Ληστεία αλά Ιταλικά (2003)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Τσάρλι Κρόκερ και η συµµορία του οργάνωσαν και εκτέλεσαν µια εντυπωσιακή ληστεία χρυσού από ένα καλά φρουρούµενο αρχοντικό στη Βενετία. Το µόνο που δεν υπολόγισαν ήταν η προδοσία ενός µέλους από την οµάδα τους. Με τη βοήθεια της Στέλα, ειδικής στο άνοιγμα χρηματοκιβωτίων, ακολουθούν τον προδότη στην Καλιφόρνια και είναι αποφασισμένοι να πάρουν όχι µόνο εκδίκηση, αλλά και το µερίδιο χρυσού που τους αντιστοιχεί. Επεμβαίνοντας στο σύστημα ελέγχου κυκλοφορίας στο Λος Άντζελες, δημιουργούν το μεγαλύτερο κυκλοφοριακό χάος στην ιστορία της πόλης και προσπαθούν να διαφύγουν τη σύλληψη, οδηγώντας τα θρυλικά Mini Cooper.

Σκηνοθεσία:

F. Gary Gray

Κύριοι Ρόλοι:

Mark Wahlberg … Charlie Croker

Charlize Theron … Stella Bridger

Edward Norton … Steve Frazelli

Donald Sutherland … John Bridger

Jason Statham … Handsome Rob

Seth Green … Lyle

Yasiin Bey … Gilligan ‘Left Ear’

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Donna Powers, Wayne Powers

Παραγωγή: Donald De Line

Μουσική: John Powell

Φωτογραφία: Wally Pfister

Μοντάζ: Richard Francis-Bruce, Christopher Rouse

Σκηνικά: Charles Wood

Κοστούμια: Mark Bridges

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Italian Job
Ελληνικός Τίτλος: Ληστεία αλά Ιταλικά

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Ληστεία αλά Ιταλικά (1969)

Σεναριακή Πηγή

Σενάριο: Ληστεία αλά Ιταλικά (1969) του Troy Kennedy-Martin.

Παραλειπόμενα

Ριμέικ της βρετανικής ομώνυμης επιτυχίας του 1969. Σε εκείνη πρωταγωνιστούσαν οι: Michael Caine, Noel Coward, Benny Hill και Raf Vallone. Βέβαια, οι πολλές αλλαγές σε πλοκή και χαρακτήρες ανάγκασαν τον Gray να ονομάσει την ταινία του “φόρο τιμής στο αυθεντικό”.
Από το πρώτο στόρι των Neal Purvis και Robert Wade που απορρίφθηκε από την Paramount, γράφτηκαν 18 για να φτάσουμε στο τελικό.
Από το 2004 είχε ανακοινωθεί ένα σίκουελ, το The Brazilian Job, αλλά ποτέ δεν μπήκε σε παραγωγή.
Κατά την εποχή που γίνονταν τα γυρίσματα, η Charlize Theron πήρε δύο κλήσεις για υπερβολική ταχύτητα. Όπως η ίδια είπε, απλά τρέχοντας τόσο γρήγορα στο πλατό, δεν μπορούσε να μειώσει ταχύτητα ούτε στον κανονικό δρόμο.
32 Mini Cooper χρησιμοποιήθηκαν για τα γυρίσματα.
Πρώτη φορά που για μια κινηματογραφική παραγωγή έκλεισαν για επτά ολόκληρες ημέρες η Hollywood Boulevard και η Highland Avenue.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 6/1/2009

Διασκευή της σικάτης αστυνομικής κωμωδίας του Πίτερ Κόλινσον (1969), που υστερεί σε στιλ, αλλά κρατάει έντονους ρυθμούς, ικανούς να διατηρήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον αυτού που την παρακολουθεί. Η μουσική επιλογή των τραγουδιών είναι θετικός παράγοντας της ταινίας (εξαιρετική η διασκευή του Money των Pink Floyd από τον Σκοτ Γουέιλαντ, με τη κιθάρα του Σλας), οι ερμηνείες είναι σπιρτάτες κι αν δεν υπήρχε η συνήθης, σε αυτού του είδους ταινίες, σκιαγράφηση των χαρακτήρων, που στην ουσία δεν μπορούμε να «νιώσουμε», θα μιλάγαμε για εξαιρετικά διασκεδαστικό σινεμά. Φυσικά και γίνονται εκπτώσεις επί του σεναρίου, μα η ένταση ποτέ δεν χωλαίνει. Μαζί, χάθηκε ο καθαρά χιουμοριστικός χαρακτήρας του ορίτζιναλ, μα έτσι κι αλλιώς μιλάμε για άλλου βεληνεκούς μπάτζετ σινεμά. Ευχάριστη όμως η μεταφορά της κλασικής σκηνής με τα Mini Cooper και η παρουσία τόσων ορεξάτων σταρ.

Βαθμολογία: