Ma Ma

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Ma Ma

Ελληνικός Τίτλος: Ma Ma

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για πρώτο γυναικείο ρόλο (Penelope Cruz), μουσική και μακιγιάζ/κομμώσεις στα Goya.

Παραλειπόμενα

• Ο Julio Medem είχε το σενάριο έτοιμο 8 χρόνια πριν γίνει η ταινία. Όταν η Cruz τού πρότεινε να κάνουν μια ταινία μαζί, της έστειλε το συγκεκριμένο και εκείνη το ενέκρινε.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης

Έκδοση Κειμένου: 26/9/2016

Ταινία για τη μέση ηλικία, αναφερόμενη στα προβλήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη η σύγχρονη γυναίκα σε όλα τα επίπεδα, επαγγελματικά, οικογενειακά, προσωπικά. Με οδηγό το φλέγον, διαχρονικό, επώδυνο ζήτημα της επάρατης νόσου, ο Julio Medem χτίζει το πορτρέτο της γυναίκας του σήμερα, εκφράζοντας μέσα από αυτό την πεποίθησή, ότι βρίσκει την ευτυχία της όχι στον οίκτο, αλλά στη δύναμη να στέκεται στα πόδια της. Και καμία άλλη πέρα από την Penelope Cruz, δε θα μπορούσε να ερμηνεύσει με τόση διεισδυτικότητα τη γυναικεία φιγούρα στα σαράντα, έτσι όπως την φαντάζεται ο Medem, με όλα τα προβλήματα και τις ανησυχίες της.

Ο Ισπανός δημιουργός διασπά τη θεματική του σε επιμέρους τμήματα. Δίνει ωστόσο το σωστό χρόνο στα κομμάτια που απαρτίζουν το σενάριό του και διακρίνει με χαρακτηριστικό τρόπο, όσα θεωρεί ότι αρκούν για να σκιαγραφήσουν τον ψυχισμό της ηρωίδας του. Αυτό όμως που διακρίνει τη δική του ανθρωποκεντρική ταινία είναι η ικανοποιητική αποτύπωση των χαρακτήρων που πλαισιώνουν την πρωταγωνιστική μορφή, για να δώσει ακριβώς έμφαση σε αυτή. Το “Ma Ma” δε θα σε κάνει να κλάψεις. Σε καμία του στιγμή. Ο Medem αποφεύγει τους μελοδραματισμούς και τις ήττες, δίνοντας βαρύτητα στα συμβολικά του περάσματα, υπόσταση και ουσία στο σουρεαλιστικό στοιχείο, παρά το γεγονός ότι κατά περιόδους γίνεται εσφαλμένη χρήση των συμβόλων, προδίδοντας έτσι τα ασαφή μονοπάτια και τις σκέψεις του δημιουργού, πριν αυτός καταλήξει στην τελική μορφή του σεναρίου. Φορτώνει τους ήρωές του με τα κοινά προβλήματα του καθημερινού ανθρώπου, τα αναπάντεχα και σχεδόν καθηλωτικά και μέσα από αυτά, αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα στην ευτυχία, την ελπίδα και την αίσθηση της γλυκιάς προσμονής για το αύριο. Κυρίως όμως επικοινωνεί την θεώρησή του για την αξία των αναμνήσεων, προβάλλοντας ένα σοβαρό αντεπιχείρημα σε όσους εμμένουν προσηλωμένοι στη δύναμη της λήθης και την ικανότητά της για γιατρειά της ανθρώπινης ψυχής.

Όπως σχεδόν ολόκληρο το σινεμά του Medem έτσι και το φιλμ αυτό, αποτελεί δείγμα της λατρείας του για το ασθενές φύλο. Με ένα τόνο ζωντανό και επίμονο, πότε αισιόδοξο και πότε άκρως μοιρολατρικό και απαισιόδοξο, ο Ισπανός δημιουργός πλάθει μία ταινία χαμηλών τόνων, ανθρώπινη και ειλικρινή, που το μόνο που μπορεί να της συμβεί είναι να διχάσει για τις προθέσεις του σκηνοθέτη, εάν δηλαδή πράγματι αυτός επιθυμεί να μιλήσει στην καρδιά ή το μυαλό του θεατή. Εξού και η απουσία πρόκλησης έντονων συναισθημάτων. Και όλα αυτά οδεύοντας με χαρακτηριστική ευκολία μέχρι τη ρητορική διαπίστωση ότι η ζωή είναι γεμάτη αβεβαιότητες, απλά διαφέρει η προσέγγιση της από τον καθένα. Προσέγγιση η οποία, είτε περνάει από τον φαταλισμό είτε μέσα από τη θρησκευτική προσήλωση.

Βαθμολογία: