Το Χάρισμα

Κριτικός: Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur

Έκδοση Κειμένου: 3/9/2015

Σίκουελ του «Seven» που ποτέ δεν εγκρίθηκε, το «Χάρισμα» διηγείται την προσπάθεια του FBI να πιάσει έναν μυστηριώδη κατά συρροή δολοφόνο με τη βοήθεια των παραφυσικών ικανοτήτων του μέντιουμ Anthony Hopkins. Γνωρίζοντας πως το φιλμ προέρχεται από σχέδιο για σίκουελ του «Seven», δεν εκπλήσσει η δομή, το φινάλε και γενικώς η σύλληψή του που δείχνουν να διαθέτουν μια αντίστοιχης κατεύθυνσης φιλοδοξία και που κάποιες φορές παραπέμπουν στο κλασικό θρίλερ του Fincher. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως υπάρχει κανένας λόγος υψηλών προσδοκιών ή έστω σύγκρισης μεταξύ των δύο ταινιών, ήδη με τα πρώτα λεπτά του φιλμ να μας επιβεβαιώνουν πως πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι, φανερώνοντας εξαρχής μια από τις βασικότερες ελλείψεις του: την ατμόσφαιρα.

Πέρα από μια αρκετά ενδιαφέρουσα έναρξη και μια εν γένει ιντριγκαδόρικη υπόθεση, στην οποία διαφαίνεται έμπνευση και ένα εν δυνάμει βάθος προβληματικής, το «Χάρισμα» δεν γίνεται ποτέ όσο στιβαρό και αξιομνημόνευτο θα μπορούσε, πάσχοντας σε πολλά επίπεδα. Το κυριότερο φταίξιμο αναγκαστικά κουβαλά ο βραζιλιάνος σκηνοθέτης Afonso Poyart, που μοιάζει να αντιμετωπίζει το φιλμ σα μια κλισέ αστυνομική περιπέτεια αντί ενός σκεπτόμενου θρίλερ μυστηρίου. Δίχως οποιαδήποτε ατμόσφαιρα, ένταση επιδιώκεται ανεπιτυχώς μέσω φρενήρων λήψεων και κοφτού περιπετειώδους μοντάζ, δίνοντας κατά βάση την αίσθηση του κακοφτιαγμένου. Ο αρκετά γρήγορος ρυθμός (μια τολμηρότερη ταινία μυστηρίου θα επέτρεπε πιο αργό και εσωτερικό τέμπο) και η τυπική μουσική επένδυση εμποδίζουν τον θεατή από το να βαρεθεί, μα ίσως τελικά κι από το να ενδιαφερθεί στ` αλήθεια. Στο επίκεντρο όλων, άλλωστε, βρίσκονται δύο παντελώς αδιάφοροι χαρακτήρες αστυνομικών, με καθαρά κλισέ ερμηνείες από τον (ελαφρώς ναρκισσιστικό) Jeffrey Dean Morgan και την Abbie Cornish. Ο Anthony Hopkins διασώζεται ως ο μόνος πράγματι βαθύς χαρακτήρας, αλλά κι ως ο μοναδικός ερμηνευτής που δεν δείχνει να έχει ανάγκη από ευστοχότερη σκηνοθετική καθοδήγηση για να προσφέρει μια αξιοπρεπή και εντός ρόλου ερμηνεία.

Κρυμμένος άσσος στο μανίκι του φιλμ φαίνεται να είναι ο Colin Farrell στον ρόλο-κλειδί της υπόθεσης, που φέρνει στο προσκήνιο τον ηθικό προβληματισμό ενός εγκλήματος-καλής πράξης. Κι έχει τόσο ενδιαφέρον το πραγματευόμενο θέμα, που είναι στΑ αλήθεια εντυπωσιακό το πόσο αποτυγχάνει το φιλμ να επικοινωνήσει την προσδοκώμενη κινηματογραφική δύναμη στον θεατή. Το σενάριο ποντάρει σε μια «αλά Kevin Spacey» τροπή της πλοκής με την εισαγωγή του Farrell, μα εκείνος δεν προσδίδει καμία βαρύτητα στον σημαντικό χαρακτήρα του και ό,τι έπεται φαντάζει αντ` αυτού με μια μεγάλη κινηματογραφική κοιλιά. Το ανιαρά βιντεοκλιπίστικης αισθητικής φινάλε δεν βελτιώνει σε τίποτα τα πράγματα και το μάλλον λησμονήσιμο «Χάρισμα» αδυνατεί να πλησιάσει διεισδυτικότερες σπουδές που έχουμε δει στο παρελθόν πάνω στο θέμα του «ηθικού» εγκλήματος.

Βαθμολογία: