Toy Story 2
- Toy Story 2
- Η Ιστορία των Παιχνιδιών 2
- 1999
- ΗΠΑ
- Αγγλικά, Ισπανικά, Αραβικά
- Κινούμενα Σχέδια, Κωμωδία, Οικογενειακή, Περιπέτεια, Φαντασίας
- 14 Απριλίου 2000
Όταν ο Άντι πηγαίνει για καλοκαιρινές διακοπές στην κατασκήνωση, τα παιχνίδια έχουν το σπίτι όλο δικό τους, ή τουλάχιστον το υπνοδωμάτιο του αγοριού. Ο καουμπόι Γούντι στενοχωριέται αρχικά που ο αγαπημένος του ιδιοκτήτης δεν τον παίρνει μαζί του, αλλά η παρέα με τα υπόλοιπα παιχνίδια είναι πάντοτε ευχάριστη και γεμάτη εκπλήξεις. Η διασκέδαση όμως σταματάει προσωρινά, όταν η μητέρα του Άντι αποφασίζει να ξεφορτωθεί τα παλιά του παιχνίδια και στήνει μία μίνι υπαίθρια αγορά στην αυλή του σπιτιού.
Σκηνοθεσία:
John Lasseter
Ash Brannon (βοηθητικός)
Lee Unkrich (βοηθητικός)
Κύριοι Ρόλοι:
Tom Hanks … Woody (φωνή)
Tim Allen … Buzz Lightyear (φωνή)
Joan Cusack … Jessie (φωνή)
Kelsey Grammer … Stinky Pete (φωνή)
Don Rickles … Mr. Potato Head (φωνή)
Jim Varney … Slinky Dog (φωνή)
Wallace Shawn … Rex (φωνή)
John Ratzenberger … Hamm (φωνή)
Annie Potts … Bo Peep (φωνή)
Estelle Harris … Κα Potato Head (φωνή)
Wayne Knight … Al McWhiggin (φωνή)
John Morris … Andy (φωνή)
Laurie Metcalf … Κα Davis (φωνή)
R. Lee Ermey … ο λοχίας (φωνή)
Jodi Benson … Barbie (φωνή)
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Andrew Stanton, Rita Hsiao, Doug Chamberlin, Chris Webb
Στόρι: John Lasseter, Pete Docter, Ash Brannon, Andrew Stanton
Παραγωγή: Karen Robert Jackson, Helene Plotkin
Μουσική: Randy Newman
Μοντάζ: Edie Ichioka, David Ian Salter, Lee Unkrich
Σκηνικά: William Cone, Jim Pearson
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Toy Story 2
- Ελληνικός Τίτλος: Toy Story 2
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Η Ιστορία των Παιχνιδιών 2
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Ιστορία των Παιχνιδιών (1995)
- Toy Story 3 (2010)
- Toy Story 4 (2019)
- Lightyear (2022)
Σεναριακή Πηγή
- Στόρι (χαρακτήρες): Η Ιστορία των Παιχνιδιών των John Lasseter, Pete Docter, Andrew Stanton, Joe Ranft.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ τραγουδιού (When She Loved Me).
- Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ). Υποψήφιο για τραγούδι (When She Loved Me).
- Καλύτερη ταινία στα Annie, τα βραβεία των κινουμένων σχεδίων.
Παραλειπόμενα
- Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
- Η Disney αρχικά σκέφτονταν να βγάλει αυτό το σίκουελ κατευθείαν για το βίντεο. Ξεκίνησε έτσι αυτόνομα από αυτήν ως μιας μικρής εμβέλειας ταινία, μια και οι τεχνικοί της Pixar ήταν απασχολημένοι με τα Ζουζούνια (1998). Όταν όμως είδαν τα πρώτα πλάνα και τους φάνηκαν υποσχόμενα, η Disney αποφάσισε να το βγάλει στις αίθουσες. Παρόλα αυτά, η Pixar δεν ήταν διόλου ικανοποιημένη με την ποιότητα. Ο Lasseter έβαλε μπρος για την πλοκή, και μέσα σε ένα σαββατοκύριακο ήταν έτοιμη. Μα παρότι μια τέτοια ταινία χρειάζονταν κάποια χρόνια κατασκευής, η ημερομηνία της Disney δεν μπορούσε να αλλάξει, και είχαν μόνο 9 μήνες μπροστά τους να την έχουν ολοκληρώσει.
- Παρά τα προβλήματα στο στάδιο παραγωγής, η ταινία κατέκτησε την κριτική αλλά και τα ταμεία. Με έξοδα 90 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έβγαλε 497,4.
- Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Άλκης Κούρκουλος (Γούντι), Γιώργος Λιάντος (Μπαζ), Άριελ Κωνσταντινίδη (Τζέσι), Κώστας Τριανταφυλλόπουλος (Κος Πατάτας), Νίκος Τσούκας (Σούστας), Παντελής Καναράκης (Ρεξ), Χρήστος Ζορμπάς (Ζαμπόν), Γιώργος Μάζης (Βρωμοπίτ), Γιώργος Ματαράγκας (Άντι), Χαρά Ζησιμάτου (Κα Ντέιβις), Ηλίας Πλακίδης (ο λοχίας), Τέτα Κωνσταντά (Κα Πατάτα), Τάσος Κωστής (Αλ), Μανώλης Γιούργος (Ζοργκ), Λυκούργος Μαρκούδης (Γουίζι), Ντίνος Δουλγεράκης (επιδιορθωτής), Αλεξάνδρα Νικηφορίδου (Μπάρμπι), Κώστας Γκίκας (εξωγήινος), Γιώργος Μικρογιαννάκης (εξωγήινος), Μαρία Πλακίδη (εξωγήινος), Μελίνα Γλύνια, Αργύρης Κανδύλης, Γιάννης Ματαράγκας. Τραγούδι: Ποίμης Πέτρου, Ελένη Πέτα. Σκηνοθετική επιμέλεια: Ηλίας Πλακίδης. Μετάφραση: Ζωή Ρηγοπούλου. Στοίχοι: Ντίνος Πιτυχούτης.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το When She Loved Me με τη φωνή της Sarah McLachlan βγήκε κι αυτόνομα σε σινγκλ, κατακτώντας και το Grammy για τραγούδι από σάουντρακ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/12/2009
Αισθάνομαι ως μοναδικότητα, αλλά είμαι από τους λίγους που θεωρούν αυτό το σίκουελ κατώτερο του αυθεντικού. Η αλήθεια είναι πως συνεχίζει με επιτυχία τις περιπέτειες του Γούντι και των υπόλοιπων παιχνιδιών, πως παίζει έξυπνα με σινεφιλικές αναφορές και πως το όλο κλίμα δεν έχει χαλάσει σε καμία περίπτωση. Όμως, η αρχική έκπληξη ως προς τους χαρακτήρες έχει χαθεί, το ψηφιακό σχέδιο της Pixar είναι πια γνώριμο και η πλοκή δεν είναι τόσο κοντά σε παραμύθι όπως ήταν του πρώτου. Πιο ειδικά, είναι γενικά φανερό πως το στόρι χτίστηκε μέσα σε ελάχιστο χρόνο, και πως ο κύριος όγκος της ενασχόλησης περαιτέρω με αυτό ως σενάριο, αναλώθηκε μονάχα στο να αναπτύξει η ταινία μια πιο χιουμοριστική-ατακαδόρα νοοτροπία. Κακό, θα μου πείτε, δεν είναι αυτό, απλά μαζί με αυτό χάνεται η γενική υφή περί του συναισθήματος που έβγαζε το πρώτο φιλμ, χάνοντας μαζί και την ευκαιρία για μια παρακάτω ανάπτυξη μηνυμάτων. Διασκεδαστικό, όπως και να έχει, αλλά ποιοτικά δεν είναι αντάξιο της πιξαρικής αυτοκρατορίας.
Βαθμολογία: