Η 23χρονη Μαρίνα μεγαλώνει με τον αρχιτέκτονα πατέρα της σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη. Το ανθρώπινο είδος την απωθεί. Το παρατηρεί εξ αποστάσεως, μέσα από τους στίχους του Alan Vega των Suicide, τα ντοκιμαντέρ πάνω στη ζωή των θηλαστικών του Σερ David Attenborough και τα μαθήματα σεξουαλικής αγωγής που της παραδίδει η μοναδική της φίλη, η Μπέλλα. Ένας ξένος φτάνει στην πόλη και την προκαλεί σε μονομαχία στο ποδοσφαιράκι, ενώ ο πατέρας της προετοιμάζει τελετουργικά την αναχώρησή του από τον 20ό αιώνα. Η Μαρίνα, ανάμεσα στους δυο άντρες και με τη συνεργασία της Μπέλλας, ανακαλύπτει το θαυμαστό μυστήριο της πανίδας…
Σκηνοθεσία:
Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη
Κύριοι Ρόλοι:
Ariane Labed … Μαρίνα
Βαγγέλης Μουρίκης … Σπύρος
Ευαγγελία Ράντου … Μπέλλα
Γιώργος Λάνθιμος … ο μηχανικός
Κώστας Μπερικόπουλος … νεκροθάφτης
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη
Παραγωγή: Άγγελος Βενέτης, Γιώργος Λάνθιμος, Ηρακλής Μαυροειδής, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, Μαρία Χατζάκου
Φωτογραφία: Θύμιος Μπακατάκης
Μοντάζ: Sandrine Cheyrol, Matthew Johnson
Σκηνικά: Δάφνη Καλογιάννη
Κοστούμια: Θάνος Παπαστεργίου, Βασιλεία Ροζανά
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Attenberg
- Διεθνής Τίτλος: Attenberg
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Ariane Labed).
- Ειδικό βραβείο επιτροπής στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
- Υποψήφιο για το βραβείο Lux του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.
- Βραβείο γυναικείας ερμηνείας (Ariane Labed) στα βραβεία Ίρις. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και σενάριο.
- Επίσημη πρόταση της Ελλάδας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Παραλειπόμενα
- Ερμηνευτικό ντεμπούτο για την ελληνο-γαλλίδα Ariane Labed. Εδώ γνώρισε και τον μελλοντικό της σύζυγο, τον Γιώργο Λάνθιμο, που εμφανίζεται ως ηθοποιός για πρώτη και μοναδική φορά.
- Το Facebook είχε αρχικά απαγορεύσει τη φωτογραφία όπου οι δύο κοπέλες ενώνουν τις γλώσσες τους.
- Στο φεστιβάλ Βενετίας, ο Quentin Tarantino στόλισε με κολακευτικά σχόλια την ελληνικού weird-wave ταινία.
- Γυρίστηκε στα Άσπρα Σπίτια του νομού Βοιωτίας.
- Έκοψε μόλις 2.815 εισιτήρια.
Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη
Έκδοση Κειμένου: 4/11/2010
To Αttenberg είναι μια ταινία που μοιάζει να έχει δυο εαυτούς. Ο καλός της εαυτός αποτελείται από μια ιδιαίτερη, σχεδόν ποιητική, σκηνοθεσία που προσεγγίζει το θέμα της με έναν τρόπο αινιγματικό και φορτίζοντας το κλίμα με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Εκτός όμως από τη σκηνοθεσία, έχουμε να κάνουμε και με μια καταπληκτική πρωταγωνιστική ερμηνεία. Η Ariane Labed θυμώνει, ερωτεύεται, λυπάται δίχως να αλλάζει εκφράσεις, αλλά μονάχα με το βλέμμα της προδίδει κάθε της συναίσθημα και κρύβει ακόμη περισσότερα, ως μια άλλη Isabelle Huppert της Δασκάλας του Πιάνου. Απόλυτα γοητευτική είναι και η υφέρπουσα χιουμοριστική-σαρκαστική διάθεση που αποφορτίζει την ταινία από το ομολογουμένως βαρύ της κλίμα.
Ο κακός της εαυτός, τώρα, αποτελείται από άστοχους συμβολισμούς, οι οποίοι μοιάζουν εντελώς περιττοί σε μια ταινία που λέει αυτό που έχει να πει από τα πρώτα της λεπτά. Οι άνθρωποι μιμούνται διαρκώς ζωώδεις συμπεριφορές ή χορεύουν άκομψα δίχως μουσική μπροστά στα μάτια μας για να μας πουν όλα όσα έχουμε ήδη εδώ κι ώρα αντιληφθεί, καταλήγοντας να μοιάζουν χιουμοριστικοί δίχως να το επιθυμούν. Επιπλέον, η Αθηνά Τσαγγάρη προσπαθεί να κάνει κάποιου είδους κοινωνικό σχόλιο περί των αστικών κοινωνιών, περί του 20ου αιώνα ή περί κάποιου παρεμφερούς και βαρύγδουπου γεγονότος, με αποτυχία. Τα κοινωνικά σχόλια του πατέρα είναι αποκομμένα από την εξέλιξη και το κλίμα της ταινίας, και μοιάζουν να τοποθετήθηκαν εκεί μονάχα για να εκφράσουν συγκεκριμένες αντιλήψεις κι όχι να συμβάλουν με κάποιον τρόπο στην ταινία.
Μπορεί να μην είναι αριστούργημα, αλλά ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό στις απαιτήσεις του σινεφίλ κοινού, και σίγουρα καταφέρνει, παρά τις όποιες αδυναμίες του, να το κερδίσει, κυρίως με τη σκηνοθετική του ματιά.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
