Reality

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 29/6/2023

Το σε ποιον βαθμό θα μιλήσει σε όλους τους θεατές το μέρος της νοηματικής που καταπιάνεται με το πώς μπορεί τελικά να ορίσει κανείς τον αμερικάνικο πατριωτισμό (γιατί κακά τα ψέματα, είναι υπερβολικά συγκεκριμένη η θεματολογία για να μπορέσει να επεκταθεί και στην έννοια του πατριωτισμού εν γένει) είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Εκεί όμως που κρίνεται επιτυχημένο το κινηματογραφικό ντεμπούτο της θεατρικής συγγραφέως Tina Satter είναι στο πώς αποτυπώνει κάτι που είναι εξαιρετικά επίκαιρο και για το πολιτικό κλίμα της χώρας της, τη δίψα για αλήθεια και δικαίωση ενάντια σε συνθήκες φόβου, με την ένταση της εν λόγω συνθήκης να αποδίδεται με πραγματικά καθηλωτικό τρόπο.

Η κλειστοφοβία που επικρατεί στη μακροσκελή σεκάνς του δεύτερου μέρους μέσα στο εφεδρικό δωμάτιο του σπιτιού δίνει και το στίγμα της ουσίας του σεναρίου, αυτό της καταγραφής ενός πανίσχυρου συστήματος έτοιμου να συντρίψει το άτομο που θα αποκλίνει από την κυρίαρχη γραμμή. Οι ίδιοι οι διάλογοι των πρακτόρων του FBI με τη Winner που μεταφέρθηκαν αυτούσιοι στο κείμενο είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικοί για το modus operandi του εν λόγω συστήματος, βουτηγμένου σε μια διαδικαστική τυπικότητα του φαίνεσθαι η οποία κρύβει μια έντονη απειλητική διάθεση που «βράζει» από κάτω. Και ο τρόπος με τον οποίο η Satter έχει καταφέρει να συνδυάσει τις θεατρικές καταβολές της πρωτογενούς πηγής που έχει γράψει η ίδια με μια ξεκάθαρα κινηματογραφική αισθητική αποδίδει στο να κρατήσει το σύνολο τις καλές πλευρές αμφότερων των στρατοπέδων καλλιτεχνικής έκφρασης.

Το όλο ύφος πάει κόντρα σε μεγάλο βαθμό σε σχήματα που έχουν γίνει δημοφιλή με το πέρασμα των δεκαετιών, από εποχές Pakula και Pollack ήδη, στο είδος του αμερικανικού πολιτικού θρίλερ. Η χρήση της μουσικής είναι πολύ διακριτική, για αυτό και το σασπένς που παράγει είναι αποτελεσματικό και δεν φαντάζει βεβιασμένο, ενώ και τα πρόσωπα σκιαγραφούνται χωρίς τάσεις για υπερβολικούς ηρωισμούς ή δαιμονοποιήσεις, ψύχραιμα και σε ρεαλιστικές βάσεις. Η μόνη σημαντική «παραφωνία» σε επίπεδο σκηνοθετικό μάλλον είναι κάποιες ελαφρώς παράξενες πινελιές υπέρβασης που αποπροσανατολίζουν, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την «εξαφάνιση» των ηρώων από το κάδρο όταν γίνεται αναφορά σε μια απόρρητη πληροφορία της απομαγνητοφώνησης στην οποία βασίστηκε το κείμενο. Ίσως εκεί που να χρειαζόταν περισσότερη δουλειά είναι το πεδίο της επεξεργασίας των πολιτικών τοποθετήσεων που υπάρχουν στο φιλμ, μιας και ανάλυση δεν εντοπίζεται σε βάθος, όμως σε τελική ανάλυση μια τέτοια απόφαση μπορεί και να μη χρειαζόταν αν το πρωταρχικό ζητούμενο είναι η πειστική αναπαράσταση μιας τρομακτικά αγχογόνας εμπειρίας, με την ιδεολογική ουσία να εκπορεύεται από αυτό το στοιχείο.

Και φυσικά δεν γίνεται να μην αναφερθεί μια εξαιρετική Sydney Sweeney, που μετράει προσεκτικά την κάθε της κινησιολογική λεπτομέρεια προκειμένου να αποδώσει με ακρίβεια τη συναισθηματική κατάσταση της Reality, που ακολουθεί μια ρεαλιστική προσέγγιση από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό αποφεύγοντας το αβανταδόρικο και συνδιαμορφώνει ουσιαστικά το τελικό αποτέλεσμα. Και όσο και αν η πρωταγωνιστική της παρουσία έχει ένα ειδικό βάρος που της δίνει προτεραιότητα, θα ήταν άδικο να μην αναγνωριστούν και οι Josh Hamilton και Marchant Davis που πατούν πάνω σε πολύ λεπτές ισορροπίες και πλαισιώνουν ιδανικά την Sweeney, εκπέμποντας ένα πειστικότατο μείγμα επαγγελματισμού και τρόμου που συμβάλλει καθοριστικά.

Σίγουρα πρόκειται για ένα υποσχόμενο κινηματογραφικό ντεμπούτο. Έχει αρκετές πρωτότυπες ιδέες στο πώς να παρουσιάσει οπτικά μια ιδιόμορφη συνθήκη, καταφέρνει να κάνει τα μάτια να «κολλήσουν» στην οθόνη με κύριο όχημα τον απλό διάλογο και υπενθυμίζει εύστοχα τα διακυβεύματα που επικρατούν στη δημόσια σφαίρα, όχι μονάχα στις ΗΠΑ, επί εποχής τραμπισμού. Είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός αμερικάνικου σινεμά που προσπαθεί να καθιερωθεί σήμερα, που η έννοια του ανεξάρτητου έχει γίνει πια συγκεχυμένη και το ίδιο το μέσο βρίσκει νέα πατήματα αναθεωρώντας παλιότερες στιγμές του που ενδεχομένως να είχαν κάποιες προβληματικές πλευρές στο πώς κανονικοποίησαν συγκεκριμένες νοοτροπίες…

Βαθμολογία: