Ο ηρωικός Λεωνίδας, χωρίς κανέναν οπλισμό παρά μόνο με δερμάτινα εσώρουχα και μια κάπα, ηγείται μιας ομάδας 13ών ρακένδυτων Σπαρτιατών, που αναλαμβάνουν την υπεράσπιση της πατρίδας τους ενάντια στους εισβολείς Πέρσες -στους οποίους ανήκουν ο Ghost Rider, ο Ρόκι Μπαλμπόα, οι Transformers και μια “καμπούρα” Πάρις Χίλτον…
Σκηνοθεσία:
Jason Friedberg
Aaron Seltzer
Κύριοι Ρόλοι:
Sean Maguire … Leonidas
Ken Davitian … Xerxes
Kevin Sorbo … Artemis
Carmen Electra … Margo
Diedrich Bader … Traitoro
Travis Van Winkle … Sonio
Jareb Dauplaise … Dilio
Nicole Parker … Paula Abdul/Britney Spears/Ellen DeGeneres/Hunchback Paris
Ike Barinholtz … Dane Cook/Le Chiffre/προφήτης
Method Man … πέρσης απεσταλμένος
Jim Piddock … καθεστωτικός/Simon Cowell
Crista Flanagan … Ugly Betty
Tiffany Haddish … υποβαθμισμένη αστή
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jason Friedberg, Aaron Seltzer
Παραγωγή: Jason Friedberg, Peter Safran, Aaron Seltzer
Μουσική: Christopher Lennertz
Φωτογραφία: Shawn Maurer
Μοντάζ: Peck Prior
Σκηνικά: William A. Elliott
Κοστούμια: Frank Helmer
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Meet the Spartans
- Ελληνικός Τίτλος: Σπαρτιάτες για Κλάματα
Παραλειπόμενα
- Παρωδία της ταινίας 300 (2007), με πρόσθετες αναφορές σε άλλες εμπορικές επιτυχίες και την τηλεοπτική ποπ κουλτούρα.
- Γυρίστηκε ολόκληρο μέσα σε μία εβδομάδα.
- Δεν υπήρξε καμία οργανωμένη προβολή για τους κριτικούς.
- Ακόμα κι αν καταχωρήθηκε από τους κριτικούς ως μία από τις χειρότερες ταινίες που υπήρξαν ποτέ, τα έσοδα έφτασαν στα 84,6 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 30.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 27/3/2008
Ακούστε. Ασχέτως ιδεολογικής κατεύθυνσης, έχω υψηλό σεβασμό προς ανθρώπους που μάχονται για την ελευθερία τους, αλλά και για την επιστήμη της ιστορίας. Όχι, το να διακωμωδείς, με το πιο ηλίθιο τρόπο, τον Λεωνίδα και τους 300, δεν είναι το ίδιο με το να διακωμωδείς τον Τζέιμς Μποντ ή τις ταινίες τρόμου. Η ταινία 300 μπορεί να ήταν διασκευή από κόμικς, αλλά όλα ξεκινούν από ανθρώπους που υπήρξαν και δικαίως τιμηθήκαν, και δεν εφευρέθηκαν από κάποια σεναριακή πένα, αθωώνοντας έτσι την όποια παρωδία τους. Καμία πλάκα, καμία δικαιολογία.
Θα σας πω πρώτα την αμαρτία μου. Στα πρώτα δέκα λεπτά γέλασα, μια και είμαι ντε και καλά αντίμαχος του φτηνού και εύκολου στη δημιουργία του χιούμορ (με λίγη σπιρτάδα μπορεί να κάνει μικρά θαύματα κι αυτό), ως δηλαδή το «I Will Survive» ανέκδοτο. Από εκεί και πέρα, έγινα μάρτυρας (το «μάρτυρας» με την έννοια τη μαρτυρική!) ανεκδότων πιο κρύων και από παγωτό χωνάκι στον Αρκτικό Πόλο. Η μία μ… διαδέχονταν την άλλη, ενώ σκηνές σαν τον διαγωνισμό χορού Ελλήνων και Περσών ξεπερνούσαν σε σεναριακή έμπνευση μονάχα το Βαθύ Λαρύγγι. Ο σεξισμός, η εμμονή με την ομοφυλοφιλία, το παρατράβηγμα με τις τηλεοπτικές εκπομπές τύπου American Idol και η αναρίθμητη (μέτρησα περίπου 30) και απροκάλυπτη δημιουργία μίνι διαφημιστικών (από αναψυκτικά έως πίτσες) απλά έσυραν την υπομονή μου ως τον Καιάδα. Η δυσφήμιση, δε, αληθινών προσώπων (Britney Spears, Lindsay Lohan) και όχι άλλων ταινιών ή χαρακτήρων έχει μία προσβλητική χροιά, ενώ η συμμετοχή «μεγάλων» σταρ όπως η Carmen Electra και ο Kevin Sorbo (ο τηλεοπτικός Ηρακλής, αυτός ο άνθρωπος έχει κάτι με εμάς…) δεν θα ήταν φυσιολογικό να έσωζαν κάπως την κατάσταση.
Να σας πω και για τη φτώχια της παραγωγής, έτσι για να μη νομίζετε ότι τουλάχιστον θα δείτε Χόλιγουντ. Να σας πω ότι περισώζονται μόνο ο πρωταγωνιστής Sean Maguire (επειδή μοιάζει, στις γκριμάτσες, του Gerard Butler) και ο Ξέρξης Ken Davitian (έτσι απλά, επειδή έπαιζε στο Μποράτ). Δεν σας λέω τίποτα άλλο, δεν κάνω κριτική σύνοψη, αμάν πια… γεια σας!
Βαθμολογία:
0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα
Γκαλερι φωτογραφιων
