Ο Μπράιαν Μιλς είναι ένας πρώην πράκτορας της ΣΙΑ, που οι ικανότητες του τον βοήθησαν να σώσει την κόρη του από Αλβανούς απαγωγείς. Όμως, ο πατέρας ενός εκ των απαγωγέων ορκίζεται εκδίκηση κι απαγάγει τον Μπράιαν μαζί με τη σύζυγο του κατά τη διάρκεια των διακοπών τους στην Κωνσταντινούπολη. Ο Μπράιαν υποχρεώνει τη σύζυγο του να πάρει θάρρος ώστε να τον βοηθήσει και εκμεταλλεύεται τις δυνάμεις του για να αποδράσουν.
Σκηνοθεσία:
Olivier Megaton
Κύριοι Ρόλοι:
Liam Neeson … Bryan Mills
Maggie Grace … Kim Mills
Famke Janssen … Lenore ‘Lennie’ Mills-St. John
Rade Serbedzija … Murad Krasniqi
Leland Orser … Sam Gilroy
Jon Gries … Mark Casey
D.B. Sweeney … Bernie Harris
Luke Grimes … Jamie Conrad
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Luc Besson, Robert Mark Kamen
Παραγωγή: Luc Besson
Μουσική: Nathaniel Mechaly
Φωτογραφία: Romain Lacourbas
Μοντάζ: Camille Delamarre, Vincent Tabaillon
Σκηνικά: Sebastien Inizan
Κοστούμια: Pamela Lee Incardona
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Taken 2
- Ελληνικός Τίτλος: Η Αρπαγή 2
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Αρπαγή (2008)
- Η Αρπαγή 3 (2015)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο (χαρακτήρες): Η Αρπαγή των Luc Besson, Robert Mark Kamen.
Παραλειπόμενα
- Πριν ξεκαθαριστεί ότι ο Liam Neeson θα επέστρεφε στον ρόλο του, ο Mickey Rourke ήταν ο βασικός υποψήφιος αντικαταστάτης.
- Για τον ρόλο του Τζέιμι Κόνραντ, πέρασε από οντισιόν οι Diego Boneta και Xavier Samuel.
- Υπάρχει εναλλακτική εκδοχή, όπου ο Μπράιαν διασώζει τη Λενόρ όταν την πιάνουν εκ νέου αιχμάλωτη. Η καταδίωξη με ταξί καταλήγει στην αμερικανική πρεσβεία. Εκεί ο Μπράιαν αφήνει στην ασφάλεια τη Λενόρ και την Κιμ, για να αποτελειώσει την υπόθεση μόνος. Ο Olivier Megaton θεώρησε άκυρη αυτή την εκδοχή, μια και θα άφηνε ερωτηματικά πάνω στα κίνητρα του Μπράιαν. Υπάρχει όμως ως εξτρά στο Home Cinema.
- Όπως και με την πρώτη ταινία, το αρχικό R έγινε PG-13 μετά τις ανάλογες περικοπές σκηνών βίας.
- Ακόμη καλύτερη από το ορίτζιναλ η επίδοση στα ταμεία. Κόστισε 45 εκατομμύρια δολάρια, αλλά έβγαλε 376,1.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 22/9/2013
Έτσι κι αλλιώς, ήταν τραβηγμένο από τα μαλλιά το να έχει σίκουελ η ενδιαφέρουσα ταινία του 2008, και η αλλαγή που φανερά επέβαλε ο Λικ Μπεσόν στο όνομα του σκηνοθέτη (αμφότεροι ήταν δικοί του άνθρωποι) δεν αλλάζει θεαματικά τα πράγματα. Αν μη τι άλλο, είναι αυθόρμητο για όποιον έχει ήδη δει το ορίτζιναλ φιλμ να κάθεται απλά και να συγκρίνει λεπτομέρειες, μια και στα γενικά δεν αλλάζουν και πολλά από την αρχή ως το φινάλε. Εν ολίγοις, και πάλι ο Λίαμ Νίσον παίρνει φόρα και σκοτώνει θεαματικά όποιον βρεθεί στον δρόμο του, σαν να παίζουμε κάποιο βιντεοπαιχνίδι. Η έλλειψη σοβαρών εκπλήξεων επί της πλοκής υποβιβάζει επίσης αυτό το σίκουελ, μαζί και η ελλιπής προσοχής περί αληθοφάνειας των καταστάσεων, κάτι που ήταν δουλεμένο στο πρώτο μέρος. Αν είστε λάτρεις της επανάληψης, τι να πω, μπορεί και να το αγαπήσετε.
Βαθμολογία: