Αυτή είναι η ιστορία ενός υποκινητή-ομιλητή που ταξιδεύει ανά τη χώρα και με τις ομιλίες του αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων. Όμως, καθώς αλλάζει τους άλλους, χάνει μέρος του εαυτού του. Η ζωή του γίνεται ολοένα και πιο μονότονη, πιο κενή, καθώς οι γύρω του αρχίζουν να μοιάζουν ο ένας με τον άλλον. Μέχρι που μία ημέρα, μια γυναικεία φωνή συνταράσσει τη ζωή του, κάνοντας τον επιτέλους να αισθάνεται ζωντανός.

Σκηνοθεσία:

Duke Johnson

Charlie Kaufman

Κύριοι Ρόλοι:

David Thewlis … Michael Stone (φωνή)

Jennifer Jason Leigh … Lisa Hesselman (φωνή)

Tom Noonan … όλοι οι υπόλοιποι (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Charlie Kaufman

Παραγωγή: Duke Johnson, Charlie Kaufman, Dino Stamatopoulos, Rosa Tran

Μουσική: Carter Burwell

Φωτογραφία: Joe Passarelli

Μοντάζ: Garret Elkins

Σκηνικά: John Joyce, Huy Vu

Κοστούμια: Susan Donym

 

  • Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
  • Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Anomalisa

Ελληνικός Τίτλος: Anomalisa

Σεναριακή Πηγή

  • Θεατρικό: Anomalisa του Charlie Kaufman.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ ταινίας κινουμένων σχεδίων.
  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα ταινίας κινουμένων σχεδίων.
  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Μέγα βραβείο επιτροπής.

Παραλειπόμενα

  • Τεχνική: Stop-motion animation
  • Όλα ξεκίνησαν το 2005, όταν ο Kaufman έγραψε ένα θεατρικό κονσέρτο για μουσική και κείμενο, με τους ήχους του Carter Burwell. Αυτό έκανε πρεμιέρα στο Theater of the New Ear του Λος Άντζελες, μαζί με το Hope Leaves the Theater του ίδιου δημιουργού, αντικαθιστώντας μια δουλειά των αδελφών Coen, που είχε ανέβει στη Νέα Υόρκη την προηγούμενη χρονιά. Γραμμένο υπό το ψευδώνυμο Francis Fregoli, ήθελε τους Thewlis και Leigh να κάθονται ο ένας απέναντι του άλλου, με τον Noonan στη μέση. Ο Kaufman σκέφτηκε άμεσα να το κάνει ταινία κινουμένων σχεδίων, μια και έβλεπε πως δημιουργούνταν κενό ανάμεσα σε αυτά που ακούγονταν επί σκηνής και σε αυτά που κατέληγαν στους θεατές.
  • Η ταινία είναι τρισδιάστατη.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 5/2/2016

Χωρίς να είναι απαραίτητα φανερό με την πρώτη ματιά, ο Charlie Kaufman έχει κάνει και πάλι το θαύμα του. Ακούραστα εφευρετικός σεναριογράφος («Στο Μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς», «Adaptation», «Η Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού») και για δεύτερη φορά σκηνοθέτης μετά τη «Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης», ο Kaufman υπογράφει ένα πικρό stop-motion animation, ξεκάθαρα ενήλικων θεματικών και ακατάλληλο για παιδιά, πρωτότυπο όσο του αρμόζει και λιγότερο απλό απ` όσο μοιάζει. Το σενάριο είχε γραφτεί από τον Kaufman μία δεκαετία πριν, ως θεατρική παράσταση με τους ίδιους ηθοποιούς. Η επιλογή να μεταφερθεί στον κινηματογράφο ως ταινία κινουμένων σχεδίων καθρεφτίζει την οπτική αφαιρετικότητα του θεάτρου, που στο live-action θα παγιδευόταν σε έναν αναπόφευκτα αυστηρό ρεαλισμό. Παραδόξως μα εντέχνως, το εκπληκτικό animation αποσκοπεί στην όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική εικόνα -και όσο αντιφατικό ακούγεται αυτό, τόση πρωτοτυπία και ενδιαφέρον αποκτά το εγχείρημα.

Οι αποστομωτικά αληθοφανείς κούκλες δημιουργούν ψευδαίσθηση ρεαλισμού και η ίδια η παντελώς προσγειωμένη στην πραγματικότητα ιστορία δεν μοιάζει να έχει κανένα λόγο να μην είναι live-action. Κι όμως, υπάρχει πάντοτε η αίσθηση πως κάτι δεν είναι αρκετά «πραγματικό» μέσα σε αυτήν τη βαρετά γνώριμη πραγματικότητα και κάπως έτσι μια ιστορία καθημερινής μιζέριας αποδεικνύεται, στ` αλήθεια, οπτικά συναρπαστική. Γιατί όπως γίνεται γρήγορα σαφές, ο κόσμος που παρακολουθούμε δεν είναι αντικειμενικός. Το φιλμ μάς βυθίζει στην υποκειμενική αντίληψη ενός καθημερινού, καταθλιπτικού και συναισθηματικά αποξενωμένου μεσήλικα, τον οποίο κατανοούμε σε ανησυχητικό βαθμό. Η μελέτη του χαρακτήρα κρύβει συγκλονιστική αλήθεια και η αποτύπωση της πραγματικότητας στο φιλμ είναι αφοπλιστικά ακριβής, παρά τον παραμορφωτικό animated καθρέφτη εν μέσω του οποίου -αδιάκριτα- την παρατηρούμε. Φυσικά, ως αναπόσπαστοι ενορχηστρωτές της σεναριακής ειλικρίνειας στέκουν οι αριστουργηματικές φωνητικές ερμηνείες του David Thewlis, της Jennifer Jason Leigh και του Tom Noonan στον καθοριστικά ουσιώδη ρόλο… όλων των χαρακτήρων πέραν των δύο πρωταγωνιστών!

Μακριά από χολιγουντιανές συμβάσεις και μέσα από απρόβλεπτες κινηματογραφικές διαδρομές, η ταινία των -προκλητικά ασεβών προς τις προσδοκίες σου- Charlie Kaufman και Duke Johnson ενδέχεται να σε ξεγελάσει με τη φαινομενική ζεστασιά της, καμουφλάζ μιας καρδιάς απαισιόδοξης και κυνικής. Με πικρό χιούμορ και αστείρευτη κινηματογραφική ευρηματικότητα, αποτυπώνει σε βάθος και με ευαισθησία την κατάθλιψη, τη μοναξιά και πάνω απ` όλα την απώλεια ταυτότητας στην απρόσωπη σύγχρονη κοινωνία, διαπλέκοντας αντικειμενική και υποκειμενική αλήθεια. Εντός αυτής της λογικής, ο αμφιλεγόμενος κεντρικός χαρακτήρας κινείται σε ηθικά γκρίζες περιοχές και ο κάθε θεατής τον κρίνει ανάλογα με το πώς τον ερμηνεύει, ενώ οι διακριτικοί υπαινιγμοί της κατάληξης αφήνουν και πάλι στον θεατή την ευθύνη της ερμηνείας των γεγονότων.

Υπέροχο όσο και παραπλανητικό, το συναισθηματικό roller-coaster του «Anomalisa» παντρεύει μια νατουραλιστική ταινία κινουμένων σχεδίων με ένα σουρεαλιστικό δράμα, παραδίδοντας ένα πικρό κοινωνικό σχόλιο και ένα δείγμα δεξιοτεχνικά πρωτότυπου κινηματογράφου.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *