί με διοικητικές κόντρες. Βλέπεται ως παλιομοδίτικο χολιγουντιανό της δεκαετίας του 1950 κι ως προς αυτό διαθέτει μια κάποια γοητεία. Μάλιστα, η τελική αναμέτρηση θυμίζει στο ύφος της μια τέτοια εποχή «πολεμικής αρετής», όταν ένα ασήμαντο παλιό σκάφος θα παίξει ρόλο.
Βαθμολογία: