Ο Μαρκ Ο’Μπράιεν είναι ένας 36χρονος που ζει σε θάλαμο υποστήριξης αναπνοής, κι αποφασίζει ότι δεν θέλει πια να παραμένει παρθένος. Με τη βοήθεια της γιατρού και του ιερέα του, επικοινωνεί με την Τσέριλ, μια σεξο-θεραπεύτρια, αλλά και τυπική μητέρα και σύζυγος. Η πορεία του Μαρκ προς τον αντρισμό θα αποδειχτεί αληθινά ιδιαίτερη, όπως και η σχέση αυτών των δύο ανθρώπων.

Σκηνοθεσία:

Ben Lewin

Κύριοι Ρόλοι:

John Hawkes … Mark O’Brien

Helen Hunt … Cheryl Cohen-Greene

William H. Macy … πάτερ Brendan

Moon Bloodgood … Vera

Annika Marks … Amanda

Adam Arkin … Josh

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ben Lewin

Παραγωγή: Judi Levine, Ben Lewin, Stephen Nemeth

Μουσική: Marco Beltrami

Φωτογραφία: Geoffrey Simpson

Μοντάζ: Lisa Bromwell

Σκηνικά: John Mott

Κοστούμια: Justine Seymour

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Sessions
  • Ελληνικός Τίτλος: Μαθήματα Ενηλικίωσης
  • Εναλλακτικός Τίτλος: The Surrogate [φεστιβάλ]

Σεναριακή Πηγή

  • Άρθρο: On Seeing a Sex Surrogate του Mark O’Brien.

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου (Helen Hunt).
  • Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου (John Hawkes) σε δράμα και δεύτερου γυναικείου ρόλου (Helen Hunt).
  • Υποψήφιο για Bafta δεύτερου γυναικείου ρόλου (Helen Hunt).
  • Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπάστιαν.
  • Ειδικό βραβείο επιτροπής για το συλλογικό καστ και βραβείο κοινού στο φεστιβάλ του Sundance.

Παραλειπόμενα

  • Το άρθρο που βασίστηκε η ταινία, γραμμένο το 1990, αναλύει βιωματικές εμπειρίες του O’Brien. Αυτές είχαν γίνει γνωστές και στο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ Breathing Lessons: The Life and Work of Mark O’Brien, που το 1996 πήρε το αντίστοιχο Όσκαρ. Το 1999, ο Mark O’Brien έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 49 ετών.
  • Ο Ben Lewin έχει παρελθόν από πολιομυελίτιδα.
  • Ο σκηνοθέτης δοκίμασε πρώτα αρκετούς που είχαν εμπειρία από την ασθένεια για τον πρώτο ρόλο, αλλά δεν θεώρησε κανέναν κατάλληλο.

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 20/2/2013

Λατρέψαμε τους Άθικτους και η ιδέα μιας ακόμη ταινίας, επίσης βασισμένης σε αληθινή ιστορία (πολύ πιο πιστά μάλιστα), με θέμα την αναπηρία, αλλά και αισιόδοξες προθέσεις είναι σίγουρα καλοδεχούμενη. Τελικά μάλιστα, αποδεικνύεται και συγκινητικότατη. Η ιστορία αφορά τον ποιητή και δημοσιογράφο, αλλά πάσχοντα από πολιομυελίτιδα Mark O’ Brian, τον οποίο ακολουθούμε (κυρίως) στην προσπάθειά του να χάσει την παρθενιά του με τη βοήθεια μιας sex-therapist.

Η ταινία έφυγε από το φεστιβάλ του Sundance με βραβείο συνολικού καστ. Πραγματικά, οι ερμηνείες των τεσσάρων βασικών πρωταγωνιστών της είναι εξαιρετικές και διαδραματίζουν αδιαμφισβήτητα σημαντικό ρόλο στην συναισθηματική επίδραση του φιλμ πάνω στον θεατή. Ο John Hawkes ανταποκρίνεται τέλεια στις μεγάλες απαιτήσεις του χαρακτήρα του, η Helen Hunt κάνει μια εμφάνιση τολμηρή, αλλά και γεμάτη τρυφερότητα, η Moon Bloodgood αποτελεί μια μικρή έκπληξη και, τέλος, ο William H. Macy είναι απολαυστικότατος στον πιο αξιολάτρευτα ιδιαίτερο ρόλο της ταινίας.

Ξεπερνώντας ταμπού και ντροπές, τα «Μαθήματα ενηλικίωσης» διεισδύουν αποτελεσματικά στην ψυχολογία του πρωταγωνιστή απέναντι στο σεξ και σχεδόν κάθε ένας από τους -αθόρυβους, αλλά ξεκάθαρα αισθητούς- φρενήρεις χτύπους της καρδιάς του υιοθετείται και από τον θεατή. Παρόλα αυτά, αυτό που σου αφήνει το φιλμ μετά το τέλος του, δεν είναι σκέψεις γύρω από το σεξ, ούτε και την αναπηρία. Είναι ένα απόλυτα αισιόδοξο μήνυμα για τη ζωή και τον έρωτα γενικότερα, που δεν αφορά μόνο όσους βασανίζει κάποια σωματική ανικανότητα, αλλά απευθύνεται σε κάθε θεατή που θα δώσει στην ταινία μια ευκαιρία. Η ζωή μπορεί να είναι ένα ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Η διαφορά έγκειται στο πώς το κοιτάμε…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

11 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *