Συντάκτης: Σταύρος Γανωτής

Μπορεί μεν τίποτα από τον Τοτό να μη θυμίζει Ντένις ή Προβληματικό Παιδί, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως το σύγχρονο γαλλικό σινεμά δεν φέρει επικίνδυνα με το αμερικανικό. Τουλάχιστον αυτό που έχει πρωτίστως κατά νου το εμπόριο, και εκεί έγκειται η κρίσιμη συγγένεια τους. Προτιμάμε όμως έναν μικρό ήρωα που απουσία ηθικών αναστολών σε κάνει και βγάζεις ένα κάρο ενοχικά γέλια, ή τον Τοτό που έχει να διδάξει δύο-τρία χρήσιμα πράγματα στους μικρούς φίλους;

Φοβάμαι πως η απάντηση δεν είναι ένα ξερό «το δεύτερο», κι αυτό αφορά το πόσο μακριά βρισκόμαστε από το κλασικό γαλλικό παιδικό σινεμά -ένα σινεμά που είχε να διδάξει μικρούς και μεγάλους, χωρίς παράλληλα να χάνει τον σινεφιλικό του χαρακτήρα. Εδώ έχουμε τις στάνταρ ερμηνείες του όσο-τόσο αστείου χαρακτήρα, δύο-τρία πιο χοντρούλικα ανέκδοτα για να ξυπνήσουν το κοινό, όμορφες ιλουστρασιόν εικόνες και πλάνα, αλλά μαζί και μια τρανή έλλειψη ευφυούς χιούμορ. Σε σχέση μάλιστα με την πρώτη ταινία, εκεί κρύβεται η διαφορά. Αυτή έχει μεν έναν πιο γνήσια παιδικό χαρακτήρα, αλλά εκείνη ήταν σίγουρα πιο αστεία.

Μια κριτική όμως σε αυτή μας την περίπτωση θα έπρεπε να κοπεί και να μοιραστεί σε δύο διαφορετικά είδη κοινού. Μπορεί στην αίθουσα να μπαίνουν μαζί «ψηλοί» και «κοντοί» θεατές, αλλά διαφορετικό κριτήριο έχουν αμφότεροι πάνω σε αυτό που θα παρακολουθήσουν. Οι μεν ψηλοί μάλλον λίγα ως ελάχιστα θα βρουν να τους κρατήσουν όρθιους ώστε να κάνει ο δείκτης του ρολογιού το απαραίτητο πέρασμα της ώρας, αλλά οι κοντύτεροι ειλικρινά θα περάσουν μια χαρούλα. Στρωτή ιστορία, λίγο μυστήριο, όμορφα προσωπάκια, φύση που παραπέμπει στις διακοπές τους, και ελαφρύ χιουμοράκι που θα το εκτιμήσουν δεόντως. Έτσι, ενώ λίγο μοιάζει στα περισσότερα με το πρώτο φιλμ, αυτά τα διαφορετικά φέρνουν σε ισοζυγία τις δύο ταινίες. Και γενικά κακό δεν είναι διόλου να αποενοχοποιούνται κι επί της οθόνης τα παιδιά για τις αταξίες τους, ειδικά όταν αρκετοί από τους μεγαλύτερους τριγύρω τους είναι από εγκληματίες ως ελαττωματικοί. Δεν θα το δείτε βέβαια αυτό για πρώτη φορά εδώ, αλλά καλό είναι που υπερτονίζεται.

Γενικά έχουμε ένα χαλαρό φιλμ που θα αρέσει στις ηλικίες που στοχεύει να αρέσει, αλλά και που δεν ρισκάρει δυστυχώς να κερδίσει και τις μεγαλύτερες. Αν λοιπόν πάρει χαμπάρι το φιλμ κάπου κάποιος και τραβάει το μανίκι σας… κάντε του άφοβα τη χάρη και πηγαίνετε να το δείτε, κι αφήστε εμένα να το χαρακτηρίζω στο σύνολο του μέτριο.

Βαθμολογία:

0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα

| μπείτε και στη σελίδα της ταινίας για περισσότερα