Στο Μπέλφαστ μετά την εποχή των Troubles, το ταραχώδες χιπ-χοπ τρίο Kneecap κάνει την εμφάνισή του και θέτει το υπόβαθρο για την αναβίωση της ιρλανδικής γλώσσας ενάντια στο κατεστημένο.
Σκηνοθεσία:
Rich Peppiatt
Κύριοι Ρόλοι:
Moglai Bap … Moglai Bap Or Naoise
Mo Chara … Mo Chara Or Liam Og
DJ Provai … Dj Provai / JJ
Josie Walker … ντετέκτιβ Ellis
Fionnuala Flaherty … Caitlin
Jessica Reynolds … Georgia
Adam Best … Doyle
Simone Kirby … Dolores
Michael Fassbender … Arlo O Caireallain
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Rich Peppiatt
Στόρι: Rich Peppiatt, Moglai Bap, Mo Chara, DJ Provai
Παραγωγή: Trevor Birney, Jack Tarling
Μουσική: Michael ‘Mikey J’ Asante
Φωτογραφία: Ryan Kernaghan
Μοντάζ: Chris Gill, Julian Ulrichs
Σκηνικά: Nicola Moroney
Κοστούμια: Zjena Glamocanin
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Kneecap
- Ελληνικός Τίτλος: Kneecap
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο Bafta βρετανικού ντεμπούτου (σκηνοθεσία/σενάριο/παραγωγή). Υποψήφιο για καλύτερη βρετανική ταινία, ξενόγλωσση ταινία, σενάριο, κάστινγκ και μοντάζ.
- Βραβείο κοινού για το τμήμα NEXT του φεστιβάλ του Sundance.
- Υποψήφιο για ευρωπαϊκή ανακάλυψη στα Ευρωπαϊκά Βραβεία.
- Επίσημη πρόταση της Ιρλανδίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ. Έφτασε ως τις 15 επιλαχούσες.
Παραλειπόμενα
- Προερχόμενος από τον χώρο του μουσικού βίντεο, ο Rich Peppiatt κάνει εδώ το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στη μυθοπλασία. Παρότι όμως η ταινία είναι κατά κύριο λόγο στα γαελικά, ο εγγλέζος Rich Peppiatt δεν γνωρίζει καθόλου αυτή τη γλώσσα.
- Τα μέλη των Kneecap, που ερμηνεύουν εδώ τον εαυτό τους, δεν είχαν καμία πρότερη επαφή με ηθοποιία.
- Η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε στο φεστιβάλ του Sundance, όπου αποτέλεσε την πρώτη ταινία του εν λόγω θεσμού που μιλάει την ιρλανδική γλώσσα.
- Η μπάντα αρνήθηκε να διανεμηθεί η ταινία στο Ισραήλ, όντας υποστηρικτές του αγώνα των Παλαιστινίων.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το Sick in the Head, φυσικά των Kneecap, γράφτηκε ειδικά για την ταινία, και βρέθηκε στη λίστα των 15 επιλαχόντων για το αντίστοιχο Όσκαρ.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 17/10/2024
Ο Rich Peppiatt δεν ανακαλύπτει την Αμερική με το Kneecap… Κυριολεκτικά όμως, μια κι αυτό το είδος σινεμά που έχει ως βάση του τη μαζική κοινωνική βία έχει βρετανικό copyright και εκτός από εκεί και τη Βόρεια Ιρλανδία χάνει πάντα κάτι από την αυθεντικότητα του. Μάλιστα, όταν οι Βρετανοί προσπαθούν να αντικαταστήσουν τη βία με θετικά μηνύματα, εκεί χάνουν αυτοί την αυθεντικότητα τους.
Το φιλμ δεν προσπαθεί να κατηγοριοποιηθεί σε κάποιο είδος, αφού αισθάνεται άνετα όταν το ρίχνει στον χαβαλέ με όταν σοβαρεύει. Τα δύο αυτά συστατικά του δεν έχουν καν διακριτούς διαχωρισμούς, με τη σάτιρα και την ειρωνεία να μην απουσιάζουν ποτέ και τον ρεαλισμό να δένει το σύνολο. Και μια και μιλάμε για νεολαία, ίσως το πιο ξεχωριστό εδώ πέρα είναι η αίσθηση ενός αγώνα που δεν νοιάζεται τόσο να κερδίσει στα χαρτιά, αλλά εσωτερικά στους ήρωες. Οι δυο πιτσιρικάδες έχουν άγνοια κινδύνου και αυτό τους προσδίδει τη γοητεία τους, σε έναν κόσμο που θέλει άμεσα αποτελέσματα και χειροπιαστές αποδείξεις για να κάνει το παρακάτω βήμα. Και για αυτή τους τη νοοτροπία επιβραβεύονται με το να μπορούν να ερμηνεύουν εδώ τον εαυτό τους μοιάζοντας ατόφιοι και ολοζώντανοι, σαν να ζουν αναλλοίωτοι από τον χρόνο και τα γεγονότα που τους έφεραν ως το τώρα.
Η ταινία του Peppiatt δεν εφευρίσκει κάποιο νέο τύπο κινηματογράφου, αλλά ενσωματώνεται θαυμάσια σε αυτόν που γνωρίζουμε από το ανεξάρτητο βρετανικό σινεμά μετά το Trainspotting. Έχει -ευτυχώς- ένα κλικ πιο γειωμένο κλίμα όσον αφορά τις σκηνοθετικές υπερβάσεις, μια και όντας ιρλανδική ταινία δεν θέλει να είναι και «ούνα φάτσα» με τον εχθρό. Ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι η ορθή ενσωμάτωση της μουσικής στο όλο κλίμα, που παραπέμπει σε πανκ εποχές και όχι σε νέο-χιπ χοπ καταστάσεις (βλέπε: τραπ) που μόνο τραβηγμένα από τα μαλλιά θα εκλαμβάνονταν ότι εκφράζουν κάτι το αληθινά αντιδραστικό.
Πάνω από όλα όμως εκφράζει την εσωτερική επαναστατικότητα και αφήνει τον χρόνο να δείξει εάν αυτή θα αποτυπωθεί σε χαρτιά κρατικών συμφωνιών. Γιατί αν οι βόμβες του ΙΡΑ οδήγησαν σε έναν κύκλο αίματος με αποτέλεσμα η αξιοπρέπεια να συνδέεται με αμέτρητο δάκρυ, αυτές οι ηχητικές σφαίρες μπορεί και να αποδειχτούν πιο ουσιαστικές και σίγουρα αναίμακτες.
Βαθμολογία:
0 κακή | 1 μέτρια | 2 ενδιαφέρουσα | 3 καλή | 4 πολύ καλή | 5 αριστούργημα
Γκαλερι φωτογραφιων
