
Ενώ ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια νέα παγκόσμια περιοδεία, η παγκόσμια ποπ σταρ Σκάι Ράιλι αρχίζει να βιώνει όλο και πιο τρομακτικά και ανεξήγητα γεγονότα. Συγκλονισμένη από την κλιμακούμενη φρίκη και την πίεση της φήμης, η Σκάι αναγκάζεται να αντιμετωπίσει το σκοτεινό παρελθόν της για να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής της, ενώ όλα μοιάζουν να διαλύονται γύρω της.
Σκηνοθεσία:
Parker Finn
Κύριοι Ρόλοι:
Naomi Scott … Skye Riley
Rosemarie DeWitt … Elizabeth Riley
Lukas Gage … Lewis
Miles Gutierrez-Riley … Joshua
Peter Jacobson … Morris
Ray Nicholson … Paul
Dylan Gelula … Gemma
Raul Castillo … Darius
Kyle Gallner … Joel
Drew Barrymore … Drew Barrymore
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Parker Finn
Παραγωγή: Marty Bowen, Parker Finn, Wyck Godfrey, Isaac Klausner, Robert Salerno
Μουσική: Cristobal Tapia de Veer
Φωτογραφία: Charlie Sarroff
Μοντάζ: Elliot Greenberg
Σκηνικά: Lester Cohen
Κοστούμια: Alexis Forte
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Smile 2
- Ελληνικός Τίτλος: Smile 2
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Χαμογέλα (2022)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο (χαρακτήρες): Laura Hasn’t Slept του Parker Finn.
Παραλειπόμενα
- Σίκουελ του Χαμογέλα (2022), με τον Kyle Gallner να είναι ο μόνος που επιστρέφει από το καστ της επιτυχημένης εμπορικά πρώτης ταινίας.
- Παρότι δεν είχε συμβόλαιο που του εξασφάλιζε κάτι, ο Parker Finn άφησε επίτηδες ανοιχτά σημεία στο πρώτο φιλμ που οδηγούσαν σε πιθανό σίκουελ. Και μετά την επιτυχία στα ταμεία, υπέγραψε με την Paramount Pictures, με την προοπτική να δημιουργήσει μια σειρά ταινιών τρόμου και πέρα από τα Smile.
- Για λόγους αυθεντικότητας, χρησιμοποιήθηκε αληθινό στάδιο για τη συναυλία, το MVP στο Όλμπανι της Νέας Υόρκης.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η μυθοπλαστική Skye Riley έγινε γνωστή μέσω Instagram σελίδας, και προώθησε ένα νέο άλμπουμ με τίτλο Skye Is Limitless. Το πρώτο τραγούδι από αυτό είχε τίτλο Blood on White Satin και κυκλοφόρησε σε σινγκλ (ακούγεται και στο πρώτο trailer). Δεν άργησε να ακολουθήσει ένα δεύτερο, το Grieved You. Ερμηνεύτρια τους είναι φυσικά η Naomi Scott, που ακολουθάει παράλληλα και τραγουδιστική καριέρα. Συνολικά γράφτηκαν 5 νέα κομμάτια, με συνθέτες τους Take A Daytrip (Denzel Michael-Akil Baptiste και David Charles Marshall Biral) και στιχουργό την Alexis Idarose Kesselman.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 18/10/2024
Το σίκουελ της απρόσμενα μεγάλης εμπορικής επιτυχίας του Parker Finn δεν απέχει ιδιαίτερα από τη νοοτροπία του Todd Phillips στο “Joker: Τρέλα για Δύο”, με την έννοια ότι και οι δύο σκηνοθέτες έχουν καρτ-μπλανς από τα στούντιο για να επαναλάβουν και να μεγιστοποιήσουν ει δυνατόν τον αριθμό των εισιτηρίων. Ο Finn τα καταφέρνει κάπως καλύτερα, δεδομένου ότι το “Smile 2” είναι μια καλύτερη ταινία από τον προκάτοχό της σε πολλαπλά επίπεδα.
Καταρχάς έχουμε μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα πρωταγωνίστρια στο πρόσωπο της ταλαντούχας Naomi Scott, που ενσαρκώνει μια βασίλισσα της R&B, και ο κόσμος της σκιαγραφείται πειστικά και ολοκληρωμένα, έχοντας συνοδεία και μια πλειάδα τραγουδιών ικανών να χτυπήσουν την κορυφή των charts. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τους περιφερειακούς ρόλους, που όλοι αποζητούν ένα κομμάτι της χρηματικής πίτας, αγνοώντας την ψυχική υγεία της Scott που χρήζει φροντίδας και χωρίς την υπερφυσική οντότητα που την καταδιώκει.
Είναι μια προσωπική επιτυχία του Finn η δημιουργία ενός επιμελώς κατασκευασμένου κόσμου με πρωταρχική σημασία έναντι της μεταφυσικής απειλής όπως και το σκοτάδι γύρω από την προέλευσή της. Σαν θεατές δεν νιώθουμε καμία ανάγκη να μάθουμε περισσότερα γύρω από τον “δαίμονα” και ο Finn εύστροφα δεν παίρνει την εύκολη απόφαση να ρίξει περισσότερο φως εδώ. Υπάρχει ένας διάχυτος αέρας σημασίας στην ταινία, κάτι που υπογραμμίζεται από τον φανερά υψηλό προϋπολογισμό, που θαρρείς πως ο Finn γυρίζει τουλάχιστον κάτι εφάμιλλο του “Μωρού της Ρόζμαρι”. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν συμβαίνει, η ταινία βασίζεται για ακόμα μαί φορά στην οικειοποίηση στοιχείων που ανέδειξαν άλλες πρόσφατες ταινίες τρόμου, και είναι υπερβολικά μεγάλη σε διάρκεια σε σχέση με την πραγματική της ταυτότητα. Εντούτοις, ο Finn δοκιμάζει τις σκηνοθετικές του τεχνικές και υπάρχει εντυπωσιακό υλικό από κατασκευαστικής άποψης, από περίπλοκα χορογραφημένα μονοπλάνα μέχρι περίτεχνη δουλειά με την κάμερα που καλύπτει ένα μεγάλο εύρος κινήσεων.
Παρόλα αυτά, η ταινία δεν αποκτά ποτέ κάποια ιδιαίτερη σημασία, ούτε κατορθώνει να αναδιαρθρώσει τα κλισέ του είδους υπέρ της. Είναι όμως αρκούντως διασκεδαστική και έχει το εντυπωσιακό προνόμιο να διαθέτει τα πιο ρεαλιστικά CGI εφέ που έχουν εμφανιστεί στη μεγάλη οθόνη. Κοινώς, είναι το απαύγασμα του εμπορικού χολιγουντιανού θρίλερ και αξίζει προσοχής. Μέχρι εκεί όμως.
Βαθμολογία:
0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα
Μόλις γύρισα απ΄το σινεμά. Καλύτερο από το πρώτο. Δυσοίωνο, εφιαλτικό και ανατρεπτικό φινάλε. Θα περάσετε φίνα.