Παράνομες Ζωές

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Trespass Against Us

Ελληνικός Τίτλος: Παράνομες Ζωές

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Η μουσική υπογράφεται από τον Tom Rowlands, αλλά έγινε σε συνεργασία με το γκρουπ του, τους The Chemical Brothers.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 29/3/2017

Ο Chad μένει μαζί με την οικογένειά του σε έναν καταυλισμό μαζί με μια ευρύτερη παρέα κακοποιών, με τους οποίους οργανώνουν ληστείες ώστε να βγάζουν τα προς το ζην. Η γυναίκα του ονόματι Kelly, όμως, τον πιέζει να αλλάξουν τρόπο ζωής και ο ίδιος αναζητά για μια άλλη κατοικία, μακριά από την επιρροή των ανθρώπων με τους οποίους περνά τις ημέρες του, έχοντας στον νου του κι ένα καλύτερο μέλλον για τον γιο του, τον Tyson, ωθώντας τον να πηγαίνει καθημερινά στο σχολείο, κάτι που δεν έκανε ο ίδιος στην ηλικία του. Στην εξίσωση προστίθεται κι ο αυστηρός και θρησκόληπτος πατέρας του Chad, ο Colby, ο οποίος πιέζει με τον τρόπο του για να μείνουν τα πράγματα όπως έχουν.

Η ταινία του Adam Smith περιγράφει τη ζωή στο περιθώριο των λούμπεν αυτών ηρώων με ρεαλισμό που αναμένει κάποιος από τη λεγόμενη βρετανική σχολή, μονάχα που η οπτική γωνία του σκηνοθέτη επιφυλάσσει και μια πιο ωραιοποιημένη και στρογγυλεμένη ματιά απέναντι στους χαρακτήρες των οποίων την ιστορία αφηγείται, ειδικά όσον αφορά τον πρωταγωνιστή, τον οποίο απεικονίζει με ρομαντικές σχεδόν αποχρώσεις. Είναι δύσκολο βέβαια να νιώσει κάποιος συμπάθεια για αυτόν δεδομένων κάποιων απαράδεκτων ξεσπασμάτων βίας που έχει κατά τη διάρκεια της ταινίας. Εδώ θολώνονται τα νερά και δεν είναι πολύ σαφές αν ο Smith προτίθεται απλά να προβάλλει τον Chad ως έναν αντιήρωα τσαλακώνοντάς τον με αυτό τον τρόπο ή αν θεωρεί πως άλλες αρετές του χαρακτήρα του όπως η στοργικότητά του ως πατέρα αντισταθμίζουν τις αποτρόπαιες πράξεις του, σαν να μην ξέρει ούτε ο ίδιος προς τα πού να προσανατολιστεί. Η ατμόσφαιρα που επικρατεί, με την παρανομία ως καθημερινότητα και τις εικόνες της εξοχής όπου μένουν σε τροχόσπιτα οι ήρωες, θυμίζει ελαφρώς το σαφέστατα ανώτερο «Πυροβολισμός Εξ Επαφής» χωρίς να πιάνει παρόμοια επίπεδα εκλάμψεων σκηνοθετικού λυρισμού που να κάνουν αιχμηρή αντίθεση με μια σκληρότητα στα δρώμενα.

Αν υπάρχει ένα στοιχείο για το οποίο κάποιος θα πρέπει να προτείνει το «Trespass Against Us» με τα αρκετά προβλήματα που κουβαλά και δεν το αφήνουν να ανοίξει τα φτερά του και να αναδειχθεί σε κάτι ξεχωριστό, αυτό είναι οι ερμηνείες. Ο συνήθως αξιόπιστος Michael Fassbender δεν απογοητεύει και κατορθώνει να πείσει περισσότερο από το σενάριο, το οποίο εξυπηρετεί για τις διακυμάνσεις του ρόλου του, από το τρυφερό στο άγριο και τούμπαλιν. Η Lyndsey Marshal είναι απροσδόκητα καλή ως Kelly, αυτός όμως που κλέβει εύκολα την παράσταση είναι ο πληθωρικός και ταυτόχρονα ώριμος στην προσέγγισή του, Brendan Gleeson. Έχοντας ομολογουμένως και τον πιο αβανταδόρικο χαρακτήρα να υποδυθεί, είναι σχεδόν αψεγάδιαστος ως δεσποτικός πατέρας που επιβλέπει αυστηρά τη ζωή του γιου του, επιβάλλει τη θρησκόληπτη αντίληψή του για τον κόσμο στους υπόλοιπους και δίνει διαρκώς την αίσθηση μιας απειλής που υποβόσκει, ενός ανθρώπου που δρα παρασκηνιακά για να πετύχει κάποιους πολύ σκοτεινούς σκοπούς, μια εντύπωση που θα διαψευστεί ωστόσο από την πορεία του ίδιου του σεναρίου, που δεν τολμά να τραβήξει στα άκρα αυτήν την υπόγεια αντιπαράθεση μεταξύ του Chad και του Colby, κρατώντας τη θερμοκρασία σε μάλλον χλιαρά επίπεδα.

Υπάρχουν σκηνές που κάνουν τη διαφορά από άποψη κινηματογράφησης, όπως η εναρκτήρια και κάποιες καταδιώξεις που έχουν γυριστεί με μεράκι και ζήλο. Στο φινάλε γίνεται σαφές πως η ουσία της ιστορίας βρίσκεται στο κατά πόσο θα αφήσει ο πατέρας τον γιο να ανοίξει τα φτερά του, όπως και η συνειδητοποίηση της εσφαλμένης πορείας που έχει πάρει ο ίδιος για τη ζωή του, με μια όμορφη γλυκόπικρη νότα, καθώς και οι δύο διαφορετικές γενιές, Chad και Tyson, βρίσκονται απέναντι στα δικά τους συμπεράσματα. Είναι αλήθεια πως πρόκειται για μια χαμηλών τόνων προσπάθεια που δίνει πολλές φορές την εντύπωση μιας στασιμότητας, ωστόσο καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον για όσο διαρκεί, ακόμη κι αν αυτό που θα την απογείωνε απουσιάζει αισθητά.

Βαθμολογία: