
Η Νύχτα των Εξαφανίσεων
- Pay the Ghost
- 2015
- Καναδάς
- Αγγλικά, Ισπανικά, Μανδαρινικά, Γαελικά
- Θρίλερ, Μεταφυσικό Θρίλερ, Μυστηρίου, Τρόμου, Φαντασίας
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την ημέρα του Χάλογουϊν, όταν ο γιος του Μάικ Κόουλ εξαφανίστηκε από δίπλα του κατά τη διάρκεια της παρέλασης. Πλέον, τρομακτικές οπτασίες στοιχειώνουν τον Κόουλ, ο οποίος αρχίζει να αισθάνεται την παρουσία του γιου του με φοβιστικούς τρόπους. Αποφασισμένος να αναλάβει δράση, ενώνει τις δυνάμεις του με την αποξενωμένη σύζυγο του, Κρίστεν, και μαζί ξεμπλέκουν έναν μίτο στοιχείων, στην αναζήτηση του γιου του. Σύντομα, ανακαλύπτουν πως έναν βίαιο κι εκδικητικό φάντασμα χρησιμοποιεί κάθε χρόνο την ίδια σημαδιακή μέρα για να απαγάγει παιδιά και αν κάποιος δεν μπορέσει να τα πάρει πίσω σύντομα, χάνονται στον κόσμο των πνευμάτων για πάντα.
Σκηνοθεσία:
Uli Edel
Κύριοι Ρόλοι:
Nicolas Cage … Mike Lawford
Sarah Wayne Callies … Kristen
Veronica Ferres … Hannah
Lyriq Bent … ντετέκτιβ Jordan Reynolds
Lauren Beatty … Annie Sawquin
Stephen McHattie … ο τυφλός άντρας
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Dan Kay
Παραγωγή: Nicolas Chartier, Josh Cowell, Craig J. Flores, Ian Levy, Patrick Newall
Μουσική: Joseph LoDuca
Φωτογραφία: Sharone Meir
Μοντάζ: Jeff McEvoy
Σκηνικά: Rupert Lazarus
Κοστούμια: Christopher Hargadon
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Pay the Ghost
- Ελληνικός Τίτλος: Η Νύχτα των Εξαφανίσεων
Σεναριακή Πηγή
- Διήγημα: Pay the Ghost του Tim Lebbon.
Παραλειπόμενα
- Παρότι ξεκίνησε με αισιοδοξία ως προσχέδιο, με τον Ντένη Ηλιάδη υποψήφιο σκηνοθέτη, έκανε πρεμιέρα σε ελάχιστες αίθουσες και ταυτόχρονα σε video-on-demand.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 21/9/2015
Ο Νίκολας Κέιτζ επέστρεψε! Σας έλειψε; Προφανώς όχι, καθώς κάθε χρόνο έχουμε τρεις με τέσσερις παραγωγές στις οποίες πρωταγωνιστεί ο κύριος Κέιτζ, ο άνθρωπος με τις «εκατό κουπ» και τις δύο παράλληλες καριέρες. Στη μία είναι κανονικός ηθοποιός αξιώσεων και στην άλλη ξεχασμένος βετεράνος πρωταγωνιστής, που παίζει όπου του προτείνουν. Πού ανήκει το Pay the Ghost; Κάπου ενδιάμεσα, θα έλεγα, στο σημείο που οι δύο αυτοί παράλληλοι κόσμοι ενώνονται, με έναν τρόπο που μόνο ο Νίκολας Κέιτζ μπορεί να αποδώσει στην οθόνη!
Ίσως τα οικονομικά του Κέιτζ να μην πηγαίνουν καλά τα τελευταία χρόνια, και αυτός να είναι ένας από τους λόγους που παίζει σε οτιδήποτε του προτείνουν, αλλά το χέρι σου στη φωτιά δεν το βάζεις, για έναν άνθρωπο που έχει δώσει στο παιδί του το όνομα Καλ- Ελ (το πραγματικό όνομα του Σούπερμαν στον πλανήτη του)! Το Pay the Ghost, που θα μπορούσε να είναι και τίτλος της αυτοβιογραφίας του Κέιτζ, φάντασμα στις περισσότερες ερμηνείες του του καλού εαυτού του, είναι ένα θρίλερ μεταφυσικού τρόμου, όπως εξελίσσεται στην πορεία. Έχει στιγμές που κλείνει το μάτι στους φίλους των κλασικών ταινιών τρόμου (κάποιος κακοπροαίρετος θα μπορούσε να πει ότι απλώς τις αντιγράφει…) και κάποιες στιγμές που καταφέρνει να φτιάξει μια σχετική ατμόσφαιρα, έχει όμως και στιγμές που κυλούν αδιάφορα και που κάνουν την εμφάνισή τους τα γνωστά jump-scare, για να ξυπνήσουν όσους χαλάρωσαν υπερβολικά. Η πρώτη πράξη του φιλμ τα πάει αρκετά καλά και κλείνει δυναμικά με την εξαφάνιση του παιδιού. Το δεύτερο κομμάτι, όμως, είναι ίσως το πιο αδύναμο παρότι είναι αυτό που θα μπορούσε να είναι το πιο ενδιαφέρον, καθώς εκεί ο ήρωας αναζητά και βρίσκει στοιχεία για τη λύση του μυστηρίου. Από εκεί το φιλμ αρχίζει να χάνει τα περισσότερα καλά στοιχεία του, η ροή του δεν σταματά να έχει σκαμπανεβάσματα και μας οδηγεί βιαστικά και με μειωμένο ενδιαφέρον στο τελευταίο κομμάτι του, το πιο μεταφυσικό.
Το σενάριο του Νταν Κέι, βασισμένο στο βιβλίο του Τιμ Λίμπον, δεν καταφέρνει πολλά. Παντού υπάρχουν τριπάκια για να φέρουμε στο μυαλό του θεατή παλιότερες αλλά και νεότερες επιτυχημένες στιγμές του κινηματογραφικού τρόμου, αλλά η ουσία έχει χαθεί από νωρίς. Ο Κέιτζ καταφέρνει αυτή τη φορά να δώσει μια πιο συγκρατημένη ερμηνεία και να δείξει ότι ενδιαφέρθηκε για τον ρόλο του και δούλεψε στο υλικό του, ενώ και η Σάρα Γουέιν Κάλις είναι συμπαθητική. Οι υπόλοιποι είναι απλώς αναλώσιμοι χαρακτήρες.
Για μια βραδιά στο σπίτι, ειδικά αν συμπαθείτε τον Νίκολας Κέιτζ παρά τις κακές συνήθως επιλογές του, το Pay the Ghost μπορεί κάπως να σας διασκεδάσει. Δεν νομίζω ότι θα σας κρατήσει την καλύτερη παρέα, αλλά επειδή οι προβολές στο σπίτι δεν είναι το ίδιο απαιτητικές με αυτές στον κινηματογράφο, ίσως εκεί καταφέρει κάποια πράγματα. Κι επειδή το ίδιο το φιλμ είναι γεμάτο κλισέ, κλείνω κι εγώ με ένα από αυτά, εκ των αγαπημένων μου για τέτοιες περιπτώσεις: «μετά τους τίτλους τέλους, θα το έχετε ήδη ξεχάσει».
Βαθμολογία: