RBG: Μια Ζωή για τη Δικαιοσύνη (2018)

ΣΥΝΟΨΗ

Στην ηλικία των 84ων ετών, η Ρουθ Μπάντερ Γκίνσμπουργκ, ανώτατη δικαστικός της αμερικανικής δικαιοσύνης, έχει διαμορφώσει επί πολλά χρόνια μια νομική κληρονομιά, και την ίδια ώρα έχει αναχθεί σε pop-culture είδωλο. Αλλά ποτέ δεν είχε υπάρξει μια ολοκληρωμένη βιογραφία αυτού του προσωπικού της ταξιδιού, και το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ έρχεται να φωτίσει την προσωπική της ζωή και την καριέρα.

Σκηνοθεσία:

Julie Cohen

Betsy West

Κύριοι Ρόλοι:

Ruth Bader Ginsburg … η ίδια

Κεντρικό Επιτελείο:

Παραγωγή: Julie Cohen, Betsy West

Μουσική: Miriam Cutler

Φωτογραφία: Claudia Raschke

Μοντάζ: Carla Gutierrez

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: RBG
Ελληνικός Τίτλος: RBG: Μια Ζωή για τη Δικαιοσύνη

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Η Αρχή της Ισότητας (2018)

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ και τραγουδιού (I’ll Fight).
Υποψήφιο για Bafta καλύτερου ντοκιμαντέρ.

Παραλειπόμενα

Οι δύο σκηνοθέτιδες εργάστηκαν παλιότερα πάνω σε σχέδια που αφορούσαν την Ginsburg, πριν αποφασίσουν να κάνουν το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ. Ακολούθησαν το 2016 τη δικαστίνα σε διάφορες συναντήσεις και ομιλίες, καταγράφοντας ένα υλικό 20 ωρών, πριν το εμπλουτίσουν και με μία face-to-face συνέντευξη.
Με έσοδα από τα ταμεία 13,4 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ έγινε ένα από τα πλέον προσοδοφόρα ανεξάρτητα για το 2018.
Μέσα στην ίδια χρονιά, η ταινία Η Αρχή της Ισότητας καταπιάστηκε ομοίως με τη ζωή της Ginsburg.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Το I’ll Fight, γραμμένο από την Diane Warren κι ερμηνευμένο από την Jennifer Hudson, έφτασε ως τις υποψηφιότητες των Όσκαρ.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 16/11/2019

Δεν έχουμε μια ταινία μυθοπλασίας που αρκεί μια υπέροχη ιστορία για να την απογειώσει. Βρισκόμαστε στο σινεμά τεκμηρίωσης, κι όπως βοηθάει κι ο όρος «τεκμηρίωση», μας ενδιαφέρει το τι θα εισπράξει επακριβώς ο θεατής από αυτό που παρακολουθεί. Παράλληλα είναι κι ένα είδος τέχνης πολύ κοντά στη νομική έννοια, μια και πρέπει να κερδίζει τις «κινηματογραφικές δίκες», κι όχι απλά να ομορφαίνει τις στιγμές μας.

Η εδώ βιογραφία της Ruth Bader Ginsburg έρχεται μεν για να δέσει ένα παζλ που στην ταινία της Mimi Leder (Η Αρχή της Ισότητας) έμεινε ημιτελές, αλλά είναι κι ένας Ιανός ως προς την εικόνα που θα έπρεπε να βγάλει προς τα έξω.

Ναι, η δικαστής Ginsburg είναι μια υπερηρωίδα του σύγχρονου κόσμου. Ναι, αξίζει υπό τη μοντέρνα εκδοχή να επονομάζεται Notorious RBG. Μα όταν καθιερώνουμε δοξαστικά κάποιον τέτοιο ήρωα, έχετε καταλάβει τι στην ουσία κάνουμε; Παγιώνουμε τους αγώνες του. Εδώ έγκειται το αρνητικό μέρος του προσώπου του Ιανού που εκφράζεται τόσο μέσα από το ντοκιμαντέρ, όσο κυρίως μέσα στη σημερινή κοινωνία. Μια γυναίκα που έβαλε στην άκρη κάθε αξίωση για εύκολο δρόμο, φτάνει πια να αποτελεί εχέγγυο για μια νεολαία που αναζητεί δικαιολογίες για να στραφεί απευθείας σε αυτό τον εύκολο δρόμο. Όχι, η Ginsburg δεν ήταν μοναδική περίπτωση, και δεν πρέπει να παραμείνει ως μία στον τομέα της. Γιατί μπορεί η μάχη των φύλων να έχει κοπάσει, δεν έχει όμως ακόμα απόλυτα κερδηθεί σε όλες της τις παραμέτρους, ενώ αν δεν είναι η γυναίκα πια στο επίκεντρο της αδικίας, είναι άλλες κοινωνικές ομάδες που κράζουν αναζητώντας τη δική τους RBG.

Ένας Ιανός όμως έχει δύο όψεις, και σας πήραμε μάλλον από τα μούτρα με τη σκοτεινή του. Γιατί το εν λόγω ντοκιμαντέρ δεν είναι μόνο στα χέρια των δύο καλοπροαίρετων σκηνοθετριών, αλλά και σε αυτά της ίδιας της Ginsburg. Ως προς αυτό, η γηραιά αυτή δικαστής αφήνεται να απλώσει τόσο τη γεμάτη ουσία ζωής της, όσο και τον λόγο της που αντιτίθεται στην εικόνα μιας υπερηωίδας, αντιπαραβάλλοντας αυτή της σκεπτόμενης μαχήτριας. Κι αυτό που η ίδια προβάλλει με κάθε τρόπο είναι πως το σύστημα μπορεί να πολεμιέται αρχικά στους δρόμους, αλλά πρέπει να υπάρχουν κι αυτοί που θυσίασαν μια ζωή για τη μόρφωση που θα πετύχουν να μπουν οι κατάλληλες υπογραφές στα κατάλληλα χαρτιά. Έτσι, ευτυχώς ή δυστυχώς, κερδίζεται ένας αγώνας, κι έτσι αλλάζεις το σύστημα προς μια πιο δίκαιη μορφή.

Δεν αγνοούμε τη σφαιρική δουλειά επί του θέματος της Julie Cohen και της Betsy West, ούτε τον στρωτό αφηγηματικά τρόπο που επιλέγουν να αναπτύξουν τη ζωή μιας γυναίκας που φανερά θαυμάζουν. Δεν αγνοούμε, πάλι, τη στροφή προς ένα ορθό πρότυπο για τις νέες γενιές, πέρα από αυτά που απλά «γράφουν» όμορφα στο πανί ή στους τηλεοπτικούς-ιντερνετικούς δέκτες. Απλά, όταν δίνονται τέτοιες ευκαιρίες για να απομυζήσει ακόμα κι ένας ακόμα τον τρόπο για να κάνεις τον κόσμο καλύτερο για σένα και τους γύρω τους, πρέπει να στρίβονται μέχρι και το μεδούλι της ουσίας. Γιατί κι αυτός ο ένας μπορεί να είναι αρκετός…

Βαθμολογία: