Ο Σαμαρείτης

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 14/9/2022

Δεν λέει να το βάλει κάτω ο Σιλβέστερ Σταλόνε! Στα εβδομήντα-έξι του χρόνια πια, εκτός του ότι είναι έτοιμος να υποδυθεί ακόμα μια φορά τον Μπάρνεϊ Ρος στο τέταρτο μέρος των Αναλώσιμων, προσθέτει και στη φιλμογραφία του έναν υπερήρωα ακόμα, που παρά το γήρας τόσο του ίδιου όσο και του χαρακτήρα που ερμηνεύει, ο γέρο Σλάι έχει τσαγανό και δεν αφήνει όλη τη δουλειά στον stunt-double του.

Η ιστορία μας τοποθετείται στη φανταστική (όχι γιατί είναι πανέμορφη αλλά γιατί δεν υπάρχει) πόλη Γκρανάιτ, εκεί όπου πριν από αρκετά χρονιά γεννήθηκαν δύο δίδυμα αδέλφια με υπερδυνάμεις. Το ένα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για καλό σκοπό και έγινε ο Σαμαρείτης, ενώ το άλλο πήρε την ονομασία Νέμεσις και αποφάσισε να ακολουθήσει τη “σκοτεινή πλευρά”. Εικοσιπέντε χρόνια πριν, τα δύο αδέλφια συγκρούονται σε μια μάχη που αφήνει πίσω νεκρό τον Νέμεσις και εξαφανισμένο τον Σαμαρείτη. Έλα όμως που σήμερα ο πιτσιρικάς Σαμ πιστεύει ότι ανακάλυψε ξανά τον εξαφανισμένο ήρωα, στο πρόσωπο ενός μοναχικού γείτονα που εργάζεται για την υπηρεσία καθαρισμού. Ο Σαμ δεν αφήνει σε χλωρό κλαρί τον γείτονα μέχρι να παραδεχτεί ότι είναι ο Σαμαρείτης, και να τον πείσει να επιστρέψει στην ενεργό δράση τώρα που η πόλη τον έχει ανάγκη.

Ο Τζούλιους Έιβερι, του συμπαθητικού Overlord, σκηνοθετεί, ο Μπραγκ Φ. Σουτ, του Escape Room, υπογράφει το σενάριο. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που κινείται στα όρια της ταινίας δράσης και ενός πιο δραματικού ύφους. Μέχρι να φτάσουμε στην τελική πράξη επικρατεί περισσότερο το δεύτερο, με το βάρος να πέφτει στη σχέση του Σαμ με τον Τζο, τον πρώην Σαμαρείτη. Σε αυτή τη διάρκεια έχουμε το κλασικό μοτίβο του απόμακρου μέντορα με τον νεαρό που παίρνει υπό την προστασία του, το οποίο το έχουμε δει αρκετές φορές, και όταν γίνεται καλά μπορεί να σε αγγίξει. Εδώ γίνεται σχετικά καλά. Περιμένεις περισσότερα από αυτή τη σχέση αλλά δεν τα παίρνεις στην εξέλιξη της ταινίας, παρά την καλή χημεία του Σταλόνε με τον πιτσιρικά Τζέιβον Γουόλτον. Ελπίζεις λοιπόν ότι τουλάχιστον θα σε ανταμείψει η δράση της ταινίας, αλλά κι εκεί τα πράγματα κινούνται σε μέτριο επίπεδο. Υπάρχει μια πιο θεαματική τρίτη πράξη, που έρχεται και η “αναμενόμενα απρόβλεπτη” σεναριακή εξέλιξη, αλλά και πάλι κράτα μικρό καλάθι.

Στο σύνολο του, το Samaritan δεν μπορώ να το πω κακή ταινία. Φαίνεται η επιρροή του Άφθαρτου και του Ανακαλύπτοντας τον Φόρεστερ, αλλά φαίνεται κι ότι ο Έιβερι δεν είναι ούτε Σιάμαλαν, ούτε Βαν Σαντ. Μας έδωσε μια σαφώς πιο mainstream ταινία, με αρκετά κλισέ, ειδικά από την πλευρά των ανταγωνιστών του Σαμαρείτη, αλλά το ενδιαφέρον σου το κρατάει μια χαρά. Σίγουρα θα μπει σύντομα στο ράφι, αλλά μια προβολή δεν πάει χαμένη, ειδικά για τους φίλους του Σταλόνε.

Βαθμολογία: