Έχοντας στα χέρια του μονάχα το πού, το πότε κι ένα κρυπτογραφικό στοιχείο, ένας μεθοδικός πληρωμένος εκτελεστής πρέπει να αναγνωρίσει τον στόχο του μέσα από διάφορους πιθανούς, συμπεριλαμβανομένου και του τοπικού σερίφη. Την ίδια ώρα, η τυχαία συνάντηση με μια ελκυστική γυναίκα στο στέκι της επαρχιακής πόλης απειλεί να εκτροχιάσει την αποστολή του.
Σκηνοθεσία:
Nick Stagliano
Κύριοι Ρόλοι:
Anson Mount … ο βιρτουόζος
Abbie Cornish … η σερβιτόρα
Anthony Hopkins … ο μέντορας
David Morse … ο υπαστυνόμος
Eddie Marsan … ο μοναχικός
Richard Brake … ‘Handsome’ Johnnie
Diora Baird … το κορίτσι του Johnnie
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: James C. Wolf
Παραγωγή: Nick Stagliano
Μουσική: Brooke Blair, Will Blair
Φωτογραφία: Frank Prinzi
Μοντάζ: James LeSage
Σκηνικά: Norman Dodge
Κοστούμια: Rita Squitiere
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Virtuoso
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Βιρτουόζος
Παραλειπόμενα
- Πρώτη ταινία για τον Nick Stagliano μετά από μία δεκαετία.
- Ταυτόχρονα με μια μικρή διανομή στις αίθουσες, βγαίνει και on-demand, ενώ άμεσα ακολουθεί έξοδος στο Home Cinema.
Κριτικός: Λήδα-Ειρήνη Αδάμου
Έκδοση Κειμένου: 7/5/2021
Όποιος αποπειραθεί να πάρει μια γεύση από τη νέα ταινία του Nick Stagliano, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα αντιληφθεί την απουσία ενός «ζωτικού» στοιχείου της δραματουργίας του φιλμ, και αυτό δεν αφορά κάτι άλλο, παρά μια κάποια ελλιπή αφήγηση των γεγονότων. Πέραν δηλαδή κάποιων μεμονωμένων αναφορών εκ μέρους του πρωταγωνιστή σε λεπτομέρειες που αφορούν τη ζωή του (και τον δρόμο που έχει επιλέξει), η διήγηση των γεγονότων από τον ίδιο δεν καθίσταται πάντοτε σαφής. Κάποιες φορές μάλιστα όλα φαντάζουν τόσο ασαφή, που, ενίοτε, δυσκολευόμαστε ως και να παρακολουθήσουμε τα τεκταινόμενα.
Το ότι απουσιάζει βέβαια ο οιοσδήποτε «ειρμός» από την ταινία του Stagliano, δεν συνεπάγεται και την καταδίκη του συνολικού εγχειρήματος του σκηνοθέτη. Κι αυτό γιατί από την κινηματογράφηση του φιλμ ως και τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών, δύναται να μείνει κάποιος, τρόπον τινά, ευχαριστημένος. Και αμέσως μετά, να συνειδητοποιήσει πόσο παραπάνω θα μπορούσε να τον κερδίσει η εν λόγω ταινία, με την προβολή της στη μεγάλη οθόνη.
Το ίδιο ισχύει και για το ενδιαφέρον σενάριο, που αν δεν αναλώνονταν σε σκέψεις του ήρωα (για τις ίδιες του τις σκέψεις…) και αν δεν ενέμενε στην υπερανάλυση (που καθηλώνει και πολλές φορές ανατρέπει τη δράση) όλα θα έμοιαζαν διαφορετικά. Κρίμα, πράγματι, γιατί τα εγκλήματα και ιδιαίτερα ο τρόπος που τα πραγματεύεται η εν λόγω ταινία, πέραν του ότι είναι αρκούντως μυστηριακός, μας φέρνει στο μυαλό παρεμφερείς και άκρως πετυχημένες σκηνοθετικές δημιουργίες από το πρόσφατο παρελθόν (βλ. Identity του James Mangold).
Τέλος και πέραν πάλι των λοιπών ηχηρών ερμηνειών (που όπως προείπαμε είναι και αρκούντως ικανοποιητικές), η παρουσία του Anthony Hopkins είναι τόσο διακριτική (έως παρασκηνιακή), που δεν δύναται με τη σειρά της να προσθέσει το δικό της λιθαράκι στο όλο «οικοδόμημα» του Stagliano, το οποίο εντέλει δεν καταρρέει, καταφέρνοντας να σταθεί στο εκάστοτε ύψος των περιστάσεων.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
