Το Τρομερό Παιδί

Ο Τζούνιορ είναι ένας ορφανός διάβολος με τη μορφή μικρού αγοριού. Η οικογένεια των Χίλι κάνει το λάθος να τον υιοθετήσει, και το σπίτι, πόσο μάλλον η γειτονιά, γίνεται ανάκατα. Οι φιλότιμες προσπάθειες του μπαμπά Μπεν αποβαίνουν όλες άκαρπες. Τι γίνεται, όμως, όταν το πρότυπο του Τζούνιορ, ένας παρανοϊκός δολοφόνος, κάνει την εμφάνιση του κι ο μικρός πηγαίνει να τον συναντήσει;

Σκηνοθεσία:

Dennis Dugan

Κύριοι Ρόλοι:

Michael Oliver … Junior Healy

John Ritter … Benjamin ‘Ben’ Healy Jr.

Amy Yasbeck … Florence ‘Flo’ Healy

Jack Warden … Benjamin ‘Big Ben’ Healy Sr.

Gilbert Gottfried … Igor Peabody

Michael Richards … Martin Beck

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Scott Alexander, Larry Karaszewski

Παραγωγή: Robert Simonds

Μουσική: Miles Goodman

Φωτογραφία: Peter Lyons Collister

Μοντάζ: Tom Finan, Daniel P. Hanley, Mike Hill

Σκηνικά: George Costello

Κοστούμια: Eileen Kennedy

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Problem Child
• Ελληνικός Τίτλος: Το Τρομερό Παιδί

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Το Τρομερό Παιδί 2 (1991)

Παραλειπόμενα

• Για τον ρόλο του μπαμπά ήταν υποψήφιοι οι: Dan Aykroyd, Chevy Chase, Richard Dreyfuss, Steve Martin, Rick Moranis και Kurt Russell.
• Ο Christopher Lloyd ήταν αρχικά ο ψυχοπαθής δολοφόνος, αλλά έπρεπε να αποχωρίσει λόγω του τρίτου Επιστροφή στο Μέλλον.
• Ο Macaulay Culkin, που την ίδια χρονιά έμελλε να γίνει διάσημος με το Μόνος στο Σπίτι, ήταν ανάμεσα στα παιδιά που πέρασαν από οντισιόν για τον Τζούνιορ.
• Το 2013, το σεναριακό δίδυμο αποκάλυψε ότι δανείστηκε την έμπνευση του από ένα άρθρο με τίτλο An Adopted Boy-and Terror Begins, που διάβασαν το 1988 στους Los Angeles Times. Αντί όμως να το γράψουν ως ταινία τρόμου, προτίμησαν το μαύρο χιούμορ και την παρωδία επί ταινιών με “γλυκούλικα” μωρά. Μία από αυτές ήταν και το Δεσμοί Στοργής (1989), που σατιρίζεται ευθέως σε μία από τις αφίσες.
• Πρώτη σκηνοθετική δουλειά για τον Dennis Dugan, που δήλωσε ότι πήρε τη σκηνοθεσία όταν έπεσε από τύχη πάνω σε ένα στέλεχος της Universal σε καφετέρια.
• Φιλοζωική οργάνωση προέβη σε διαμαρτυρία για την αφίσα που δείχνει μια γάτα μέσα σε πλυντήριο. Κάποιες αίθουσες κατέβασαν την εν λόγω αφίσα, ενώ ο Dugan διαβεβαίωσε ότι ήταν μεταφορικό, και δεν υπήρχε ως σκηνή εντός της ταινίας.
• Ενώ δεν άρεσε καθόλου στην κριτική, η ταινία πήγε μια χαρά στα ταμεία. Αποτέλεσμα ήταν την επόμενη χρονιά να βγει ένα σίκουελ (που ήταν η δεύτερη και τελευταία ταινία για τον Michael Oliver γενικώς στο σινεμά). Το 1993 έγινε σειρά κινουμένων σχεδίων. Το 1995 βγήκε ένα τρίτο μέρος, αλλά ως τηλεταινία. Την ίδια χρονιά, έγινε ριμέικ στην Τουρκία.