
Περηφάνια & Προκατάληψη
- Pride & Prejudice
- 2005
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Δραματική, Δραμεντί, Εποχής
- 04 Ιανουαρίου 2006
Οι πέντε αδερφές Μπένετ έχουν όλες ανατραφεί από τη μητέρα τους με έναν μοναδικό σκοπό στη ζωή τους: να βρουν σύζυγο. Παρόλα αυτά, η δεύτερη μεγαλύτερη σε ηλικία, η Λίζι, μπορεί να σκεφτεί χίλιους λόγους για τους οποίους δεν θα ήθελε να παντρευτεί. Όταν η κα Μπένετ μαθαίνει τα συναρπαστικά νέα, ότι ένας πλούσιος νεαρός και οι ραφινάτοι φίλοι του θα περάσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές σε μια κατοικία κοντά στη δική τους, η ζωή των πέντε αδερφών αναστατώνεται. Ο νεαρός κος Μπίνγκλεϊ θα γνωρίσει την Τζέιν, τη μεγαλύτερη από τις αδερφές. Παρόλα αυτά, όταν η Λίζι θα συναντήσει τον φίλο του κου Μπίνγκλεϊ, τον μελαγχολικό και σνομπ κο Ντάρσι, μια παράξενη σχέση θα αναπτυχθεί μεταξύ τους. Οι δυο τους θα μπορούσαν να είναι το τέλειο ζευγάρι αν στη μέση δεν έμπαινε η περηφάνια και η προκατάληψη.
Σκηνοθεσία:
Joe Wright
Κύριοι Ρόλοι:
Keira Knightley … Elizabeth ‘Lizzy’ Bennet
Rosamund Pike … Jane Bennet
Carey Mulligan … Catherine ‘Kitty’ Bennet
Talulah Riley … Mary Bennet
Jena Malone … Lydia Bennet
Matthew Macfadyen … Fitzwilliam Darcy
Brenda Blethyn … Κα Bennet
Donald Sutherland … Κος Bennet
Tom Hollander … William Collins
Judi Dench … λαίδη Catherine de Bourgh
Simon Woods … Charles Bingley
Tamzin Merchant … Georgiana Darcy
Claudie Blakley … Charlotte Lucas
Kelly Reilly … Caroline Bingley
Rupert Friend … George Wickham
Penelope Wilton … Κα Gardiner
Peter Wight … Κος Gardiner
Meg Wynn Owen … Κα Reynolds
Sinead Matthews … Betsy
Roy Holder … Κος Hill
Jay Simpson … Meryton Milliner
Pip Torrens … μπάτλερ
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Deborah Moggach
Παραγωγή: Tim Bevan, Eric Fellner, Paul Webster
Μουσική: Dario Marianelli
Φωτογραφία: Roman Osin
Μοντάζ: Paul Tothill
Σκηνικά: Sarah Greenwood
Κοστούμια: Jacqueline Durran
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Pride & Prejudice
- Ελληνικός Τίτλος: Περηφάνια & Προκατάληψη
- Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Περηφάνια και Προκατάληψη
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Εγωισμός και Προκατάληψη (1940)
- Περί Γάμου & Προκατάληψης (2004)
- Περηφάνια & Προκατάληψη & Ζόμπι (2016)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Pride and Prejudice της Jane Austen.
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Keira Knightley), μουσικής, σκηνικών και κοστουμιών.
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ) και πρώτου γυναικείου ρόλου (Keira Knightley) στην ίδια κατηγορία.
- Βραβείο Bafta πρωτοεμφανιζόμενου δημιουργού (Joe Wright). Υποψήφιο για καλύτερη βρετανική ταινία, δεύτερο γυναικείο ρόλο (Brenda Blethyn), σενάριο. κοστούμια και μακιγιάζ/κομμώσεις.
- Υποψήφιο για μουσική και φωτογραφία στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
Παραλειπόμενα
- Εντυπωσιακό κινηματογραφικό ντεμπούτο για τον Joe Wright. Ήταν ενεργός στον χώρο από το 1997, τόσο σε μικρού μήκους ταινίες όσο και στην τηλεόραση, αλλά ποτέ δεν είχε ασχοληθεί με ρομαντισμό.
- Αρχικά η Deborah Moggach προσπάθησε να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο πιστή στο ομώνυμο κλασικό μυθιστόρημα, ακόμα και ως προς τους διαλόγους. Ο σκηνοθέτης ήταν που την ενθάρρυνε να πάρει μεγαλύτερες ελευθερίες, αλλάζοντας τις δυναμικές ανάμεσα στα μέλη των Μπένετ. Αυτός ήταν και που επέλεξε να μετατεθεί ο χρόνος δράσης σε μια προηγούμενη περίοδο (τέλη 18ου αιώνα), ώστε να αποφευχθεί η “καθαρή” και αυτοκρατορική βρετανική εικόνα των αρχών του 19ου αιώνα, προς κάτι πιο “θολό” ιστορικά.
- Τόσο ο θεατρικός συγγραφέας Lee Hall όσο και η Emma Thompson (έχοντας την εμπειρία από το Λογική και Ευαισθησία) συνείσφεραν επί του σεναρίου, δίχως να μπουν στους τίτλους.
- Ο Wright αντιμετώπισε προβλήματα με την επιλογή του καστ, ερχόμενος αντιμέτωπος με την εικόνα των ηθοποιών που είχαν στο παρελθόν ερμηνεύσει τους ρόλους. Πιο πρόσφατη εκδοχή ήταν η μίνι σειρά του BBC από το 1995, όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία, και είχε ως πρωταγωνιστές τους Colin Firth, Jennifer Ehle, ενώ ισχυρό στη μνήμη έμενε και το κλασικό φιλμ του 1940 από τον Robert Z. Leonard. Κύριο μέλημα του δημιουργού ήταν να βρει πρόσωπα που “έγραφαν” εντός κι εκτός οθόνης, ταιριάζοντας με την περίοδο διεξαγωγής της ιστορίας, και επέμεινε οι δοκιμαζόμενοι να περνούν εργαστήρια προβών και αυτοσχεδιασμού. Η Keira Knightley όμως ήταν μια επιλογή του στούντιο, στην οποία ο Wright αντιτάχθηκε αρχικά, αλλά ενώ δεν ήθελε κάποια τόσο όμορφη, συνειδητοποίησε ότι είχε μέσα της το “αγοροκόριτσο” που αναζητούσε για τον ρόλο.
- Η στουντιακή επιλογή της Knightley έλυσε τα χέρια του δημιουργού ως προς την επιλογή του κύριου Ντάρσι, καταφέρνοντας να προσλάβει τον σχετικά άγνωστο ακόμα Matthew Macfadyen.
- Ο σκηνοθέτης έπεισε την Judi Dench να ενσωματωθεί στο καστ, γράφοντας της ένα γράμμα που εξηγούσε το πόσο του άρεσε όταν εκείνη ερμήνευε τη “σκύλα” (“Σας παρακαλώ ελάτε και γίνετε σκύλα για μένα”). Επειδή όμως η διάσημη ηθοποιός είχε μόνο μία βδομάδα διαθέσιμη, όλες οι σκηνές της ολοκληρώθηκαν μέσα στις πρώτες ημέρες των γυρισμάτων.
- Ολόκληρο το φιλμ γυρίστηκε στην ύπαιθρο της Βρετανίας, αποφεύγοντας τα στούντιο.
- Η αλλαγή του and σε & στον τίτλο έγινε κατά το πρότυπο του Romeo + Juliet του 1996.
- Κοστίζοντας 28 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ εισέπραξε 121,6. Παρόλα αυτά, απέτυχε να υπερκαλύψει τον αντίχτυπο που είχε η μίνι σειρά του 1995, αν και είχε επιρροή πάνω στον τρόπο που έβλεπαν πλέον τα μεγάλα στούντιο τις ταινίες εποχής.
- Το 2017, το Netflix ανακοίνωσε ότι υπήρχε ένας συνδρομητής που είχε παρακολουθήσει την ταινία 278 φορές. Αυτός αναζητήθηκε και βρέθηκε στο πρόσωπο μιας 51χρονης γυναίκας, που όντως είχε παθιαστεί με την ταινία.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η μουσική του Dario Marianelli ερμηνεύτηκε από την English Chamber Orchestra, με τον γάλλο πιανίστα Jean-Yves Thibaudet να τη συνοδεύει. Αυτός ακούγεται και στις πιανιστικές σονάτες του Ludwig van Beethoven που έγιναν σημείο αναφοράς για το ξεδίπλωμα όλων των αυθεντικών μουσικών θεμάτων.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 24/5/2010
Όσοι έχουν δει την υπέροχη πεντάωρη μίνι σειρά του BBC (1995) με τους Τζένιφερ Ελ και Κόλιν Φερθ, μπορεί να είναι επιφυλακτικοί για το κατά πόσο μια δίωρη ταινία μπορεί να αποδώσει το πιο διάσημο μυθιστόρημα της Τζέιν Όστιν. Αλλά ο ταλαντούχος Τζο Ράιτ («The Soloist», «Atonement») εκμεταλλεύεται το έξυπνο σενάριο της Ντέμπορα Μόγκας, και επικεντρώνεται στην ιδέα μιας νεότητας που επαναστατεί και όχι μιας συντηρητικής κοινωνίας που επιβάλλει. Η δική του Ελίζαμπεθ, χάρη στην ακτινοβολούσα Κίρα Νάιτλι (ως μια νέα εκδοχή της Όντρεϊ Χέπμπορν), είναι μια «ροκ» περσόνα τρεις αιώνες πριν το ροκ. Δεν δημιουργεί σκάνδαλα, έχει αρχές, αλλά δεν συνθλίβεται από το ιεραρχικό κοινωνικό δέος.
Σημαντικό εύρημα είναι να μετατοπισθεί η δράση σε παλιότερη εποχή (όχι ναπολεόντεια και πνιγμένη σε κώδικες καλής συμπεριφοράς και κομψότητας), πιο απλή και αγροτική -το γουρούνι της οικογένειας Μπένετ κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι, η «αίθουσα χορού» στο χωριό δεν διαφέρει από μεγάλο στάβλο κ.λ.π. Αυτό επιτρέπει μια κίνηση και ευλυγισία στην περιγραφή της ψυχολογικής-αισθηματικής πορείας των ηρώων και μια σκηνοθεσία πιο ελλειπτική και φυσικά καθόλου θεατρίζουσα. Από τους διαλόγους της τηλεόρασης πάμε στην εικόνα του σινεμά. Έξοχες ιδέες: η «ποιητική αδεία», κάποια στιγμή, απάλειψη των υπόλοιπων παρευρισκόμενων στον χορό καθώς και η μεγάλη τελική κόντρα-ένωση των ηρώων στην εξοχή υπό βροχή και όχι σε κάποιο δωμάτιο. Ο δε Μάθιου Μακφέιντεν μάς δίνει έναν κύριο Ντάρσι που με άλλο τρόπο, συναγωνίζεται σε γοητεία τον Κόλιν Φερθ.
Βαθμολογία: