Luther: Ο Έκπτωτος

Κριτικός: Νίκος Ρέντζος

Έκδοση Κειμένου: 19/3/2023

Το 2010 ήταν η χρονιά που εμφανίστηκε στις τηλεοπτικές οθόνες για πρώτη φορά ο ντετέκτιβ Τζον Λούθερ, με τη μορφή του Ίντρις Έλμπα. Η σειρά αλλά και ο Έλμπα διακρίθηκαν αρκετές φορές, σε μια διαδρομή που κράτησε εννέα χρόνια, όταν το 2019 παίχτηκε ο πέμπτος και τελευταίος κύκλος, τεσσάρων επεισοδίων, με σχεδόν δέκα εκατομμύρια βρετανούς να παρακολουθούν τις τελευταίες περιπέτειες του Λούθερ.

Ο δημιουργός της σειράς, Νιλ Κρος, αναφέρει ότι οι επιδράσεις που δέχτηκε για να δημιουργήσει τον Λούθερ έρχονται από τον Σέρλοκ Χολμς και τον Κολόμπο. Ο δεύτερος επηρέασε περισσότερο τον τρόπο που στήθηκε η σειρά, ενώ ο Χολμς έχει φανερές επιρροές στον χαρακτήρα του Λούθερ. Στο μυαλό του Κρος υπήρχε από το 2011 η ιδέα για μια κινηματογραφική ταινία, που θα ακολουθούσε τα πρώτα βήματα του Λούθερ, όμως αυτό δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Το 2021 έρχεται το Νέτφλιξ να βάλει το χεράκι του και να δώσει στον βρετανό ντετέκτιβ την ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα τη δική του ταινία, η οποία μπορεί να καθυστέρησε δύο χρόνια (καραντίνες κλπ) αλλά πλέον βρίσκεται στην πλατφόρμα, μετά από σύντομη διαδρομή σε επιλεγμένες αίθουσες.

Η ταινία μάς μεταφέρει στο Λονδίνο, εκεί όπου ο Τζον Λούθερ καλείται να εξιχνιάσει μια περίεργη δολοφονία. Πίσω από τη δολοφονία όμως κρύβεται ο εκκεντρικός εκατομμυριούχος Ντέιβιντ Ρόουμπι, ο οποίος φροντίζει να αποκαλυφθούν ένα σωρό παρατυπίες και παραβάσεις καθήκοντος του Λούθερ, ώστε να παγώσει την έρευνα. Αποτέλεσμα, ο ντετέκτιβ απολύεται, δικάζεται και καταδικάζεται σε φυλάκιση. Δύο χρόνια μετά, οι δολοφονίες συνεχίζονται και ο Λούθερ αποφασίζει να αποδράσει, για να δώσει ένα τέλος σε όλα αυτά. Ένα τεράστιο δίκτυο έχει στηθεί από τον εκατομμυριούχο, με δεκάδες ανθρώπους να δουλεύουν για λογαριασμό του, φοβούμενοι ότι θα αποκαλυφθούν τα μικρά ή μεγάλα μυστικά που γνωρίζει για τον καθένα τους.

Εδώ έχουμε μια αρκετά προσεγμένη παραγωγή και μια στιλιζαρισμένη αστυνομική ταινία με στοιχεία θρίλερ, αλλά και με ένα “τζεϊμς-μποντικό” ύφος σε αρκετές σεκάνς, που οδηγούν σε ένα παρόμοιου ύφους φινάλε την περιπέτεια του Τζον Λούθερ. Όλα αυτά δένουν αρκετά καλά στα χέρια του σκηνοθέτη Τζέιμι Πέιν, δίνοντάς μας μια ταινία που μπορείς να παρακολουθήσεις πολύ ευχάριστα και χωρίς να χάσεις το ενδιαφέρον σου.

Ενστάσεις υπάρχουν στο σενάριο του Νιλ Κρος. Ο πρωταγωνιστής δεν μας δείχνει ξεκάθαρα τα στοιχεία του χαρακτήρα του που τον κάνουν έναν τόσο ξεχωριστό ντετέκτιβ, οπότε αυτό δυσκολεύει λίγο τη θέαση για τους ανθρώπους που δεν έχουν παρακολουθήσει τη σειρά. Φαίνεται ότι είναι ικανός ο Λούθερ, αλλά αυτό εκπέμπεται κυρίως από την παρουσία τού πάντα καλού Ίντρις Έλμπα, χωρίς να στηρίζεται από το σενάριο. Αντίστοιχη ένσταση υπάρχει από πλευράς μου και στον χαρακτήρα του κακού, που υποδύεται ο Άντι Σέρκις. Αρκετός χρόνος στην οθόνη αλλά όχι αρκετή ανάλυση του χαρακτήρα του, συν μια περίεργη στιλιστική επιλογή “μαλλιού”, το οποίο όμως το κατανοώ με τη λογική του “τζεϊμς-μποντικού” κακού που αναφέρω παραπάνω.

Παρά τις σεναριακές ενστάσεις, το Λούθερ: Ο Έκπτωτος είναι μια αρκετά ικανοποιητική ταινία. Υπάρχουν καλοί ηθοποιοί, υπάρχει ρυθμός, ενδιαφέρουσα φωτογραφία και στιλιζάρισμα. Όλα αυτά καλύπτουν το “ελαφρώς” υπερβολικό στην εξέλιξη σενάριο.

Βαθμολογία: