Green Room

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Green Room

Ελληνικός Τίτλος: Green Room

Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Το Πράσινο Δωμάτιο [φεστιβάλ]

Παραλειπόμενα

• Η ταινία προήλθε από τον πόθο του Saulnier να γυρίσει μια ταινία με πράσινο δωμάτιο, κάτι που ίδιος ονόμασε ως εμμονή.
• Παρότι κόστισε μόλις 5 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε ακόμα λιγότερα, 3,8.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 6/10/2015

Τα μέλη μιας πανκ μπάντας βρίσκονται σε ένα κλαμπ όπου τυχαίνει να συχνάζουν νεοναζί και γίνονται μάρτυρες ενός φόνου. Εγκλωβίζονται μέσα σε ένα δωμάτιο από τον σαδιστή ιδιοκτήτη και τους μπράβους του, περιμένοντας, υποτίθεται, την αστυνομία, ενώ οι νεοναζί προσπαθούν να εξαλείψουν όλα τα στοιχεία που μαρτυρούν το φόνο.

Από τον Τζέρεμι Σόλνιερ, δημιουργό του έξυπνου, ιδιαίτερου και πραγματικά αξιόλογου δραματικού θρίλερ «Τα Ερείπια Είναι Πάντα Θλιμμένα», μετά το οποίο οι προσδοκίες ήταν αυξημένες, και δυστυχώς η επόμενη προσπάθειά του δεν ανταποκρίνεται αποτελεσματικά σε αυτές. Χαρακτηριστικά, το πρώτο μέρος της ταινίας είναι δυνατό, δημιουργεί μια υποβλητικότατα ανατριχιαστική ατμόσφαιρα τρόμου που δείχνει να μας προετοιμάζει για κάτι μεγάλο. Αμέσως μετά, όλη αυτή η προοπτική σταδιακά αποδυναμώνεται, χάνει σε μεγάλο ποσοστό τη χάρη της και δίνει τη βεβιασμένα τη θέση της στην κοινοτυπία.

Ο Σόλνιερ έχει ένα δικό του προσωπικό ύφος, ιδιαίτερο και σίγουρα ενδιαφέρον μεν, αλλά όχι επαρκές για να στηρίξει εξολοκλήρου ένα έργο. Εδώ, λοιπόν, δοκιμάζει να κάνει μια ταινία τρόμου με τον τρόπο του. Αν και η ιδέα του είναι εμπνευσμένη και διαθέτει προοπτική, το σενάριό του στην πορεία απλοποιείται, χάνει τη δύναμή του με αποτέλεσμα να απομένει μόνο η βία και η σφαγή μεταξύ των δύο πλευρών. Οι έξυπνες ατάκες και σκηνοθεσία αναδεικνύουν το ταλέντο και την επιδεξιότητά του, αλλά δεν καταφέρνουν να αποτρέψουν τη μετατροπή της ταινίας σε μία ακόμα της σειράς του είδους του τρόμου.

Ακόμα κι έτσι, ξεχωρίζει για το πρώτο της μισό, όπου χωρίς γραφικότητες, η ιδέα της επερχόμενης βίας αρκεί για να γυρίσει στομάχια. Δεν διαφαίνεται κάποιο βαθύτερο κοινωνικό ή πολιτικό σχόλιο στον ορίζοντα (παρότι η θεματική του προσφέρεται και για κάτι τέτοιο), οπότε μένει μόνο η πλοκή ως έχει. Ως πρόταση για μεταμεσονύκτιο σινεμά, όπως και προβλήθηκε, σίγουρα μας κάνει. Σε κάθε περίπτωση, ο Τζέρεμι Σόλνιερ είναι ένα σημαντικό ανερχόμενο όνομα που σίγουρα έχει πολλά να πει.

Βλέπουμε ξανά τον Μέικον Μπλερ, πρωταγωνιστή του Τα Ερείπια Είναι Πάντα Θλιμμένα, σε έναν μικρότερο ρόλο, χωρίς όμως εδώ να αναδεικνύεται το ταλέντο του και στο ρόλο του αδίστακτου ιδιοκτήτη, τον Πάτρικ Στιούαρτ.

Βαθμολογία: