Ο Κώστας Καραβεδούρας εγκαταλείπει τη διεύθυνση της μπάντας της πόλης του, και πηγαίνει στην Αθήνα με σκοπό να βγάλει λεφτά. Φιλοξενείται από τον ξάδελφό του, Δημήτρη, και γνωρίζεται με την Τζένη, την κόρη της σπιτονοικοκυράς τους, Σουλτάνας. Με τη Τζένη ξεναγό, ανακαλύπτει όλη τη νυχτερινή ζωή της Αθήνας, πλην αυτής των μπουζουκιών, τα οποία απεχθάνεται…
Σκηνοθεσία:
Κύριοι Ρόλοι:
Κώστας Χατζηχρήστος … Κώστας Καραβεδούρας
Ντίνα Τριάντη … Ασήμω
Λένα Κοψίνη … Τζένη
Γιώργος Βελέντζας … Δημήτρης
Νίκος Φέρμας … ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου
Δήμητρα Σερεμέτη … Σουλτάνα
Κώστας Παπαχρήστος … Τζίμης
Γιώργος Γρηγορίου … δικαστής
Νίκος Τσουκαλάς … μουσικόφιλος
Μπάμπης Ανθόπουλος … πλασιέ
Γιώργος Τζιφός … δήμαρχος
Κώστας Μεντής … επιθεωρητής
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Βασίλης Χριστοδούλου
Παραγωγή: Νίκος Ιωαννίδης
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός
Φωτογραφία: Νίκος Μήλας
Μοντάζ: Αντώνης Τέμπος
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ένα Μπουζούκι Αλλοιώτικο από τ’ Άλλα
- Διεθνής Τίτλος: A Bouzouki Different from the Others
- Εναλλακτικός Τίτλος: Ένα Μπουζούκι Αλλιώτικο από τ’ Άλλα
Παραλειπόμενα
- Τελευταία από μια σειρά 8 φορών που ο Κώστας Χατζηχρήστος ανέλαβε και τη σκηνοθεσία μιας ταινίας του.
- Με 32.887 εισιτήρια, ήρθε στην 77η θέση ανάμεσα σε 87 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Κώστας Βολιώτης ερμηνεύει ζωντανά το Λέω να Φύγω, και το Εγώ Εσύ και η Αθήνα (μαζί με τη Στέλλα Βαφειάδου), αμφότερα του Γιώργου Κατσαρού.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 7/12/2013
Μια κωμωδία με χαλαρό χιούμορ, τον Κώστα Χατζηχρήστο μακριά από την εποχή που χάριζε γέλιο και με κεντρικό μήνυμα ότι τα μπουζούκια είναι ανώτερα της κλασικής μουσικής. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1970, καταμεσής της χούντας, και αυτά είναι τα μόνα νοήματα που μπορούσε μια ελληνική ταινία να προσφέρει. Κατά τα άλλα, ο Χατζηχρήστος είναι σκιά του γνωστού βλάχικου χαρακτήρα που πριν κάποια χρόνια έμοιαζε να έχει τελειοποιήσει, δείχνει σε κάποια σημεία ακόμα και να κουράζεται κι ο ίδιος από τα γυρίσματα. Ως σκηνοθέτης, υπάρχουν σημεία που φαίνεται να δώσει μια δική του δόση τρέλας (ειδικά στη θεατράλ σκηνή του δικαστηρίου), αλλά ως εκεί. Καλύτερη η Ντίνα Τριάντη σε δεύτερο ρόλο, σε ένα φιλμ που δεν προσφέρει πολλά γενικά στον τομέα της ερμηνείας. Ούτε όμως και της μουσικής, με τη φωνή του Κώστα Βολιώτη να μην κάνει τη διαφορά.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
