
Βρισκόμαστε στο 2017 και η παγκόσμια οικονομία έχει καταρρεύσει. Η Αμερική είναι μια απολυταρχική κοινωνία με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να ζει στη φτώχεια, και με την τηλεόραση να χρησιμοποιείται για τη χειραγώγηση της μάζας. Το πιο επιτυχημένο πρόγραμμα στην ιστορία της τηλεόρασης είναι ένα είδος ριάλιτι σόου, στο οποίο παίρνουν μέρος κατάδικοι και λέγεται “Ο Δρομέας”. Εκεί, οι κατάδικοι ελευθερώνονται σε ένα παλιό κατεστραμμένο σημείο της πόλης και γίνονται θηράματα αιμοσταγών κυνηγών, παλεύοντας για τη ζωή τους, με μεγάλο έπαθλο την ελευθερία τους, αν φυσικά βγουν ζωντανοί. Σ’ αυτό το παιχνίδι θα πάρει μέρος κι ένας πρώην αστυνομικός, ο Μπεν Ρίτσαρντς, στον οποίο οι ανώτεροι του του φόρτωσαν τον φόνο 300 άοπλων πολιτών και τον έκλεισαν φυλακή. Ο Μπεν έχει την ευκαιρία, βγαίνοντας ζωντανός από το παιχνίδι, να αποδείξει την αθωότητα του.
Σκηνοθεσία:
Paul Michael Glaser
Κύριοι Ρόλοι:
Arnold Schwarzenegger … Benjamin Stuart ‘Ben’ Richards
Maria Conchita Alonso … Amber Mendez
Yaphet Kotto … William Laughlin
Richard Dawson … Damon Killian
Jesse Ventura … Captain Freedom
Jim Brown … Fireball
Erland van Lidth … Dynamo
Marvin J. McIntyre … Harold Weiss
Gus Rethwisch … Eddie ‘Buzzsaw’ Vatowski
Mick Fleetwood … Mic
Dweezil Zappa … Stevie
Sven-Ole Thorsen … Sven
Kurt Fuller … Tony
Edward Bunker … Lenny
Dey Young … Amy
Lynne Marie Stewart … Edith Wiggins
George P. Wilbur … υπολοχαγός Saunders
Ken Lerner … πράκτορας
Lin Shaye … αξιωματούχος προπαγάνδας
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Steven E. de Souza
Παραγωγή: George Linder, Tim Zinnemann
Μουσική: Harold Faltermeyer
Φωτογραφία: Thomas Del Ruth
Μοντάζ: Mark Warner, Edward A. Warschilka, John Wright
Σκηνικά: Ron Cobb, Jack T. Collis
Κοστούμια: Robert Blackman
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Running Man
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Άτρωτος
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: The Running Man του Stephen King.
Παραλειπόμενα
- Αντί του ονόματος του Stephen King, στους τίτλους βλέπουμε το Richard Bachman. Αυτό όμως ήταν και το ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε ο διάσημος συγγραφέας στην ορίτζιναλ έκδοση του 1982. Μάλιστα, όταν ο παραγωγός Rob Cohen έκανε πρόταση για να πάρει τα δικαιώματα, δεν είχε ιδέα ότι το έργο άνηκε στον King. Η ταινία βέβαια δανείστηκε από αυτό μόνο την κεντρική ιδέα και κάποια από τα ονόματα των ηρώων.
- Ο Paul Michael Glaser είχε αποκαλύψει το 2015 ότι του είχαν δώσει τόσο λίγο χρόνο για την προπαρασκευή της ταινίας, που αρχικά είχε αρνηθεί να την αναλάβει. Αντί αυτού είχε προσληφθεί ο Andrew Davis (είχαν προταθεί και οι George P. Cosmatos, Carl Schenkel και Ferdinand Fairfax, των οποίων όμως τα οράματα δεν έβρισκαν σύμφωνο το στούντιο), που όμως απολύθηκε μετά από δύο εβδομάδες, επειδή η παραγωγή είχε πάει πίσω επί μία βδομάδα από τον αρχικό προγραμματισμό. Έτσι επανήλθε ο Glaser. Ο Schwarzenegger όμως είχε πει ότι αυτή ήταν μια τραγική απόφαση, μια και ο Glaser το σκηνοθέτησε με τηλεοπτικά πρότυπα κατά νου (στα οποία άλλωστε είχε και την περισσότερη εμπειρία).
- Σε πρώιμο στάδιο είχε γίνει πρόταση στον Christopher Reeve να αναλάβει τον Μπεν Ρίτσαρντς (υποψήφιοι ήταν και οι Dolph Lundgren, Don Johnson και Patrick Swayze). Σε αυτήν ακόμα τη φάση, το σενάριο ήθελε τον Μπεν να είναι ένας φτωχός και άνεργος οικογενειάρχης, που αναγκάζονταν να μπει στο παιχνίδι για να ταΐσει την οικογένεια του. Για την ακρίβεια, ο Steven E. de Souza δοκίμασε 15 σεναριακές εκδοχές, ώστε να εγκριθεί η τελική.
- Η χορογραφία του εναρκτήριου σόου του παιχνιδιού ήταν μια δουλειά της Paula Abdul, πριν γίνει διάσημη ως τραγουδίστρια (ήταν η δεύτερη της δουλειά στο σινεμά). Η μουσική που ακούγεται σε αυτό το σημείο ήταν από τον Jackie Jackson (της γνωστής οικογένειας), που για να τιμήσει τη διάσημη ήδη από βίντεο-κλιπ χορογράφο, ονόμασε το θέμα του Paula’s Theme.
- Ερμηνευτικό ντεμπούτο για τον θρυλικό Mick Fleetwood των Fleetwood Mac. Ντεμπούτο εδώ έκανε στη μεγάλη οθόνη και ο Kurt Fuller.
- Οι δημιουργοί της γαλλικής ταινίας Le Prix du Danger του 1983 (μια διασκευή του διηγήματος The Prize of Peril του 1958 από τον Robert Sheckley) έκαναν μήνυση στην Tri-Star Pictures για λογοκλοπή. Η δίκη δεν είχε θετική κατάληξη για αυτούς, αλλά σε αυτό βοήθησε ότι κάποια κρίσιμα έγγραφα είχαν χαθεί σε αεροπορικό ατύχημα.
- Έσχατη ταινία για τον Richard Dawson.
- Ήταν να κυκλοφορήσει μέσα στο Καλοκαίρι, αλλά η Tri-Star Pictures το πήγε στην ημέρα των ευχαριστιών, μια και στις θερινές πρεμιέρες υπήρχε και ο Κυνηγός. Εντέλει πέτυχε εισπράξεις των 38,1 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά είχε και κόστος 27.
- Το 1989 κυκλοφόρησε μια βίντεο-γκέιμ εκδοχή που έτυχε ιδιαίτερης δημοφιλίας, και έγινε διαθέσιμη σε αρκετές κονσόλες.
- Το φιλμ θεωρείται η έμπνευση για το τηλεοπτικό σόου American Gladiators (1989) αλλά και το βιντεοπαιχνίδι Smash TV (1990).
- Το 2021 η Paramount Pictures ανακοίνωσε νέα διασκευή του βιβλίου (πιστότερη αυτή τη φορά), με σκηνοθέτη τον Edgar Wright.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο John Parr είναι ο ερμηνευτής του τραγουδιού του φιλμ, του Restless Heart (Running Away With You).
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 25/3/2014
Είναι πολύ πιθανό το 1987, το Running Man , να θεωρήθηκε μια “τραβηγμένη” μορφή σάτιρας για τη δύναμη της τηλεόρασης αλλά και μια φασαριόζικη arcade μορφής περιπέτεια. Δεκτά και τα δύο, με το δεύτερο σκέλος να με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Το δεύτερο μισό της ταινίας είναι ακριβώς αυτό. Ο ένας κυνηγός μετά τον άλλο ρίχνονται στο διάβα του Σβαρτσενέγκερ και αυτός τους εξολοθρεύει. Εντάξει, βρισκόμαστε στο 1987, ο Σβαρτσενέγκερ είναι στα ντουζένια του, είναι τίγκα στα μούσκουλα, ρίχνει ξύλο, πετάει τις κλασικές “τσαμπουκοατάκες” του και φτάνει στο φινάλε χαλαρός και “άτρωτος”. Απλώς, αυτό το κομμάτι του φιλμ είναι το πλέον βαρετό, τουλάχιστον σήμερα, που γράφω αυτό το κείμενο, το Μάρτιο του 2014. Είκοσι χρόνια πριν φαντάζομαι ότι πούλαγε πολύ εύκολα, καθώς όλα τα περιπετειώδη φιλμ του Χόλιγουντ, διατηρούσαν αυτό το μοτίβο.
Το κομμάτι που με προβλημάτισε ιδιαίτερα στο φιλμ, είναι αυτό που ασχολείται με τη δύναμη της τηλεόρασης και τον τρόπο που (παρα)πληροφορεί και ψυχαγωγεί το κοινό. Πολλά από αυτά που βλέπουμε στο φιλμ, εν έτει 2014 δεν ανήκουν πλέον στη φαντασία του Στίβεν Κινγκ (σε δικό του διήγημα βασίζεται η ταινία) αλλά έχουν συμβεί. Μπορεί να μη φτάσαμε (ακόμα;) στο σημείο να βλέπουμε τηλεπαιχνίδια, όπου αφαιρούνται ανθρώπινες ζωές, αλλά ο ευτελισμός της ανθρώπινης ζωής βρίσκεται σε κάθε τηλεοπτικό κανάλι είτε με τη μορφή διαφόρων άθλιων σόου είτε μέσα από τις ειδήσεις των μεγάλων καναλιών. Αν λοιπόν αξίζει για κάποιο λόγο να δείτε το Running Man, είναι μόνο για να δείτε πως η πραγματικότητα ξεπέρασε τη φαντασία και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μπορεί στην Ελλάδα η κατηφόρα να άρχισε κάπου γύρω στο 2000 αλλά σε άλλα σημεία του πλανήτη, η φθορά και το σκουπιδαριό είχε αρχίζει να εμφανίζεται από τη δεκαετία του ’90.
Βαθμολογία: