Τρεις παράλληλες ιστορίες που αναδεικνύουν το πρόβλημα της διακίνησης ναρκωτικών στις ΗΠΑ από τις ρίζες της παραγωγής ως την κατανάλωση. Στο Μεξικό, δύο αστυνομικοί μπλέκουν διαμέσου του πόλεμου ενός στρατηγού με ένα καρτέλ, προωθώντας τα συμφέροντα ενός τρίτου. Ένας αμερικανός δικαστής κηρύσσει τον πόλεμο εναντίον της «μάστιγας του αιώνα», ανακαλύπτοντας πως η νεαρή του κόρη είναι ένας από τους πολλούς χρήστες. Μια γυναίκα, που ο σύζυγος της έχει συλληφθεί για εμπόριο, διαλέγει να συνεχίσει τη διακίνηση συνεργαζόμενη με τους συνεργάτες του άντρα της.

Σκηνοθεσία:

Steven Soderbergh

Κύριοι Ρόλοι:

Benicio Del Toro … Javier Rodriguez

Michael Douglas … Robert Wakefield

Catherine Zeta-Jones … Helena Ayala

Dennis Quaid … Arnie Metzger

Don Cheadle … Montel Gordon

Jacob Vargas … Manolo Sanchez

Erika Christensen … Caroline Wakefield

Topher Grace … Seth Abrahms

Luis Guzman … Ray Castro

James Brolin … στρατηγός Ralph Landry

Steven Bauer … Carlos Ayala

Benjamin Bratt … Juan Obregon

Amy Irving … Barbara Wakefield

John Slattery … Dan Collier

Tomas Milian … Arturo Salazar

Clifton Collins Jr. … Francisco Flores

Miguel Ferrer … Eduardo Ruiz

Albert Finney … επιτελάρχης Λευκού Οίκου

D.W. Moffett … Jeff Sheridan

Peter Riegert … Michael Adler

Marisol Padilla Sanchez … Ana Sanchez

Yul Vazquez … Tigrillo

Salma Hayek … Rosario

Viola Davis … δημόσια λειτουργός

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Stephen Gaghan

Παραγωγή: Laura Bickford, Marshall Herskovitz, Edward Zwick

Μουσική: Cliff Martinez

Φωτογραφία: Steven Soderbergh

Μοντάζ: Stephen Mirrione

Σκηνικά: Philip Messina

Κοστούμια: Louise Frogley

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Traffic
  • Ελληνικός Τίτλος: Traffic

Σεναριακή Πηγή

  • Σενάριο μίνι σειράς: Traffik του Simon Moore.

Κύριες Διακρίσεις

  • Όσκαρ σκηνοθεσίας, δεύτερου αντρικού ρόλου (Benicio Del Toro), διασκευασμένου σεναρίου και μοντάζ. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία.
  • Χρυσή Σφαίρα δεύτερου αντρικού ρόλου (Benicio Del Toro) και σεναρίου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (δράμα), σκηνοθεσία και δεύτερο γυναικείο ρόλο (Catherine Zeta-Jones).
  • Βραβείο Bafta δεύτερου αντρικού ρόλου (Benicio Del Toro) και σεναρίου. Υποψήφιο για σκηνοθεσία και μοντάζ.
  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο αντρικής ερμηνείας (Benicio Del Toro).

Παραλειπόμενα

  • Διασκευή μιας μίνι σειράς του βρετανικού καναλιού Channel 4 από το 1989.
  • Αρχικά το σχέδιο ήταν στα χέρια της 20th Century Fox, η οποία απαιτούσε να είναι πρωταγωνιστής ο Harrison Ford και το σενάριο να αλλαχτεί σε πολλά σημεία. Ο Soderbergh όμως αρνήθηκε στο δεύτερο, και πρότεινε το σχέδιο του σε άλλα στούντιο. Όλα όμως το απέρριπταν, τόσο λόγω θέματος όσο και λόγω της τρίωρης διάρκειας. Τότε βρέθηκε η νεοσύστατη USA Films (από το 2002 γνωστή ως Focus Features), που πρόσφερε και περισσότερα από όσα έδινε αρχικά η Fox (46 εκατομμύρια δολάρια μπάτζετ, αντί των 25 που προσφέρονταν από τη Fox).
  • Κάποιες πτυχές του σεναρίου, κυρίως όσες αφορούν το Μεξικό, βασίζονται σε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα.
  • Ο Michael Douglas είχε απορρίψει μια πρώτη εκδοχή του σεναρίου, αλλά όταν ο Harrison Ford “βγήκε από τη μέση”, αποδέχτηκε μια και του άρεσαν οι ενδιάμεσες αλλαγές που είχαν φρεσκάρει τον ρόλο του.
  • Η παραγωγή έστειλε γράμματα σε πολιτικούς και των δύο μεγάλων παρατάξεων, ώστε να κάνουν ένα γκεστ πέρασμα από την ταινία. Όταν κάποιοι δέχτηκαν, χρειάστηκε να ξαναγυριστούν κάποιες σκηνές για να αντικαταστήσουν εκείνοι τους ηθοποιούς.
  • Το πρώτο μοντάζ ήταν στις 3 ώρες και 10 λεπτά.
  • Οι αρχικές ανησυχίες ότι μπορεί να βγει η ταινία ως αυστηρά ακατάλληλη στις αίθουσες έβρισκαν σύμφωνο και έτοιμο τον Soderbergh. Παρόλα αυτά, πήρε το R.
  • Παρά το πολιτικό θέμα και το R, το φιλμ αποτέλεσε μια εμπορική επιτυχία. Έβγαλε 208,3 εκατομμύρια δολάρια, έναντι του κόστους των 46.
  • Το 2004, το ίδιο θέμα έγινε εκ νέου σειρά, αυτή τη φορά για το USA Network.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 7/1/2005

Όπως υποδεικνύει και ο τίτλος, πρόκειται για μια ταινία που παρομοιάζει τη διακίνηση της φονικής ουσίας με την κίνηση του δρόμου. Μια «μεταποίηση» του road-movie, μόνο που εδώ το ταξίδι δεν το κάνουν άνθρωποι κι αυτοκίνητα, αλλά τα «πολυταξιδεμένα» ναρκωτικά και ο θάνατος. Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ επιλέγει, όπως κι ο Μάικλ Μαν στο «The Insider», τον σινεφιλικό δρόμο της ανάδειξης του θέματος κι όχι την εύκολη νουθεσία που θα απευθυνόταν μόνο στους έτσι κι αλλιώς αμέτοχους «τηλεορασόπληκτους» πολίτες. Οι διαφορετικοί τρόποι σκηνοθεσίας που χαρακτηρίζουν κάθε μία από τις ιστορίες, προσθέτουν στιλ, ταχύτητα και ουσία (ένα ύφος που μοιάζει να επηρέασε τις τηλεοπτικές σειρές στις ΗΠΑ), ενώ το πιο ενδιαφέρον είναι το επεισόδιο στο Μεξικό, βουτηγμένο στα κίτρινα χρώματα της αρρώστιας και με τον Μπενίσιο Ντελ Τόρο να λάμπει ανάμεσα στο πολυπληθές καστ.

Η γνώμη του δημιουργού είναι φυσικά σαφής, όχι όμως και η αίσθηση του για το τι μέλλει γένεσθαι, αφού χωρίς να είναι απόλυτα αισιόδοξος ή το αντίθετο, επιλέγει την ντοκιουμαντερίστικη ουδετερότητα, και ουσιαστικά αφήνεται στις ανθρώπινες προθέσεις (δίνοντας σημασία και στην έννοια της ατομικής επιλογής), κατονομάζοντας απλά τον κύκλο ευθύνης του θανάτου που απλώνεται από τους μεγαλέμπορους και τα απανταχού συμφέροντα, ως και τον τελικό αποδέκτη… πιθανόν εμάς!

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

30 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *