Ο Μάγειρας, ο Κλέφτης, η Γυναίκα του και ο Εραστής της

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Cook the Thief His Wife & Her Lover

Ελληνικός Τίτλος: Ο Μάγειρας, ο Κλέφτης, η Γυναίκα του και ο Εραστής της

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για σκηνικά στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.

Παραλειπόμενα

• Ο Peter Greenaway είχε καταδείξει το θεατρικό Tis Pity She’s a Whore του John Ford, από τον 17ο αιώνα, ως επιρροή για το σενάριο του.
• Ο Jean-Paul Gaultier σχεδίασε τα κοστούμια.
• Επειδή η ταινία είχε χαρακτηριστεί ως “ακατάλληλη για ανηλίκους”, μια λιγότερο ακατάλληλη βερσιόν εμφανίστηκε στα 1990 για τη βιντεοκασέτα, που διαρκεί 95 λεπτά.
• Τα ονόματα που είχε δώσει ο σκηνοθέτης στους τέσσερις κεντρικούς χαρακτήρες, ήταν και τα ίδια με των ηθοποιών που είχε κατά νου να τους ερμηνεύσουν: Ρίτσαρντ (ο μάγειρας) για τον Richard Bohringer, Άλμπερτ (ο κλέφτης) για τον Albert Finney, Τζορτζίνα (η σύζυγος) για την Georgina Hale και Μάικλ (ο εραστής) για τον Michael Gambon.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Το κλασικό σάουντρακ προέρχεται από το ρέκβιεμ Memorial του Michael Nyman από το 1984, αλλά ηχογραφήθηκε πρώτη φορά εδώ, για τις ανάγκες της ταινίας.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη

Έκδοση Κειμένου: 6/4/2010

Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που το 1989, όταν και πρωτοπροβλήθηκε, προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις και σινεφιλικές διαφωνίες. Θεωρήθηκε συνολικά ως μια κριτική κι ένα κακεντρεχές πολιτικό σχόλιο πάνω στην αγγλική κοινωνία της εποχής, και κυρίως πάνω στην πολιτική της Μάργκαρετ Θάτσερ. Είκοσι χρόνια μετά -ας με συγχωρήσει η κ. Θάτσερ αλλά και οι φίλτατοι Βρετανοί-, η τότε πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Αγγλία έχει από τους περισσότερους μας λησμονηθεί. Ναι οι συμβολισμοί είναι εδώ, αυτό που άλλαξε είναι τα δικά μας μάτια, κι ο τρόπος που μπορούμε να τους αντιληφθούμε. Αν οι συμβολισμοί παραμένουν για τα δικά σας μάτια από καλά κρυμμένοι έως άφαντοι, τίποτα δεν πάει στραβά με σας… Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Πρόκειται για ένα γνήσιο έργο τέχνης, κι ως τέτοιο «μιλάει» στον καθένα με διαφορετικό τρόπο.

Εξάλλου, πρωταρχικός στόχος του σκηνοθέτη δεν φαίνεται σε καμία περίπτωση να ήταν η πρόκληση και το πολιτικό σοκ των Βρετανών. Αυτό που θέλει και πετυχαίνει πλήρως ήταν να κάνει έναν κινηματογράφο διαφορετικό. Βάζει στο κινηματογραφικό μπλέντερ μια μεγάλη δόση Kubrick, μια μικρότερη Fellini και μια κουταλιά του γλυκού Antonioni, και το αποτέλεσμα είναι η πιο σατιρική-«μαύρη» ιστορία εκδίκησης που έχουμε δει ποτέ. Έχει ένα σενάριο που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέσω τεσσάρων ανεπανάληπτων χαρακτήρων. Το μεγάλο όμως ατού της δεν είναι άλλο από τη σκηνοθεσία του Greenaway. H μεγάλη δύναμη του κινηματογράφου είναι η εικόνα κι ο σκηνοθέτης σάς υπόσχεται εικόνες που θα μας στοιχειώνουν μέρες μετά.

Δεν μπορώ να ξέρω αν θα σας αφήσει μουδιασμένους, αν θα το μισήσετε ή αν θα το αποθεώσετε. Το μόνο που μπορώ να ξέρω είναι ότι αν το έχετε δει, πρέπει να το ξαναδείτε. Αν δεν το έχετε δει… τι κάθεστε; Αναζητήστε το!

Βαθμολογία: