Συντάκτης: Γιώργος Ξανθάκης

Τέσσερις λαθρεπιβάτες, οι Groucho, Chico, Harpo και Zeppo, ανακαλύπτονται σε ένα υπερωκεάνιο και καταδιώκονται από το πλήρωμα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα  ξεχύνονται στο πλοίο, το οποίο παραδίδεται στις κωμικά αναρχικές και διαλυτικές προθέσεις τους. Ο Harpo για να γλυτώσει από τον αυστηρό υποπλοίαρχο ενορχηστρώνει απολαυστικά μια παράσταση κουκλοθέατρου, οι Chico και Harpo παριστάνουν τους κουρείς με καταστροφικά αποτελέσματα, ο Groucho κρύβεται σε μια ντουλάπα στην καμπίνα του γκάνγκστερ Alky Briggs και στη συνέχεια ερωτοτροπεί ανενδοίαστα με τη γυναίκα του. Παράλληλα, μπλέκονται στις μηχανορραφίες δύο αντίπαλων συμμοριών. Ο «επιχειρηματικός εγκέφαλος» Chico βρίσκει δουλειά ως σωματοφύλακας στον λαθρέμπορο Joe Helton, του οποίου η κόρη προσελκύει την προσοχή του ανίατα ρομαντικού Zeppo. Όταν το πλοίο ελλιμενίζεται, προσπαθούν ανεπιτυχώς και οι τέσσερις να πλαστοπροσωπήσουν τον διάσημο γάλλο ηθοποιό και τραγουδιστή Maurice Chevalier. Όταν ένας άντρας λιποθυμά, κρύβονται στο φορείο του και μεταφέρονται έξω από το πλοίο. Στη Νέα Υόρκη παρευρίσκονται σε πάρτι στο σπίτι του Helton, όπου ο Briggs σκοπεύει να απαγάγει τη Mary. Ευτυχώς, ο Groucho και η παρέα του είναι έτοιμοι να ζωντανέψουν το πληκτικό σουαρέ και να καταστρέψουν τα φρικτά σχέδια του γκάνγκστερ…

Ο τίτλος του φιλμ, «Monkey Business», δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, όπως αρμόζει σε ένα γνήσια σουρεαλιστικό έργο. Το φιλμ αυτό σηματοδότησε την καλλιτεχνική αναβάθμιση των Marx Brothers καθώς ήταν η πρώτη «πρωτότυπη» ταινία τους, που δεν βασίστηκε σε προϋπάρχουσα θεατρική παράσταση και η πρώτη που γύρισαν στο Χόλιγουντ. Το σενάριο τούς απαλλάσσει από «μη απαραίτητες» τυπικότητες, όπως ονόματα χαρακτήρων και επαγγέλματα, και τα αδέλφια παίζουν πολύ απλά τον εαυτό τους (όπως άλλωστε έκαναν πάντα). Ακόμη απουσιάζουν τα βαρετά ρομαντικά ιντερμέδια άλλων ταινιών τους, και έτσι έχουμε μια σκληροπυρηνική κωμωδία με παράλογες ατάκες, προσβλητικά πειράγματα και έξυπνα λογοπαίγνια που χλευάζουν τους ανόητους τρόπους συμπεριφοράς των πλούσιων επιβατών του πλοίου. Δυστυχώς απουσιάζει η πάντα απολαυστική, «ώριμη πλούσια» Margaret Dumont, μόνιμος στόχος του προσβλητικού φλερτ του προικοθήρα Groucho, που υποκαθίσταται πάντως από τη Thelma Todd. Αν και οι κριτικοί θεωρούν το ραφιναρισμένο από τον Leo McCarey «Duck Soup» (1933) ως την πιο ποιοτική ταινία τους, το «Monkey Business» παρουσιάζει τις πιο ανατρεπτικές, αστείες και εμπνευσμένες κωμικές συνθέσεις τους.

Όλα τα βασικά συστατικά του στυλ των Marx είναι εδώ παρόντα: προσχηματική πλοκή με χαρακτήρες-καρικατούρες, λεκτική γυμναστική του Groucho με καταιγισμό από καυστικές ατάκες, σουρεαλιστικά κόλπα και λόγια του Chico, ο οποίος παίζει κι ένα κομμάτι στο πιάνο. Ωστόσο, η κύρια πηγή παραγωγής γέλιου είναι ο -«φυσικός» κωμικός- Harpo που πρωταγωνιστεί στην ξεκαρδιστική σκηνή του κουκλοθέατρου και στην αναμέτρηση δυο ηλικιωμένων στο σκάκι, ενώ όπως συνήθως παίζει κι ένα κομμάτι στην άρπα. Όσο για την τελική σεκάνς στον αχυρώνα, δεν είναι απλά παραληρηματικά κωμική, αλλά αποτελεί κι έναν ύμνο στην αναρχία και την απόλυτη εξέγερση.

To γεγονός ότι οι Marx έχουν καταγραφεί στην ιστορία του κινηματογράφου δεν οφείλεται στην καλλιτεχνική αρτιότητα των ταινιών τους, αλλά στην απίστευτη ενέργεια και το αναρχικό πνεύμα που αναδύεται από αυτές. Η θέασή τους αποτελεί μια αναζωογονητική μετάβαση σε έναν κόσμο που μοιάζει με δικό μας αλλά δεν υπακούει στους ίδιους κανόνες (άλλωστε η βαρύτητα παραβιάζεται πολλές φορές στις ταινίες τους). Σχεδόν έναν αιώνα μετά το γύρισμά του, το «Monkey Business» δεν έχει χάσει ίχνος από την ψυχαγωγική και ανατρεπτική του ισχύ, με ατάκες σαν κι αυτή με την οποία ο Groucho περιαυτολογεί ως αυτοδημιούργητος: «Δούλεψα μόνος μου από το μηδέν για να καταφέρω να φτάσω σε κατάσταση ακραίας φτώχειας».

Βαθμολογία:

0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα