8-Bit Christmas (2021)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Τζέικ Ντόιλ επιστρέφει στο πατρικό του για τα Χριστούγεννα. Παρέα μόνος με τη νεαρή του κόρη, θα ανατρέξει στις εορταστικές ημέρες του 1988, και θα αφηγηθεί το πώς κατάφερε να πάρει για δώρο μια παιχνιδοκονσόλα Nintendo, κάτι που αποτελούσε το μοναδικό του όνειρο. Δεν ήταν όμως κάτι το εύκολο, μια και οι γονείς του είχαν πειστεί ότι ένα τέτοιο δώρο θα ήταν καταστροφικό για εκείνον.

Σκηνοθεσία:

Michael Dowse

Κύριοι Ρόλοι:

Winslow Fegley … Jake Doyle (νεαρός)

Steve Zahn … John Doyle

June Diane Raphael … Kathy Doyle

Bellaluna Resnick … Lizzy Doyle

Che Tafari … Mikey Trotter

Santino Barnard … Evan Olsen

Max Malas … Jeff Farmer

Brielle Rankins … Tammy Hodges

Braelyn Rankins … Teddy Hodges

Cyrus Arnold … Josh Jagorski

Neil Patrick Harris … Jake Doyle (ενήλικος)

Sophia Reid-Gantzert … Annie Doyle

David Cross … ο μαυραγορίτης

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Kevin Jakubowski

Παραγωγή: Allan Mandelbaum, Nick Nantell, Jonathan Sadowski, Tim White, Trevor White

Μουσική: Joseph Trapanese

Φωτογραφία: Samy Inayeh

Μοντάζ: Trevor Ambrose

Σκηνικά: Andrew M. Stearn

Κοστούμια: Avery Plewes

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: 8-Bit Christmas
Ελληνικός Τίτλος: 8-Bit Christmas

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: 8-Bit Christmas του Kevin Jakubowski.

Παραλειπόμενα

Η ταινία διανεμήθηκε αποκλειστικά από την πλατφόρμα του HBO Max.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 12/12/2021

Για όποιον έχει δει το φοβερό και τρομερό A Christmas Story του 1983 (Στα Φώτα της Γιορτής), δεν θα αργήσει ούτε λεπτό να αντιληφθεί ότι έχουμε ένα κλασικού τύπου rip-off. Παρότι όμως λίγα διαφέρουν ως προς αυτά που εκπίπτουν στη δημιουργική της αξιολόγηση, θα καταδικάσουμε την προσπάθεια του Michael Dowse να φέρει εκείνο το κλίμα και στα φετινά μας Χριστούγεννα;

Μάλλον όχι. Και μάλλον όχι, μια κι ο χαρακτήρας της ταινίας του Bob Clark όχι μόνο δεν αλλοιώνεται, αλλά ανανεώνεται οπτικά προς χάριν μιας διαφορετικής γενιάς. Ίσως, δε, πρόκειται για μία από αυτές τις ταινίες που θα έπρεπε να γίνονται τέτοιου είδους ριμέικ της ανά τακτά χρόνια, ώστε όλες οι γενιές να έχουν και την αντίστοιχη δική τους!

Τα συστατικά της γκουρμέ συνταγής που ακολουθείται κατά γράμμα κι εδώ είναι: αθωότητα, χιούμορ, παιδιά, γιορτές, δώρα. Μοναδικό φάλτσο της σύγχρονης βερσιόν είναι πως επενδύει και σε ένα ακόμα συστατικό, που ο Clark δεν είχε καθόλου ανάγκη: τη συγκίνηση. Ευτυχώς όμως αυτό δεν μας απασχολεί για πολλά λεπτά διάρκειας, αλλά χαλάει κάμποσο το κέφι επί του φινάλε. Ένα κέφι όμως που παραμένει καθ’ όλη την ταινία ακμαίο, δεν δείχνει ανάγκη να εκτοξευθεί περισσότερο, μια και το όλο κλίμα είναι «αυτοκινούμενα» όμορφο, ενώ μικρές και μεγαλύτερες ιδέες διανθίζουν την εξέλιξη που βρίσκεται σε συνεχή ροή.

Ο μικρός Winslow Fegley δεν διαθέτει την παλαβή όψη του αντίστοιχου Peter Billingsley, αλλά σε πείθει να τον ακολουθήσεις στον «πόνο» του. Οι υπόλοιποι «μπόμπιρες» είναι επιλεγμένοι κατά τα στάνταρ ταινιών τύπου Γκούνις, αλλά δυστυχώς η ανάλυση τους εμμένει κάπως μετέωρη, μια και το σενάριο δεν τους χαρίζει τόσο χώρο για δράση. Μέρος αυτής κλέβεται από τους γονείς του ήρωα, με τον Steve Zahn και την June Diane Raphael όμως να μην αποτελούν αξιομνημόνευτους δεύτερους χαρακτήρες.

Ετούτες, παρόλα αυτά, οι ανισότητες στη σύνθεση του καστ και της μίξης των κωμικών στοιχείων με των πιο δραμεντί στιγμές έρχονται να λειανθούν από την τρυφερότητα που βγάζει η ταινία, ακόμα και στις πιο σπαρταριστικές της στιγμές. Ο Dowse ως προς αυτό είναι καλός μαθητής του Clark, και δεν αφήνει τον μοντερνισμό των σύγχρονων οικογενειακών παραγωγών να χαλάσει τη διάθεση κάποιου που έχει μεγαλώσει με πιο «ερασιτεχνικά» ερεθίσματα. Κι εκεί είναι που κερδίζεται ένα στοίχημα, κι εκεί είναι που τα Χριστούγεννα απέκτησαν ακόμα μία οικογενειακή κωμωδία από αυτές που θέλεις να ξαναδείς και του χρόνου.

Χωρίς λοιπόν υψηλές αξιώσεις για ποιοτικές δάφνες, μια κι έχουμε «σινεμά από δεύτερο χέρι», να μια ταινία που μπορεί να στολίσει ταιριαστά το φετινό μας δεντράκι!

Βαθμολογία: