Philomena

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Philomena

Ελληνικός Τίτλος: Philomena

Σεναριακή Πηγή

• Βιβλίο: The Lost Child of Philomena Lee του Martin Sixsmith.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, πρώτου γυναικείου ρόλου (Judi Dench), διασκευασμένου σεναρίου και μουσικής.
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), πρώτου γυναικείου ρόλου (Judi Dench) σε δράμα, και σεναρίου.
• Βραβείο Bafta σεναρίου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, καλύτερη βρετανική ταινία και πρώτο γυναικείο ρόλο (Judi Dench).
• Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Βραβείο σεναρίου και Queer Lion.

Παραλειπόμενα

• Κάποια από τα φλας-μπακ στην ταινία είναι αληθινά, τραβηγμένα από τον αληθινό γιο της Philomena Lee.
• Με αιχμή την κυκλοφορία του βιβλίου του Martin Sixsmith, έγινε γνωστό ότι περιπτώσεις σαν της Φιλομένα στην Ιρλανδία ήταν κοινότατες.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 5/3/2014

Η (αληθινή) ιστορία της Φιλομένα Λη είναι συγκλονιστική. Μια νεαρή γυναίκα που ανυποψίαστη χάνει το παιδί της μέσα από τα χέρια της, από της καλόγριες του Αβαείου, στο οποίο ζούσε εσώκλειστη για κάποιο διάστημα τη δεκαετία του ’50 και για πενήντα ολόκληρα χρόνια προσπαθεί να το βρει, χωρίς καμία βοήθεια και κανένα στοιχείο. Το συγκλονιστικότερο είναι ότι δεν είναι η μοναδική ιστορία κλεμμένου παιδιού από καθολικές μοναχές της Ιρλανδίας στη δεκαετία εκείνη. Υπάρχει πλήθος καταγεγραμμένων αναφορών για παιδιά που πουλήθηκαν σε ζευγάρια Αμερικανών.

Έχουμε λοιπόν ένα πολύ δυνατό θέμα, δύο πολύ καλούς ηθοποιούς στους βασικούς ρόλους και ένα σκηνοθέτη, που βρίσκονταν σε καλλιτεχνική ύφεση εδώ και λίγο καιρό. Αν ο σκηνοθέτης επανέκαμπτε, τότε τα πράγματα για το συγκεκριμένο φιλμ, θα βαίναν καλώς αλλά εάν όχι, δε θα είχαμε να πούμε πολλά. Τώρα όμως έχουμε να πούμε, αφού ο Φρίαρς θυμήθηκε τον καλό του εαυτό και μας παρέδωσε μια άκρως συγκινητική και αστεία, ταυτόχρονα, ταινία και ένα μικρό “μαθηματάκι” για τη δύναμη της συγχώρεσης.

Το σενάριο, που έγραψαν σε συνεργασία οι Κούγκαν και Πόουπ, βοηθάει αρκετά την ταινία στο να μην καταντήσει ένα βαρύ μελόδραμα αλλά να έχει μοιρασμένες στιγμές γέλιου και συγκίνησης. Για πολλούς αυτό μπορεί να μην είναι θετικό καθώς, πρέπει να παραδεχτώ, ότι ο Κούγκαν ρέπει εύκολα προς την κωμωδία ορισμένες στιγμές ( κωμικός είναι ο άνθρωπος), κάτι που μπορεί να αφαιρεί πόντους σοβαρότητας από το θέμα της ταινίας. Προσωπικά η ερμηνεία του Κούγκαν με ικανοποίησε και θεωρώ ότι κρατάει ισορροπημένη στάση απέναντι στην ερμηνεία της Ντεντς ως Φιλομένα, κάτι σαν να της δίνει χώρο, από σεβασμό ίσως.

Φτάνουμε έτσι στο σημείο αναφοράς της ταινίας, που είναι αδιαμφισβήτητα η κυρία Ντεντς. Πολύ μακρυά από τη δυναμική Q, που την είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια στο πλευρό των Μποντ, δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες τις φετινής χρόνιας και ίσως αν δεν είχε πέσει πάνω στην ερμηνεία της Μπλάνσετ, ως Θλιμμένη Τζάσμιν, να έκανε δικό της το χρυσό αγαλματάκι. Εσωτερική ερμηνεία με τα εκφραστικά γαλάζια μάτια της Ντεντς να τονίζονται έντονα από τον Φρίαρς σε ορισμένες σκηνές, περνώντας μας όλη τη μελαγχολία της πρωταγωνίστριας και κάνοντάς μας να βιώσουμε όλη την πίκρα που κουβαλάει τόσα χρόνια στην ψυχή της.

Μια συγκλονιστική ιστορία αλλά όχι μια μεγάλη ταινία, η Φιλομένα είναι ωστόσο μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Θα συγκινήσει εύκολα λόγω θέματος και λόγω της ερμηνευτικής απόδοσης της Ντεντς και θα κρατηθεί σε τίμια επίπεδα καθώς δεν προσπαθεί να εκβιάσει τη συγκίνηση μας αλλά τη βγάζει με πολύ γλυκό και προσεκτικό τρόπο. Οι μόνοι που μπορεί να μη συγκινηθούν με τη Φιλομένα, είναι ίσως οι άνθρωποι της Καθολικής Εκκλησίας στην Ιρλανδία. Αυτούς μάλλον θα τους ενοχλήσει το θέμα της ταινίας.

Με λίγα λόγια: Συγκινητική, αστεία, με μια εξαιρετική πρωταγωνίστρια κι ένα καλό πρωταγωνιστή δίπλα της, το Philomena ανήκει στις ταινίες που αξίζει να παρακολουθήσετε από τη χρονιά που μας πέρασε.

Βαθμολογία: