Η Ντόρα και η Πόλη του Χρυσού (2019)

ΣΥΝΟΨΗ

Έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της εξερευνώντας τη ζούγκλα μαζί με τους γονείς της, τίποτα δεν θα μπορούσε να έχει προετοιμάσει τη Ντόρα για την πιο επικίνδυνη αποστολή της μέχρι σήμερα: το λύκειο. Ως γνωστή εξερευνήτρια, η Ντόρα θα βρεθεί ξαφνικά να ηγείται μιας ομάδας που αποτελείται από τον Μπουτς (η αγαπημένη της μαϊμού), τον Ντιέγκο, έναν μυστηριώδη κάτοικο της ζούγκλας και ένα ετερόκλητο γκρουπ έφηβων, οδηγώντας τους σε μια πραγματική περιπέτεια γεμάτη δράση για να σώσουν τους γονείς της και να λύσουν το μεγάλο μυστήριο πίσω από τη χαμένη πόλη του χρυσού.

Σκηνοθεσία:

James Bobin

Κύριοι Ρόλοι:

Isabela Moner … Dora Marquez

Eugenio Derbez … Alejandro Gutierrez

Michael Pena … Cole Marquez

Eva Longoria … Elena Marquez

Jeff Wahlberg … Diego

Nicholas Coombe … Randy

Madeleine Madden … Sammy

Danny Trejo … Boots (φωνή)

Benicio Del Toro … Swiper (φωνή)

Temuera Morrison … Powell

Adriana Barraza … γιαγιά Valerie

Pia Miller … Sabrina

Q’orianka Kilcher … πριγκίπισσα Kawillaka

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Matthew Robinson, Nicholas Stoller

Στόρι: Nicholas Stoller, Tom Wheeler

Παραγωγή: Kristin Burr

Μουσική: John Debney, Germaine Franco

Φωτογραφία: Javier Aguirresarobe

Μοντάζ: Mark Everson

Σκηνικά: Dan Hennah

Κοστούμια: Rahel Afiley

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Dora and the Lost City of Gold
Ελληνικός Τίτλος: Η Ντόρα και η Πόλη του Χρυσού

Σεναριακή Πηγή

Τηλεοπτική σειρά: Dora the Explorer των Chris Gifford, Valerie Walsh, Eric Weiner.

Παραλειπόμενα

Πρώτη ζωντανή μεταφορά των περιπετειών της ηρωίδας της πετυχημένης σειράς κινουμένων σχεδίων του καναλιού Nickelodeon. Είχε ξεκινήσει το 2000, και τη στιγμή που βγήκε η ταινία, ήταν ακόμα στον αέρα.
Το 2017 είχε ανακοινωθεί ως παραγωγός ο Michael Bay, αλλά στη συνέχεια αποσύρθηκε.
Η Isabela Moner είχε μικρότερη δανείσει τη φωνή της στον χαρακτήρα της Κέιτ, για το Dora and Friends: Into the City! (2014-17).
Τα γυρίσματα έγιναν στη Χρυσή Ακτή, στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας.
Με κόστος 49 εκατομμύρια δολάρια, εισέπραξε από τις αίθουσες 120,6.
Το 2022 το Paramount+ ανακοίνωσε ζωντανή σειρά κινουμένων σχεδίων, στο “πιο ενήλικο” πνεύμα της ταινίας.
Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Πηνελόπη Σκαλκώτου (Ντόρα), Παναγιώτης Αποστολόπουλος (Ντιέγκο), Πέτρος Δαμουλής (Σουΐπερ), Βασίλης Μήλιος (Μπότας), Έλενα Δελακούρα (Σακίδιο), Σοφία Παναηλίδου (Έλενα), Φοίβος Ριμένας (Νίκο), Άγγελος Λιάγκος (Χάρτης), Μαρία Πλακίδη (Σαμπρίνα), Στεφανία Φιλιάδη (Σάμι), Ειρήνη Γκρέκα. Σκηνοθετική επιμέλεια: Πέτρος Δαμουλής. Μετάφραση: Παναγιώτης Σταματέλος. Μουσική επιμέλεια/στίχοι: Πέτρος Δαμουλής.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/12/2019

Στη συγκεκριμένη περίπτωση το κανονικό είναι να γράψει κανείς δύο κριτικές. Και το ακόμα πιο κανονικό είναι αυτές οι κριτικές να διαφέρουν συλλήβδην η μία από την άλλη. Μη σας ακούγεται αυτό παράξενο, μια και είμαστε στον πλανήτη Ντόρα, κι αλλιώς την εκλαμβάνει ένα μικρό παιδί από κάποιον που την παρακολουθεί με κριτικό μάτι. Και δεν το πάμε έτσι, λοιπόν;

Ξεκινάμε απευθυνόμενοι σε πολύ μικρούς φίλους, εννοώντας πάνω-κάτω μέχρι την ηλικία των 12. Αν τύχει να έχετε ήδη επαφή με την τρομερή εξερευνήτρια του Nickelodeon, δεν θα νιώσετε στιγμή προδομένοι από την κινηματογραφική της μεταφορά. Είναι ένας μίνι-Ιντιάνα Τζόουνς με άφθονη και πολυποίκιλη δράση, πολύχρωμα ντεκόρ, και με πρωτοστάτη μια πονηρόφατσα που ερμηνεύει την κεντρική ηρωίδα, θα περάσετε μια χαρά και με το φινάλε θα τραγουδήσετε μαζί της για τη χαρά του να κάνεις νέους φίλους. Να μιλήσω τώρα και στους πιο «ψηλούς»;

Ο James Bobin έχει την απλή αποστολή να κάνει τα παιδιά να περάσουν καλά, αλλά δυστυχώς λίγο ενδιαφέρεται να παραδώσει και μια ταινία που αυτά τα ίδια παιδιά θα ξαναδούν μεγαλύτερα και θα αισθανθούν κάτι το νοσταλγικό, όπως πχ κάποιες άλλες γενιές με τα «Γκούνις». Το φιλμ εμπεριέχει αυτούς τους κωδικούς που ξεσηκώνουν τον πολύ ανήλικο, αλλά κανέναν για όποιον έλπιζε να παρακολουθήσει κάτι το κινηματογραφικά ζουμερό. Η πλοκή είναι παραπάνω από απλή, οι δοκιμασίες που περνάνε οι μικροί ήρωες αναίμακτες και απλοϊκές στη σύλληψη, το ψηφιακό εισβάλει και «ξενερώνει» όποιον προσπάθησε να μπει στο κλίμα, ενώ οι χαρακτήρες είναι φύλλο και φτερό, δίχως το παραμικρό βάθος ή ουσιαστικό ενδιαφέρον. Όσο για τους κακούς, πέρα από το «twist» που ένας ενήλικας το έχει εντοπίσει με το καλημέρα, είναι εν κατακλείδι «άφαντοι», για ευνόητους λόγους.

Υπάρχει όμως αυτή η τρομερή Isabela Merced, που παραπέμπει σε μια μικρούλα Λάρα Κροφτ, αλλά είναι και η χαρά της ζωής. Εδώ οι παραγωγοί έπεσαν διάνα στην επιλογή τους. Μπορεί το χιούμορ να είναι πιο ελαφρύ κι από τσιχλόφουσκα, αλλά η συγκεκριμένη νεαρή δεν μπορεί παρά να σου αποσπάσει ένα χαμόγελο με τη φρεσκάδα της. Σου απαλύνει και τις απορίες περί του τι στο φ… κάνει εδώ ο Benicio Del Toro, ίσως κι ο Michael Pena, αλλά και γιατί μοιάζει τόσο καρικατούρα ο Eugenio Derbez.

Ελπίζω όλα αυτά των δύο τελευταίων παραγράφων να μην τα μαρτυρήσετε στους «κοντύτερους» της οικογένειας, μια κι αφού η ταινία σέβεται και αγκαλιάζει ορθά την ψυχοσύνθεση τους, δεν υπάρχει λόγος για «spoiler κακίας»…

Βαθμολογία: