
Η 8χρονη Νελί έχει μόλις χάσει την αγαπημένη της γιαγιά, και βοηθάει τους γονείς της στο καθάρισμα του σπιτιού όπου μεγάλωσε η μητέρα της. Εξερευνά μαζί με το σπίτι και το δάσος που το περιτριγυρίζει, ένα δάσος που η Μαριόν, η μητέρα της, είχε μικρή ως τόπο παιχνιδιού, και είχε κατασκευάσει ένα δεντρόσπιτο, για το οποίο η Νελί έχει ακούσει τόσα. Και μια ημέρα η Μαριόν έξαφνα φεύγει. Και την ίδια ώρα, η Νελί συναντά ένα κορίτσι στη δική της ηλικία μέσα στο δάσος, το οποίο κατασκευάζει ένα δεντρόσπιτο. Και το όνομα της είναι Μαριόν…
Σκηνοθεσία:
Celine Sciamma
Κύριοι Ρόλοι:
Josephine Sanz … Nelly
Gabrielle Sanz … Marion
Nina Meurisse … Marion (η μητέρα)
Stephane Varupenne … ο πατέρας
Margot Abascal … η γιαγιά
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Celine Sciamma
Παραγωγή: Benedicte Couvreur
Μουσική: Jean-Baptiste de Laubier
Φωτογραφία: Claire Mathon
Μοντάζ: Julien Lacheray
Σκηνικά: Lionel Brison
Κοστούμια: Celine Sciamma
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Petite Maman
- Ελληνικός Τίτλος: Μικρή Μαμά
- Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Little Mom
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Bafta ξενόγλωσσης ταινίας.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
Παραλειπόμενα
- Οι δύο νεαρές πρωταγωνίστριες είναι στην πραγματικότητα δίδυμες αδελφές.
- Η Sciamma γύρισε το φιλμ εν μέσω πανδημίας, χρησιμοποιώντας κάθε φορά συνεργείο μονάχα έξι ατόμων. Η ίδια δήλωσε πως αισθάνονταν ότι ήταν μαζί με το επιτελείο της σε καραντίνα.
- Επιρροή άσκησαν στο φιλμ οι ταινίες του Hayao Miyazaki και της Chantal Akerman.
Κριτικός: Λήδα-Ειρήνη Αδάμου
Έκδοση Κειμένου: 29/3/2021
Αν και η Celin Sciamma δηλώνει πως η όλη ιδέα του φιλμ γεννήθηκε ενώ ήδη σκηνοθετούσε το «Πορτρέτο μιας Γυναίκας που Φλέγεται», το πιο πρόσφατο δημιούργημα της διαθέτει μια δικιά του προσωπική, ολόφρεσκη θεματολογία. Στο επίκεντρο αυτής βρίσκεται η σχέση μητέρας-κόρης και πιο συγκεκριμένα η συνάντηση και η ανάπτυξη δεσμών φιλίας μεταξύ των δύο σε μια παράλληλη διάσταση, όπου μητέρα και κόρη έχουν την ίδια ηλικία…
Τον κοινό χώρο της ζωής των δύο στο δάσος αξιοποιεί συνεπώς η Sciamma, έτσι ώστε να φέρει σε επικοινωνία δύο γενιές, σκιαγραφώντας παράλληλα με άρτιο τρόπο τα κοινά τους βιώματα, με κύριο «πρωταγωνιστή» ένα ξυλόσπιτο, που παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο.
Παράλογο μεν αλλά όμως αληθινό να καταργείται η αίσθηση του χρόνου στην σκηνοθετική απόπειρα της Sciamma. Και πολύ ενδιαφέρον από ανθρωπολογικής απόψεως. Το θέμα είναι όμως κατά πόσο θα το αντιληφθεί ως έχει κι ο θεατής, που εύκολα θα εισέλθει σε ένα «χάος» παρακολουθώντας το φιλμ. Γιατί όλα είναι τόσο απλά αν σκεφτεί κανείς πως μάνα και κόρη είχαν την ευκαιρία να μοιραστούν κοινές εμπειρίες τις οποίες έζησαν, ανεξαρτήτως χρόνου και στον ίδιο χώρο, αλλά και τόσο πολύπλοκα συνάμα, θέτοντας εντέλει το ερώτημα σε τι εξυπηρετεί η προκείμενη αυτή οπτική της σχέσης μάνας-κόρης. Είναι άραγε αυτές οι κοινές εμπειρίες το συστατικό στοιχείο που τις ενώνει τόσο όσο οτιδήποτε άλλο, ή είναι περαιτέρω κάτι το «μαγευτικό», να αναλογιστεί κανείς τη σχέση μάνας και κόρης υπό τη συγκεκριμένη αυτή οπτική;
Αδιαμφισβήτητα εξωπραγματική είναι, όπως και να έχει, η κινηματογράφηση της Claire Mathon, που συναντάται με τη Celin Sciamma για ακόμη μία συνεχόμενη φορά, προσθέτοντας το δικό της λιθαράκι στην πορεία προς τη οπτική μαγεία. Αν βέβαια είναι η μαγεία ο πραγματικός στόχος της ταινίας Petite Maman, και όχι απλά μια κοινή πορεία δυο προσωπικοτήτων, ανεξαρτήτως χρόνου…
Βαθμολογία: