Η Μάκανι Γιανγκ, μια τελειόφοιτος λυκείου, και η υπόλοιπη τάξη του νέου της σχολείου γίνονται στόχος ενός μασκοφόρου δολοφόνου που σκοπεύει να αποκαλύψει στον κόσμο τα πιο σκοτεινά τους μυστικά.
Σκηνοθεσία:
Patrick Brice
Κύριοι Ρόλοι:
Sydney Park … Makani Young
Theodore Pellerin … Oliver ‘Ollie’ Larsson
Asjha Cooper … Alexandra ‘Alex’ Crisp
Jesse LaTourette … Darby
Diego Josef … Rodrigo Doran
Dale Whibley … Zachariah ‘Zach’ Sandford
Burkely Duffield … Caleb Greeley
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Henry Gayden
Παραγωγή: Michael Clear, Dan Cohen, Shawn Levy, James Wan
Μουσική: Zachary Dawes
Φωτογραφία: Jeff Cutter
Μοντάζ: Michel Aller
Σκηνικά: William Arnold
Κοστούμια: Jori Woodman
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: There’s Someone Inside Your House
- Ελληνικός Τίτλος: Κάποιος Μπήκε στο Σπίτι σου
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: There’s Someone Inside Your House της Stephanie Perkins.
Παραλειπόμενα
- Το Netflix είχε αναλάβει εξαρχής την παραγωγή, η οποία και διανεμήθηκε αποκλειστικά από την πλατφόρμα του. Πριν όμως από αυτό, έκανε πρεμιέρα στο Fantastic Fest.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 4/11/2021
Παρότι μοιάζει να ξεκινάει με μια γενναιότητα ικανή να πετύχει το παραπάνω, γρήγορα αντιλαμβάνεσαι ότι κι αυτή οφείλεται στις νέες φιλελεύθερες συνθήκες που διαπνέουν το αμερικανικό σινεμά και τίποτα παραπάνω. Μην παρεξηγούμαστε, φυσικά και εγκρίνουμε τις εν λόγω αλλαγές, απλά δεν μπορούν να χρεωθούν ως θετικά στοιχεία σε μία συγκεκριμένη παραγωγή, αφού αφορούν μια γενική αλλαγή πλεύσης μιας βιομηχανίας ολόκληρης.
Αν ο Patrick Brice εντέλει πετυχαίνει κάπου, αυτό εντοπίζεται στο ότι αναπαράγει τις φόρμες του νεανικού θρίλερ, όπως το γνωρίζουμε από τα 1990’s, με τρόπο που είναι καλοδεχούμενες. Καμία ανανέωση πέρα του κλασικού «έχω μία νέα ιδέα για μάσκα δολοφόνου», αλλά υπάρχουν δύο-τρεις σκηνές που κρατούν επάξια τα προσχήματα. Από την άλλη, οι χαρακτήρες δεν είναι αδιάφοροι, αλλά είναι και τόση η προσήλωση στον κεντρικό της Sydney Park, που με το πέρας του φιλμ χάνεται το ενδιαφέρον για τη συνολική παρέα.
Και αυτό το «πέρας» είναι που κοστίζει εντέλει επί μιας γενικά ικανοποιητικής εικόνας, μια και ολοένα και περισσότερο το φιλμ παίρνει τον εαυτό του υπερβολικά σοβαρά. Σαν να πνίγεται στην προσήλωση του στις ήδη αναφερόμενες «νεοφιλελεύθερες συνθήκες», και χωρίς να έχει να πει και κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον πάνω σε αυτές, συντηρεί ένα σοβαρό κλίμα που δεν δένει με τον νεανικό χαρακτήρα και το εξωφρενικό πνεύμα κάποιων γεγονότων. Δεν είναι καταδικαστέο να κρατάει ένα νεανικό φιλμ μια σοβαρότητα, αλλά αυτό συνεπάγεται το να έχει να δώσει περισσότερα «σοβαρά» από όσα προσφέρονται στον θεατή εδώ.
Ούτε για πέταμα, ούτε όμως για κράτημα, το φιλμ δεν προδίδει τον λίγο χρόνο που θα χρειαστεί να του διαθέσετε, αλλά περνάει στα «ψιλά» της μνήμης… ή, αν προτιμάτε, στα «χοντρά» της λήθης.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
