Ο Μάικ Μάξγουελ, ένας εργασιομανής εργένης, ταξιδεύει στην επαρχία για να “ξεπετάξει” το ζήτημα που έχει προκύψει με τα τέσσερα νεαρά παιδιά τής αδελφής του που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Αυτό όμως που θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί τυπικά μέσα σε ένα σαββατοκύριακο, θα αποτελέσει ένα μάθημα ζωής τόσο για τον Μάικ όσο και για τους τέσσερις μικρούς “διαβόλους”.
Σκηνοθεσία:
David Gordon Green
Κύριοι Ρόλοι:
Ben Stiller … Michael ‘Mike’ Maxwell
Homer Janson … Justice Kicklighter
Ulysses Janson … Junior Kicklighter
Arlo Janson … Simon Kicklighter
Atlas Janson … Samuel Kicklighter
Linda Cardellini … Gretchen
Toby Huss … Aloysius ‘Al’ Wilmington
Edi Patterson … Rose
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Leland Douglas
Παραγωγή: Nate Meyer, Rob Paris, Mike Witherill
Μουσική: Aaron M. Fernandez Olson
Φωτογραφία: Michael Simmonds
Μοντάζ: Colin Patton
Σκηνικά: Richard A. Wright
Κοστούμια: Caitlin Doukas, Emily Gunshor
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Nutcrackers
- Ελληνικός Τίτλος: Καρυοθραύστες
Παραλειπόμενα
- Ο Ben Stiller επιστρέφει σε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο μετά από 7 χρόνια.
- Τα τέσσερα αδέλφια Janson -που ερμηνεύουν τα παιδιά της ταινίας- δεν είναι ηθοποιοί (ούτε όμως ορφανά), ενώ επιπλέον το σπίτι που βλέπουμε είναι το αληθινό τους. Η τυχαία γνωριμία του David Gordon Green με αυτά ήταν που τον ενέπνευσε να κάνει την ταινία, και ζήτησε από τον φίλο του, Leland Douglas, να γράψει ένα σενάριο πάνω τους.
- Το φιλμ έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Τορόντο, αλλά δεν πήρε ποτέ διανομή για τις αίθουσες. Κι αυτό επειδή στο φεστιβάλ αγοράστηκε από το Hulu, και ενσωματώθηκε στην πλατφόρμα αυτού και του Disney+.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 30/11/2024
Ο David Gordon Green αφήνει πίσω τις «τρομάρες» που τον απασχόλησαν τα τελευταία χρόνια, και επιλέγοντας τη δραμεντί θα περίμενε κανείς να επιστρέψει στην περίοδο που τον έχει καταστίσει ως έναν από τους αρκετά καλούς χολιγουντιανούς δημιουργούς αυτής της χιλιετίας. Δεν είπαμε όμως σκέτο «καλούς»…
Πιάνουμε λοιπόν τον κλασικό τύπο «εργασιομανής συγγενής αναλαμβάνει άτακτα παιδιά με το ζόρι», αλλά ο Green δεν θέλει να κάνει ακόμα μία κλασικού τύπου οικογενειακή ταινία. Ο μεν Ben Stiller δεν είναι ο χαβαλετζής κωμικός του παρελθόντος, ενώ τα παιδιά δεν επιδιώκουν να γίνουν διόλου συμπαθητικά στα μάτια μας. Γενικά το ύφος πατάει γερά στο δράμα (με απόχρωση το σοβαρό παρελθόν του σκηνοθέτη), με το χιουμοριστικά στοιχεία να κάνουν μεν το φιλμ δραμεντί (με νότες αυτή τη φορά από την περίοδο μπινελικοκωμωδιών του), αλλά να μην το χαρακτηρίζουν ποτέ ως μια κωμωδία. Παραμύθι όμως, παρόλα αυτά, υπάρχει, με τον Καρυοθραύστη να σπάει τη νοηματική μονοτονία και να ντύνει το σενάριο εξαρχής, μέχρι και το σημείο που θα κάνει την πανηγυρική του αποκάλυψη για να κλείσει αισιόδοξα την ταινία.
Ενώ όμως το Hulu φαίνεται εδώ να επένδυσε στον Green αναζητώντας το νέο CODA που ίσως θα έφερνε και πάλι μια πλατφόρμα σε τροχιά για Όσκαρ με χαμηλό μπάτζετ, το σενάριο έχει ένα μικρό… μάλλον τεράστιο προβληματάκι. Παρά το ότι οπτικά και αισθητικά δεν θυμίζει την κλασική ταινία «εργασιομανής συγγενής αναλαμβάνει άτακτα παιδιά με το ζόρι», αναπαράγει όλα μα όλα τα κλισέ της. Σαν να τα είχαν μάλιστα βάλει σε λίστα ώστε να μην ξεχάσουν κανένα. Αυτό δεν κάνει το φιλμ μόνο αβάστακτα προβλεπόμενο, αλλά και τίποτα ενδιάμεσα δεν ανακόπτει το προδιαγεγραμμένο φινάλε, αφού είναι φανερό από νωρίς τι ακριβώς θα πράξουν ανά σκηνή οι ήρωες μας. Έτσι, ενώ τα παιδιά κερδίζουν τις εντυπώσεις πλάνο με πλάνο, ερμηνευτικά αυτά και ο Stiller -για να μην αναφέρουμε και το χριστουγεννιάτικο κλίμα- είναι αόρατοι ανάμεσα σε ένα τόσο βατό και φλατ κείμενο.
Εν κατακλείδι, μοιάζει -αλλά αυτό δεν ισχύει- σαν ο David Gordon Green να ξεγέλασε το στούντιο παίρνοντας ένα υπό παραγγελία σενάριο για τις γιορτές, και να το μεταμόρφωσε ώστε να αποτελεί μια δραματικότατη παρωδία του. Το στούντιο πάντως δεν είχε ούτε τη feel-good ταινία που ίσως ήθελε για τα Χριστούγεννα, αλλά ούτε ένα νέο CODA που ίσως τους υποσχέθηκε ο επαρχιώτης δημιουργός από το Αρκάνσας. Κρατάμε κι εμείς το ότι αυτά τα συγκεκριμένα κλισέ δεν αποτυγχάνουν διαχρονικά να μιλήσουν στο συναίσθημα μας, κρατάμε και ότι εγκρίνουμε την προσπάθεια για ποιότητα που μοιάζει να ήταν ο αυτοσκοπός του σκηνοθέτη, αλλά η ζημιά που προκάλεσε η σύγκρουση αυτών των στοιχείων είναι ολοφάνερη από την αρχή ως και το πέρας της ταινίας.
Βαθμολογία:
0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα
Γκαλερι φωτογραφιων
