
Traffic
- Traffic
- 2000
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ισπανικά
- Αστυνομική, Δραματικό Θρίλερ, Πολιτική, Πολιτικό Θρίλερ
- 26 Ιανουαρίου 2001
Τρεις παράλληλες ιστορίες που αναδεικνύουν το πρόβλημα της διακίνησης ναρκωτικών στις ΗΠΑ από τις ρίζες της παραγωγής ως την κατανάλωση. Στο Μεξικό, δύο αστυνομικοί μπλέκουν διαμέσου του πόλεμου ενός στρατηγού με ένα καρτέλ, προωθώντας τα συμφέροντα ενός τρίτου. Ένας αμερικανός δικαστής κηρύσσει τον πόλεμο εναντίον της «μάστιγας του αιώνα», ανακαλύπτοντας πως η νεαρή του κόρη είναι ένας από τους πολλούς χρήστες. Μια γυναίκα, που ο σύζυγος της έχει συλληφθεί για εμπόριο, διαλέγει να συνεχίσει τη διακίνηση συνεργαζόμενη με τους συνεργάτες του άντρα της.
Σκηνοθεσία:
Steven Soderbergh
Κύριοι Ρόλοι:
Benicio Del Toro … Javier Rodriguez
Michael Douglas … Robert Wakefield
Catherine Zeta-Jones … Helena Ayala
Dennis Quaid … Arnie Metzger
Don Cheadle … Montel Gordon
Jacob Vargas … Manolo Sanchez
Erika Christensen … Caroline Wakefield
Topher Grace … Seth Abrahms
Luis Guzman … Ray Castro
James Brolin … στρατηγός Ralph Landry
Steven Bauer … Carlos Ayala
Benjamin Bratt … Juan Obregon
Amy Irving … Barbara Wakefield
John Slattery … Dan Collier
Tomas Milian … Arturo Salazar
Clifton Collins Jr. … Francisco Flores
Miguel Ferrer … Eduardo Ruiz
Albert Finney … επιτελάρχης Λευκού Οίκου
D.W. Moffett … Jeff Sheridan
Peter Riegert … Michael Adler
Marisol Padilla Sanchez … Ana Sanchez
Yul Vazquez … Tigrillo
Salma Hayek … Rosario
Viola Davis … δημόσια λειτουργός
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Stephen Gaghan
Παραγωγή: Laura Bickford, Marshall Herskovitz, Edward Zwick
Μουσική: Cliff Martinez
Φωτογραφία: Steven Soderbergh
Μοντάζ: Stephen Mirrione
Σκηνικά: Philip Messina
Κοστούμια: Louise Frogley
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Traffic
- Ελληνικός Τίτλος: Traffic
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο μίνι σειράς: Traffik του Simon Moore.
Κύριες Διακρίσεις
- Όσκαρ σκηνοθεσίας, δεύτερου αντρικού ρόλου (Benicio Del Toro), διασκευασμένου σεναρίου και μοντάζ. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία.
- Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Benicio Del Toro) και σεναρίου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (δράμα), σκηνοθεσία και δεύτερο γυναικείο ρόλο (Catherine Zeta-Jones).
- Βραβείο Bafta δεύτερου αντρικού ρόλου (Benicio Del Toro) και σεναρίου. Υποψήφιο για σκηνοθεσία και μοντάζ.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο αντρικής ερμηνείας (Benicio Del Toro).
Παραλειπόμενα
- Διασκευή μιας μίνι σειράς του βρετανικού καναλιού Channel 4 από το 1989.
- Αρχικά το σχέδιο ήταν στα χέρια της 20th Century Fox, η οποία απαιτούσε να είναι πρωταγωνιστής ο Harrison Ford και το σενάριο να αλλαχτεί σε πολλά σημεία. Ο Soderbergh όμως αρνήθηκε στο δεύτερο, και πρότεινε το σχέδιο του σε άλλα στούντιο. Όλα όμως το απέρριπταν, τόσο λόγω θέματος όσο και λόγω της τρίωρης διάρκειας. Τότε βρέθηκε η νεοσύστατη USA Films (από το 2002 γνωστή ως Focus Features), που πρόσφερε και περισσότερα από όσα έδινε αρχικά η Fox (46 εκατομμύρια δολάρια μπάτζετ, αντί των 25 που προσφέρονταν από τη Fox).
- Κάποιες πτυχές του σεναρίου, κυρίως όσες αφορούν το Μεξικό, βασίζονται σε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα.
- Ο Michael Douglas είχε απορρίψει μια πρώτη εκδοχή του σεναρίου, αλλά όταν ο Harrison Ford “βγήκε από τη μέση”, αποδέχτηκε μια και του άρεσαν οι ενδιάμεσες αλλαγές που είχαν φρεσκάρει τον ρόλο του.
- Η παραγωγή έστειλε γράμματα σε πολιτικούς και των δύο μεγάλων παρατάξεων, ώστε να κάνουν ένα γκεστ πέρασμα από την ταινία. Όταν κάποιοι δέχτηκαν, χρειάστηκε να ξαναγυριστούν κάποιες σκηνές για να αντικαταστήσουν εκείνοι τους ηθοποιούς.
- Το πρώτο μοντάζ ήταν στις 3 ώρες και 10 λεπτά.
- Οι αρχικές ανησυχίες ότι μπορεί να βγει η ταινία ως αυστηρά ακατάλληλη στις αίθουσες έβρισκαν σύμφωνο και έτοιμο τον Soderbergh. Παρόλα αυτά, πήρε το R.
- Παρά το πολιτικό θέμα και το R, το φιλμ αποτέλεσε μια εμπορική επιτυχία. Έβγαλε 208,3 εκατομμύρια δολάρια, έναντι του κόστους των 46.
- Το 2004, το ίδιο θέμα έγινε εκ νέου σειρά, αυτή τη φορά για το USA Network.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 7/1/2005
Όπως υποδεικνύει και ο τίτλος, πρόκειται για μια ταινία που παρομοιάζει τη διακίνηση της φονικής ουσίας με την κίνηση του δρόμου. Μια «μεταποίηση» του road-movie, μόνο που εδώ το ταξίδι δεν το κάνουν άνθρωποι κι αυτοκίνητα, αλλά τα «πολυταξιδεμένα» ναρκωτικά και ο θάνατος. Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ επιλέγει, όπως κι ο Μάικλ Μαν στο «The Insider», τον σινεφιλικό δρόμο της ανάδειξης του θέματος κι όχι την εύκολη νουθεσία που θα απευθυνόταν μόνο στους έτσι κι αλλιώς αμέτοχους «τηλεορασόπληκτους» πολίτες. Οι διαφορετικοί τρόποι σκηνοθεσίας που χαρακτηρίζουν κάθε μία από τις ιστορίες, προσθέτουν στιλ, ταχύτητα και ουσία (ένα ύφος που μοιάζει να επηρέασε τις τηλεοπτικές σειρές στις ΗΠΑ), ενώ το πιο ενδιαφέρον είναι το επεισόδιο στο Μεξικό, βουτηγμένο στα κίτρινα χρώματα της αρρώστιας και με τον Μπενίσιο Ντελ Τόρο να λάμπει ανάμεσα στο πολυπληθές καστ.
Η γνώμη του δημιουργού είναι φυσικά σαφής, όχι όμως και η αίσθηση του για το τι μέλλει γένεσθαι, αφού χωρίς να είναι απόλυτα αισιόδοξος ή το αντίθετο, επιλέγει την ντοκιουμαντερίστικη ουδετερότητα, και ουσιαστικά αφήνεται στις ανθρώπινες προθέσεις (δίνοντας σημασία και στην έννοια της ατομικής επιλογής), κατονομάζοντας απλά τον κύκλο ευθύνης του θανάτου που απλώνεται από τους μεγαλέμπορους και τα απανταχού συμφέροντα, ως και τον τελικό αποδέκτη… πιθανόν εμάς!
Βαθμολογία: