Werewolves Within

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 30/12/2021

Στη χιονισμένη κωμόπολη του Μπίβερφιλντ καταφθάνει ο νέος δασοφύλακας, ο Φιν Γουίλερ. Στο μικρό πανδοχείο της πόλης θα συναντήσει μερικούς από τους κατοίκους αλλά και την όμορφη ταχυδρόμο, Σέσιλι Μουρ. Οι κάτοικοι βρίσκονται γενικά σε μια αναστάτωση γιατί ένας αγωγός αερίου ετοιμάζεται να περάσει από την πόλη και ο υπεύθυνος μηχανικός βρίσκεται ήδη εκεί για τις τελευταίες ρυθμίσεις. Λίγο πριν πέσει το βράδυ, η πόλη θα μείνει χωρίς ρεύμα και ο δασοφύλακας, η ταχυδρόμος και μια ομάδα από τους πιο αλλόκοτους κατοίκους της πόλης θα βρεθούν αποκλεισμένοι στο πανδοχείο. Η επίθεση ενός περίεργου πλάσματος και ο θάνατος ενός κατοίκου σπέρνει τον τρόμο, και δεν αργούν όλοι να νιώθουν απειλή από όλους. Μυστικά βγαίνουν στη φόρα και τελικά το πλάσμα που κυκλοφορεί εκεί έξω δεν φαίνεται να είναι το πιο τρομακτικό μυστικό της πόλης.

Πολύ ωραίος συνδυασμός μυστηρίου, τρόμου και κωμωδίας. Το σκηνικό είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί γενικά, με αγνώστους που βρίσκονται όλοι μαζί συγκεντρωμένοι σε κάποιο χώρο και σιγά-σιγά κάποιος εξαφανίζεται. Παραπάνω κίνητρο λοιπόν στον θεατή, ο οποίος καλείται στις ταινίες του είδους να έχει συμμετοχή στην επίλυση του μυστηρίου και βάζει το μυαλό του να δουλέψει, προσπαθώντας και ο ίδιος να μαζέψει πληροφορίες και να αποκλείσει πρόσωπα.

Ο σκηνοθέτης Τζος Ρούμπεν χειρίζεται έξυπνα το σενάριο της Μίσνα Βολφ, η οποία βάσισε την ιστορία της σε γνωστό βιντεοπαιχνίδι, το οποίο με τη σειρά του καθόλου γνωστό δεν είναι σ’ εμένα καθώς δεν παίζω βιντεοπαιχνίδια. Το σκηνικό μυστηρίου και τρόμου στήνεται επιτυχημένα στο χιονισμένο δάσος και το μικρό πανδοχείο, ιδανικό μέρος για αυτό που θέλει να κάνει η ταινία. Οι χαρακτήρες παρουσιάζονται όχι σε βάθος, αλλά δίνοντας μας στοιχεία για τον καθένα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια ώστε είτε να τους θεωρούμε ύποπτους είτε λιγότερο ύποπτους, γιατί κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να είναι απόλυτα αθώος. Μέχρι και ο βασικός πρωταγωνιστής δεν φαίνεται να έχει πολύ καθαρό παρελθόν. Όλοι είναι ύποπτοι και όλοι μπορούν να είναι αθώοι εντέλει, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους φόνους και το σαμποτάζ στο ηλεκτρικό ρεύμα.

Ο Σαμ Ρίτσαρντσον υποδύεται τον Φιν Γουίλερ και είναι πάρα πολύ καλός, καταφέρνοντας να μας κάνει να τον συμπαθήσουμε αλλά και να τον υποπτευτούμε παράλληλα, μεταβάλλοντας ελαφρώς τον τρόπο που παίζει ανά διαστήματα. Το ίδιο συμβαίνει και με την συμπρωταγωνίστριά του, Μιλάνα Βέιντραμπ, της οποίας το συμπαθητικό μουτράκι προκαλεί αμφιβολίες, οι οποίες έρχονται και φεύγουν συνεχώς από το μυαλό σου. Όλοι οι υπόλοιποι, εξαιρώντας ίσως την πανδοχέα, είναι τύποι οι οποίοι δεν σου προκαλεί εντύπωση το ότι μπορεί να μην είναι και “πεντακάθαροι”. Το μεγάλο θετικό της ταινίας είναι ότι έχει πολύ καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς της, είτε πιο κωμικές είτε πιο σοβαροφανείς από κάποιους.

Να λοιπόν μια καλή ταινία που προτείνεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Σου αρέσουν οι ταινίες που αναμειγνύουν κωμωδία, τρόμο και μυστήριο; Αυτές που προσπαθείς κι εσύ να βρεις τον “δολοφόνο”; Μια χαρά! Μπες άφοβα και δες το Werewolves Within, αρκεί να μην περιμένεις να δεις μια ταινία λυκανθρώπων. Ο λυκάνθρωπος υπάρχει και η παρουσία του τονίζεται δια της απουσίας του σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, εκτός από το φινάλε, όπου έχουμε την αποκάλυψη πια.

Βαθμολογία: