Οι Άγιοι της Μαφίας (2021)

ΣΥΝΟΨΗ

Δεκαετία 1960-70. Ο νεαρός Άντονι Σοπράνο μεγαλώνει σε μία από τις πλέον ταραχώδεις εποχές στην ιστορία του Νιούαρκ στο Νιου Τζέρσεϊ, και γίνεται άντρας ακριβώς τη στιγμή που αντίπαλοι γκάνγκστερ βρίσκουν την εξουσία να τα βάλουν με την πανίσχυρη φαμίλια των ΝτιΜέο που ελέγχουν όλη την πόλη. Στο επίκεντρο της διαμάχης θα βρεθεί ο άνθρωπος που αποτελεί το είδωλο για τον Άντονι, ο θείος Ντίκι Μολτισάντι, που παλεύει να τα φέρει βόλτα τόσο με τις επαγγελματικές όσο και τις προσωπικές του ευθύνες, και που η επιρροή του επί του ανιψιού του θα βοηθήσει έναν ευκολόπιστο νεαρό να καταλήξει μελλοντικά στον πανίσχυρο μαφιόζο με το όνομα Τόνι Σοπράνο.

Σκηνοθεσία:

Alan Taylor

Κύριοι Ρόλοι:

Michael Gandolfini … Anthony ‘Tony’ Soprano

Alessandro Nivola … Richard ‘Dickie’ Moltisanti

Leslie Odom Jr. … Harold McBrayer

Jon Bernthal … Giovanni ‘Johnny Boy’ Soprano

Corey Stoll … Corrado ‘Junior’ Soprano Jr.

Ray Liotta … Aldo ‘Hollywood Dick’ Moltisanti

Vera Farmiga … Livia Soprano

Billy Magnussen … Paulie ‘Walnuts’ Gualtieri

John Magaro … Silvio Dante

Michela De Rossi … Giuseppina Bruno

Joey Diaz … Lino ‘Buddha’ Bonpensiero

Nick Vallelonga … Jerry ‘Fat Jerry’ Anastasia

Michael Imperioli … Christopher Moltisanti (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Lawrence Konner, David Chase

Παραγωγή: David Chase, Lawrence Konner, Nicole Lambert

Φωτογραφία: Kramer Morgenthau

Μοντάζ: Christopher Tellefsen

Σκηνικά: Bob Shaw

Κοστούμια: Amy Westcott

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Many Saints of Newark
Ελληνικός Τίτλος: Οι Άγιοι της Μαφίας

Σεναριακή Πηγή

Τηλεοπτική σειρά (χαρακτήρες): The Sopranos του David Chase.

Παραλειπόμενα

Πρίκουελ της κλασικής σειράς The Sopranos (1999), με την ιδιαιτερότητα ότι τον κεντρικό ρόλο του Τόνι Σοπράνο τον ερμηνεύει εδώ ο γιος του James Gandolfini, που άφησε ιστορία με την ενήλικη εκδοχή του, αλλά έφυγε κι από τη ζωή το 2013. Κι όμως, ο νεαρός ηθοποιός δεν είχε δει ποτέ τη σειρά που δόξασε τον πατέρα του, και την παρακολούθησε ως μέρος της προετοιμασίας για τον ρόλο.
Ο David Chase είχε εκφράσει τη θέληση να επεκτείνει το σύμπαν του The Sopranos το 2017, άμεσα μιλώντας για ένα πρίκουελ. Λίγους μήνες μετά, η New Line Cinema ανακοίνωσε πως απέκτησε τα δικαιώματα παραγωγής, μαζί με την HBO Films.
Ο τίτλος προέρχεται από το επίθετο Moltisanti, όπου στα ιταλικά το “molti santi” μεταφράζεται ως “πολλοί άγγελοι”.
Ο Alan Taylor είχε σκηνοθετήσει και 9 επεισόδια από τη σειρά, και ήταν από τους λόγους που ανέλαβε και την ταινία.
Ο Ray Liotta έχει μια μικρή ιστορία με το The Sopranos, μια και ήταν ο πρώτος ηθοποιός που είχε προσεγγισθεί για να παίξει τον Τόνι Σοπράνο.
Η Edie Falco γύρισε κάποιες σκηνές ως Carmela Soprano, αλλά ο χαρακτήρας κόπηκε στο μοντάζ.
Ήταν προγραμματισμένο να βγει στις αίθουσες τον Σεπτέμβρη του 2020, αλλά η πανδημία το ώθησε έναν χρόνο αργότερα. Ταυτόχρονη έξοδος στο HBO Max, για έναν μήνα.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 17/11/2021

Μετά την αφήγηση της έναρξης που αποκαλύπτει σημαντικά σπόιλερ για κάποιον που δεν έχει δει τη σειρά, γνωρίζουμε τον πρωταγωνιστή Ντίκι Μολτισάντι, που μπορεί να μην εμφανιζόταν καθόλου στη σειρά “The Sopranos”, αλλά η παρουσία του αναγνωριζόταν μέσω του γιου του, Κρίστοφερ, ενός από τους βασικούς χαρακτήρες της σειράς.

Ο δημιουργός της σειράς, David Chase, που επιστρέφει εδώ σαν σεναριογράφος, είναι εμφανές ότι έριξε πολλή σκέψη για να δημιουργήσει κάτι το οποίο τιμά μια από τις σπουδαιότερες σειρές της αμερικανικής τηλεόρασης, βαδίζοντας στον ίδιο δρόμο της μακάβριας αποτύπωσης της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από μια σάτιρα του αμερικανικού ονείρου καμουφλαρισμένη σαν οικογενειακό δράμα. Παρά τη χρονική τοποθέτηση στο παρελθόν, το σενάριο κατορθώνει να είναι επίκαιρο, με τα γεγονότα της τετραήμερης εξέγερσης του Νιούαρκ να παίζουν κομβικό ρόλο στην πλοκή ρίχνοντας βάρος στον ρατσισμό και την αστυνομική βία. Ταυτόχρονα, το σενάριο βρίθει από χαρακτήρες της σειράς που εμφανίζονται εδώ σε νεότερες ηλικίες, με τους ηθοποιούς να πραγματοποιούν ερμηνείες αλλόκοτης ομοιότητας με τους προκατόχους τους. Η ειδική μνεία πηγαίνει αναμφισβήτητα στη Vera Farmiga, που σε μια σκηνή κατορθώνει να φανερώσει μια σπάνια ζεστασιά στην οριακή προσωπικότητα της Λίβια, ενός από τους πιο μαυρόψυχους χαρακτήρες της σειράς.

Η ουσία όλου αυτού είναι πως μπορεί η ταινία να ακολουθεί τη ζωή του Ντίκι, αλλά τον πλαισιώνει πάντα από αμέτρητους χαρακτήρες-δορυφόρους που ακόμα και στις πιο φορτισμένες συναισθηματικά σκηνές του ρόλου, έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τον ίδιο που θεωρητικά παρακολουθούμε. Ο Alessandro Nivola αδιαμφισβήτητα διαθέτει το χάρισμα και την εμφάνιση, αλλά η δυναμική ισχύς του αποδυναμώνεται σταθερά από τους ικανότατους συμπρωταγωνιστές του. Αυτό εν μέρει οφείλεται και στην ίδια την ταινία που κάνει σαφές ότι ενδιαφέρεται να ρίξει το βάρος της σε πολλές ιστορίες που εξελίσσονται παράλληλα, με ιδιαίτερη έμφαση στον Τόνι Σοπράνο και τα πρώιμα βήματά του στην παιδική και μετεφηβική ηλικία του, βρίσκοντας την ευκαιρία να αναπαραστήσει αξιομνημόνευτα περιστατικά που αναφέρονταν στη σειρά.

Δεν είναι δύσκολο να αισθανθεί κανείς ότι η ιστορία που η ταινία φιλοδοξεί να αφηγηθεί διαθέτει αρκετό υλικό για μια μίνι σειρά, τόσο λόγω της πληθώρας χαρακτήρων όσο και του χρονικού άλματος που κάνει στα μισά της διάρκειάς της. Υπάρχουν πολλά και ενίοτε ετερόκλητα πράγματα που ξεδιπλώνονται εδώ, τόσο στο κοινωνικοπολιτικό φόντο όσο και τις διαπλεκόμενες ανθρώπινες σχέσεις. Με τη διάρκεια να χτυπά μόλις τις δύο ώρες, η ταινία μοιάζει ταυτόχρονα παραγεμισμένη και ανεπαρκώς ανεπτυγμένη. Με εξέχον παράδειγμα τη δεινότητα του χαρακτήρα του Ντίκι που το σενάριο πασχίζει να φανερώσει μέσα από ακραίες σκηνές, δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος ανάσας για να δικαιολογηθεί στο μυαλό του θεατή ότι αυτοί οι χαρακτήρες είναι κάτι πιο περίπλοκο από απλούς κοινωνιοπαθείς.

Σαν πρίκουελ μιας τηλεοπτικής σειράς, η ταινία λειτουργεί άψογα σαν συνοδευτικό για όσους είναι γνώστες του σύμπαντος των “Sopranos”. Σαν μια κινηματογραφική δημιουργία όμως, παρότι λεπτοδουλεμένη, δεν διαθέτει την κορύφωση που της αρμόζει, στερώντας από τους νεοφερμένους κυρίως θεατές την ικανοποιητική ανάπτυξη των μυριάδων υποπλοκών που παρουσιάζει.

Βαθμολογία: