Η Έμιλι και ο Μάρτιν είναι ένα νέο, όμορφο κι ευκατάστατο ζευγάρι που ζει την ονειρεμένη ζωή, μέχρι που ο Μάρτιν φυλακίζεται για αθέμιτη χρήση εμπιστευτικών πληροφοριών. Επί τέσσερα χρόνια, η Έμιλι τον περιμένει υπομονετικά, αλλά κατά τη διάρκεια της απουσίας του, έχει πέσει σε κατάθλιψη. Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, ένας ψυχίατρος καλείται να συμβουλεύσει την Έμιλι. Απεγνωσμένη να μη νοσηλευτεί, συμφωνεί σε θεραπεία κι αντικαταθλιπτικά, μια απόφαση που θα αλλάξει τις ζωές όλων των εμπλεκόμενων. Όταν εκείνη δεν θα παρουσιάσει καμία βελτίωση, ο ψυχίατρος θα της παρέχει ένα νέο φάρμακο που θα την ηρεμήσει. Οι παρενέργειες όμως είναι τρομακτικές: γάμοι θα διαλυθούν, η καριέρα του γιατρού θα αποδεκατιστεί, κάποιος θα πεθάνει -ποιος είναι όμως ο υπεύθυνος; Συντετριμμένος ο γιατρός θα αναζητήσει απαντήσεις. Όταν βρει την αλήθεια, όμως, όλα όσα του έχουν απομείνει στη ζωή και την καριέρα απειλούνται να καταστραφούν.
Σκηνοθεσία:
Steven Soderbergh
Κύριοι Ρόλοι:
Rooney Mara … Emily Taylor
Jude Law … Δρ Jonathan Banks
Catherine Zeta-Jones … Δρ Victoria Siebert
Channing Tatum … Martin Taylor
Vinessa Shaw … Dierdre Banks
Ann Dowd … Κα Taylor
Polly Draper … το αφεντικό της Emily
David Costabile … Carl Millbank
Mamie Gummer … Kayla Millbank
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Scott Z. Burns
Παραγωγή: Scott Z. Burns, Lorenzo di Bonaventura, Gregory Jacobs
Μουσική: Thomas Newman
Φωτογραφία: Steven Soderbergh
Μοντάζ: Steven Soderbergh
Σκηνικά: Howard Cummings
Κοστούμια: Susan Lyall
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: Side Effects
Ελληνικός Τίτλος: Παρενέργειες
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
Παραλειπόμενα
- Για τον ρόλο της Έμιλι, «μονομάχησαν» οι: Emily Blunt, Olivia Wilde Imogen Poots, Alice Eve, Amanda Seyfried, Michelle Williams και Blake Lively. Η τελευταία πήρε τον ρόλο, αλλά αποχώρησε.
- Για τον ρόλο του συζύγου, υποψήφιος ήταν ο Justin Timberlake.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 30/9/2018
Το ύφος που έχει επί χρόνια καθιερώσει ο Στίβεν Σόντερμπεργκ είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Στην προκειμένη περίπτωση μάλλον του βγαίνει σε καλό, μια και στα χέρια του δεν βρίσκεται κάτι το αληθινά δυναμικό, μα κάτι που είχε ανάγκη έναν διαφορετικό χρωματισμό για να αναδειχτεί. Πρόκειται για ένα ακόμα νεο-νουάρ που θα μπορούσε να αναλωθεί υπό τους όρους ενός σύγχρονου ψυχολογικού θρίλερ, αλλά ο δημιουργός τιμάει τον παλιομοδίτικο όρο του νουάρ και ως πρώτο του μέλημα έχει τη διάνθιση του με μικρά αλλά πολύτιμα στοιχεία επί της ατμόσφαιρας. Έτσι, τόσο οι ερμηνείες βρίσκουν πεδίο να αναδειχτούν, όσο και η ψυχολογία του σεναρίου παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα της έπρεπε. Μια ταινία που εύκολα αγαπάει το κοινό, μια και το πιέζει εν μέσω αγωνίας και καλού ρυθμού. Προσπεράστε βέβαια κάποια «παλαβά» του στόρι, για να μπείτε καλύτερα στο κλίμα.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
