Έτος 1511, κάπου στο σημερινό Γιουκατάν. Το φοβισμένο όραμα του Τζάγουαρ Πόου (Πάτημα Ιαγουάρου), ενός από τους δυναμικότερους και σεβαστούς κυνηγούς μιας φιλήσυχης φυλής Μάγια, θα γίνει πραγματικότητα ένα ζεστό πρωινό, όταν το χωριό θα δεχτεί τη φονική επίθεση μανιασμένων εχθρών. Οι γυναίκες της φυλής θα βιαστούν, τα παιδιά θα εγκαταλειφθούν στην τύχη τους και οι άντρες θα οδηγηθούν αλυσοδεμένοι είτε στο σκλαβοπάζαρο, είτε στο θυσιαστήριο. Ο Τζάγκουαρ Πόου, που βρίσκεται ανάμεσα στους αιχμαλώτους, βαδίζει στο άγνωστο, έχοντας δώσει την υπόσχεση να επιστρέψει για να διασώσει την εγκυμονούσα γυναίκα του και τον γιο του, που έχει κρύψει με ασφάλεια σε ένα βαθύ πηγάδι.
Σκηνοθεσία:
Mel Gibson
Κύριοι Ρόλοι:
Rudy Youngblood … Jaguar Paw
Dalia Hernandez … Seven
Jonathan Brewer … Blunted
Morris Birdyellowhead … Flint Sky
Carlos Emilio Baez … Turtles Run
Raoul Max Trujillo … Zero Wolf
Gerardo Taracena … Middle Eye
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Mel Gibson, Farhad Safinia
Παραγωγή: Bruce Davey, Mel Gibson
Μουσική: James Horner
Φωτογραφία: Dean Semler
Μοντάζ: John Wright
Σκηνικά: Thomas E. Sanders
Κοστούμια: Mayes C. Rubeo
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Apocalypto
- Ελληνικός Τίτλος: Apocalypto
- Εναλλακτικός Τίτλος: Mel Gibson’s Apocalypto [προώθησης]
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ήχου, ηχητικών εφέ και μακιγιάζ.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας.
- Υποψήφιο για Bafta ξενόγλωσσης ταινίας.
Παραλειπόμενα
- Μετά και τα Πάθη του Χριστού, ο Mel Gibson ανασταίνει στον κινηματογράφο ακόμα μια “νεκρή” γλώσσα, αυτήν των Μάγια Γιουκατέκ. Βέβαια, ακούγεται σε μοντέρνα προσέγγιση, μια κι επακριβώς η γλώσσα αυτή δεν έχει επιβιώσει.
- Ερευνώντας για το σενάριο, Safinia και Gibson διάβασαν μύθους των Μάγια όπως το ιερό κείμενο Popul Vuh, αλλά και ταξίδεψαν σε Γουατεμάλα, Κόστα Ρίκα και τη χερσόνησο του Γιουκατάν, ώστε να βρουν τοποθεσίες για το γύρισμα και να δουν αρχαία ερείπια.
- Για να προσεγγισθεί η ιστορική αλήθεια, προσλήφθηκε ως σύμβουλος ο Richard D. Hansen, εξειδικευμένος στους Μάγια και αναπληρωτής καθηγητής αρχαιολογίας. Ως απάντηση σε ιστορικούς που αμφισβήτησαν όσα βλέπουμε περί κυρίως της πολιτικής δομής των Μάγια, ο Hansen ήταν που απάντησε με βιβλίο του.
- Παρότι αρχαιολογικά οι πόλεις στην ταινία είναι ορθά κατασκευασμένες, είναι παρμένες από διαφορετικές εποχές και τοποθεσίες. Αυτό, όπως εξήγησε ο Farhad Safinia, έγινε για αισθητικούς λόγους.
- Γυρίστηκε με ψηφιακό βίντεο high-definition, χρησιμοποιώντας κάμερες Panavision Genesis. Κατά τα γυρίσματα έγινε χρήση και της Spydercam, ώστε να παρθούν λήψεις και από ψηλά.
- Στις σκηνές όπου σπάνια ζώα όπως το μαύρο τζάγκουαρ και ο τάπιρος Κεντρικής Αμερικής θα μπορούσαν να βλαφτούν, αντικαταστάθηκαν με ρομπότ ή μαριονέτες.
- Στο αρχικό teaser-trailer, οι ηθοποιοί που παίζουν δεν υπάρχουν καθόλου στην κανονική ταινία.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Τα φωνητικά στη μουσική ανήκουν στον πακιστανό τραγουδιστή Rahat Fateh Ali Khan.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 14/5/2020
Δεν κάνει κάτι μακρινό από τα Πάθη του Χριστού, αλλά πετυχαίνει περίπτωση που αυτό ταιριάζει. Ξεπερνάμε βέβαια το γεγονός ότι η γλώσσα που ακούμε μονάχα υποθετικά είναι αυθεντική (άρα τα περί αυθεντικότητας είναι απλά ψευδαίσθηση), και έχουμε έναν Mel Gibson που κινηματογραφεί ορθά μια εποχή για την οποία η ανθρωπότητα δεν θα έπρεπε να είναι περήφανη. Βάζω μόνο με τη φαντασία μου τη στιγμή που οι αρχαιολόγοι ανακάλυπταν ένα προς ένα τα ενδότερα των Μάγια, ανακαλύπτοντας ότι υπήρχαν περισσότερα από όσα μέχρι τότε το μάτι θαύμαζε…
Το φιλμ είναι καταρχάς καλοφτιαγμένο τεχνικά. Η κάμερα ξέρει πού να βρεθεί, το μοντάζ έχει νεύρο χωρίς όμως να χάνει τον χαρακτήρα της ταινίας εποχής, ενώ η δράση είναι άφθονη αλλά όχι με κανόνες μιας καθαρά ταινίας του είδους. Έτσι, ο Gibson προσφέρει μεν το απαραίτητο θέαμα, δεν χάνει όμως επαφή από το να προβάλει μια σφαιρική ιδέα περί του τι θα μπορούσε να αποτελεί την ηθική εκείνης της τοποθεσίας και περιόδου. Ταυτόχρονα δίνεται ένα μάθημα περί της αρχέγονης φύσης του ανθρώπου (ακόμα και σε εξελιγμένο πολιτισμικά στάδιο), αλλά και της ματαιότητας, μέσω ενός έξυπνου κλεισίματος ματιού στο φινάλε.
Ολούθε, θα θαυμάσεις λεπτομέρειες στα σώματα των ηρώων, στη δομή των σκηνικών, αλλά και στο κλειστοφοβικό μοτίβο της άγριας ζούγκλας. Η επιλογή άσημων αλλά ταιριαστών προσώπων για το καστ προσθέτει κι αυτή στο ρεαλιστικό κλίμα, και «ξεγελάει» το μάτι από την οπτική μιας από τα γνωστά χολιγουντιανής παραγωγής.
Να πω το κρίμα μου, βέβαια, θα ήθελα κάτι κατά πολύ πιο επικό από το θέαμα που προσφέρεται, μια και ενώ είναι κάτι το πλούσιο για τις αισθήσεις, εμμένει σε έναν χαρακτήρα μέσου βεληνεκούς. Επίσης, όσο κι αν το γκορ είναι σε πρώτη διάταξη, ο Gibson ποντάρει και πάλι στις οικογενειακές αξίες, που δεν μοιάζουν πολύ διαφορετικές με αυτές ενός σύγχρονου αμερικανικού φιλμ. Έτσι, παρότι το μάθημα δίνεται, δίνεται εν μέρει, μια και η τόσο μακρινή για τη σύγχρονη λογική εκείνη εποχή δεν μοιάζει να είναι και στην ψυχή της εντέλει και τόσο απόμακρη. Ως προς αυτό, ο αμερικανός δημιουργός δεν έχει «εξω-αμερικανική» απάντηση.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
