Ο Πιο Καλός ο Μαθητής (1968)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Αρίστος επιστρατεύει μια γοητευτική γυναίκα, προκειμένου να κάμψει τις αντιδράσεις του έντιμου υπαλλήλου του, Διαμαντή, σχετικά με τις φορολογικές ατασθαλίες του. Όμως, η γυναίκα-παγίδα χάρη στον Διαμαντή θα μεταμορφωθεί σε πρότυπο γυναίκας, και οι δυο τους θα συμμορφώσουν και τον Αρίστο.

Σκηνοθεσία:

Κώστας Ανδρίτσος

Κύριοι Ρόλοι:

Ντίνος Ηλιόπουλος … Διαμαντής Πετροφούκης

Ξένια Καλογεροπούλου … Τζίνα Κατσιμίχα

Νίκος Σταυρίδης … Αρίσταρχος Κατσιμίχας

Περικλής Χριστοφορίδης … ο διευθυντής

Βαγγέλης Πλοιός … Ευθύμης

Γιώργος Παπαζήσης … Στράτος

Αντώνης Παπαδόπουλος … Μανώλης

Νίκος Αλεξίου … Σταμάτης Αλιφραγκής

Άννα Μαντζουράνη … Θάλεια

Έλλη Λοΐζου … Αντιγόνη

Μανώλης Παπαγιαννάκης … Τότης

Άννα Σταυρίδου … Κα Πετρούλα

Νάσος Κεδράκας … αντιπρόσωπος

Κώστας Μπαλαδήμας … αντιπρόσωπος

Κώστας Παπαχρήστος … αστυνομικός

Βίκυ Μοσχολιού … τραγουδίστρια

Μαρινέλλα … τραγουδίστρια

Γιώργος Ζαμπέτας … τραγουδιστής

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Γιώργος Λαζαρίδης

Παραγωγή: Κώστας Καραγιάννης, Αντώνης Καρατζόπουλος

Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας

Φωτογραφία: Βασίλης Βασιλειάδης

Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης

Σκηνικά: Πέτρος Καπουράλης

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Ο Πιο Καλός ο Μαθητής
Διεθνής Τίτλος: The Best Student

Παραλειπόμενα

Με 319.480 εισιτήρια, ήρθε στην 20η θέση ανάμεσα σε 108 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος συνοδεύει τον Γιώργο Ζαμπέτα στο κλασικό ομότιτλο κομμάτι (σύνθεση του 1964). Στο πλάι του μεγάλου μουσικού βρίσκεται και η Βίκυ Μοσχολιού με το Ο Σταύρος, αλλά και η Μαρινέλλα με τη σπουδαία επιτυχία Σταλιά-Σταλιά.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 18/11/2017

Κάπως έπρεπε να βγάλει τα προς το ζην και ο Ντίνος Ηλιόπουλος επί επταετίας, έτσι αφέθηκε στους παραγωγούς που πόνταραν πάνω στο ήδη δεδομένο προφίλ του υπαλληλάκου. Ένα προφίλ που ελάχιστα τίμησε τον αείμνηστο κωμικό, ειδικά σε ταινίες ρουτίνας όπως αυτή. Παρόλα αυτά, το αλύγιστο φιλότιμο του Ηλιόπουλου, πλάι σε μια εξίσου χαρωπή Ξένια Καλογεροπούλου και με την προσθήκη ενός αγέραστου Νίκου Σταυρίδη, κάνουν το αποτέλεσμα να μην πέφτει κάτω από τον μέσο όρο μιας συμπαθητικής για την εποχή ελαφριάς κωμωδίας. Μπορεί ο Κώστας Ανδρίτσος να μην είχε ποτέ το μαγικό ραβδί της σκηνοθεσίας, αλλά το σενάριο του Γιώργου Λαζαρίδη έχει μερικές ατάκες που προσφέρουν μια διασκέδαση. Αφθονία από μουσικό ρεπερτόριο, που είναι και ο αληθινός πρωταγωνιστής.

Βαθμολογία: