Σε μια επαρχιακή γειτονιά, υπάρχει ένα μαύρο σπίτι με ένα καλά κρυμμένο καταφύγιο θαμμένο από κάτω του, τόπο διαμονής του πανούργου Γκρου και του απερίγραπτα κωμικού στρατού του από minions… Ο Γκρου, που μόνιμα καταστρώνει υποχθόνια πλάνα, έχει αυτήν την περίοδο ένα νέο μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψει το φεγγάρι! Έλα όμως που στον δρόμο του και προκειμένου να υλοποιήσει τα σχέδιά του αναγκάζεται να υιοθετήσει τρία ορφανά κοριτσάκια που του δείχνουν τέτοια αγάπη και στοργή, θεωρώντας τον μπαμπά τους, με αποτέλεσμα ακόμα κι αυτό το απόρθητο κάστρο κακίας να κινδυνεύει να πέσει.

Σκηνοθεσία:

Pierre Coffin

Chris Renaud

Κύριοι Ρόλοι:

Steve Carell … Felonious Gru (φωνή)

Jason Segel … Victor ‘Vector’ Perkins (φωνή)

Russell Brand … Δρ Nefario (φωνή)

Miranda Cosgrove … Margo (φωνή)

Dana Gaier … Edith (φωνή)

Elsie Fisher … Agnes (φωνή)

Pierre Coffin … τα Μίνιον (φωνή)

Will Arnett … Κος Perkins (φωνή)

Kristen Wiig … Δις Hattie (φωνή)

Julie Andrews … Marlena Gru (φωνή)

Danny McBride … Fred McDade (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Cinco Paul, Ken Daurio

Στόρι: Sergio Pablos

Παραγωγή: John Cohen, Janet Healy, Christopher Meledandri

Μουσική: Heitor Pereira, Pharrell Williams

Μοντάζ: Gregory Perler, Pam Ziegenhagen

Σκηνικά: Yarrow Cheney

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Despicable Me
  • Ελληνικός Τίτλος: Εγώ, ο Απαισιότατος

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.
  • Υποψήφιο για Bafta καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων.

Παραλειπόμενα

  • Τεχνική: Computer-animated (ψηφιακό)
  • Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
  • Η αρχική ιδέα άνηκε στον Sergio Pablos, και την ξεκίνησε υπό τον τίτλο Evil Me. Χωρίς να είναι ιδιαίτερα θέληση του, το πακέτο της εργασίας του πήγε στη Universal Pictures. Τα πράγματα πήγαν καλύτερα για αυτόν, όταν ο Chris Meledandri άφησε την 20th Century Fox Animation για να ιδρύσει την Illumination Entertainment σε συνεργασία με τη Universal. Έτσι το σχέδιο του Pablos πήγε εκεί, και έτυχε καλύτερης επεξεργασίας, όντας και η πρώτη ταινία του στούντιο.
  • Η Universal Pictures πατρόναρε το φιλμ με 75 εκατομμύρια δολάρια μόνο για την προώθηση.
  • Η πρεμιέρα συνοδεύτηκε με την έξοδο ενός βίντεο-γκέιμ με τίτλο Despicable Me: The Game. Αυτό ήταν για PlayStation 2, PlayStation Portable και Wii. Η εκδοχή για Nintendo DS είχε διαφορετικό τίτλο, το Despicable Me: The Game – Minion Mayhem.
  • Με κόστος 69 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία εισέπραξε από τα ταμεία 546,1, ξεκινώντας δικό της franchise.
  • Στο Home Cinema η ταινία συνοδεύτηκε με τρία μικρού μήκους καρτούν, τα: Home Makeover, Orientation Day και Banana.
  • Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Γιάννης Ζουγανέλης (Γκρου), Θανάσης Τσαλταμπάσης (Βέκτορ), Κωνσταντίνος Τσάκωνας (Κος Πέρκινς), Ανδρέας Ευαγγελάτος (Δρ. Νεφάριο), Ελένη Βογιατζή (Μάργκο), Μυρτώ Ορφανάκου (Ίντιθ), Βασιλική Σούτη (Άγκνες), Ιωάννα Μιχαλά (Δις Χάτι), Δημήτρης Δημόπουλος (Μίνιον), Γιώργος Κρήτος (Μίνιον), Πέτρος Σπυρόπουλος (Μίνιον), Δημήτρης Μενούνος (Φρεντ), Λίλα Μουτσοπούλου (η μαμά του Γκρου), Αφροδίτη Αντωνάκη (Τζάστιν), Ηλίας Ζερβός, Νίκος Ιωαννίδης, Κωνσταντίνος Κακούρης, Ζωή Κατσάτου, Νέστωρ Κοψιδάς, Δήμητρα Μητροπούλου, Φοίβη Ορφανάκου, Σοφία Τσάκα, Ειρήνη Χατζηνίκου, Στέλιος Ψαρουδάκης. Σκηνοθετική επιμέλεια: Ακίνδυνος Γκίκας. Μετάφραση: Φένια Φιλιππίδη. Στίχοι: Ηλίας Ματάμης.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Ο Pharrell Williams έγραψε τραγούδια για την ταινία, μεταξύ αυτών και τα Despicable Me, Fun, Fun, Fun, The Way It Is (Vector’s Theme) και Rocket’s Song.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 26/10/2010

Πρωτότυπο! Το ψηφιακό καρτούν έρχεται πιο κοντά στο αυθεντικό κόμικ και χωρίς να εγκαταλείπει την οπτική του τελειομανία, παραπέμπει σε πιο αθώες ημέρες. Το βασικότερο χαρακτηριστικό του σχεδίου είναι οι στρογγυλές καμπύλες, με έμφαση στους τσουπωτούς χαρακτήρες. Ενώ τα πιτσιρίκα-ήρωες είναι γλυκά, οι κακοί έχουν κάποια κιλάκια παραπάνω. Μα δεν είναι μονάχα το σχέδιο που σε κερδίζει. Είναι και το χιούμορ που δεν σ’ εγκαταλείπει στιγμή, με λεκτικά κόλπα, κωμική δράση και συνέπεια στον χιουμοριστικό του χαρακτήρα, όταν τα περισσότερα καρτούν δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τις προθέσεις τους σε αυτό τον τομέα.

Η ταινία είναι καλή, αλλά δεν κάνει κέφι να είναι κάτι παραπάνω. Απευθύνεται σε κάθε ηλικίας κοινό, μα δεν αποποιείται τον ανήλικο χαρακτήρα της. Ο κεντρικός ήρωας δεν είναι τα καλά παιδιά που θα σώσουν τον πλανήτη, αλλά ο κακός που βάλλεται να τον φέρει άνω-κάτω. Κάπου ανάμεσα στον Φέστερ της Οικογένειας Άνταμς και τον κόμη Όλαφ (αν κι εκείνος ήταν λεπτός) του Λέμονι Σνίκετ, είναι σπιρτόζος και κακός επειδή έτσι απλά επιτάσσει η παράδοση αυτών των ρόλων. Από κάποιο σημείο, βέβαια, οι χάρες προς το ανήλικο κοινό καταδιώκουν και τον χαρακτήρα του κακού μας, αλλά μικρό το κακό αφού η πλάκα συνεχίζεται. Από τα καλά καρτούν της χρονιάς κι ένα γερό χαρτί για το Όσκαρ ταινίας κινουμένων σχεδίων.

Βαθμολογία:


Κριτικός: Σοφία Γουργουλιάνη

Έκδοση Κειμένου: 29/11/2010

Ακόμη μια ταινία που ασχολείται με έναν στρίγκλο που έγινε -με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο- αρνάκι. Εδώ η ταινία είναι κινουμένων σχεδίων, και δεν προσεγγίζει το θέμα της δραματικά, αλλά απόλυτα κωμικά. Το διαφορετικό, λοιπόν, σε αυτήν την ταινία είναι ο τρόπος που επιλέγει για να μας πει την ιστορία της. Δεν θέλει να είναι μια ταινία που θα συγκινήσει, ούτε μια ταινία με βάθος και ουσία στους χαρακτήρες. Θέλει να μας κάνει να γελάσουμε κι ακριβώς αυτό πετυχαίνει. Έχει ατάκες κωμικές, καταστάσεις απείρου κάλλους και ένα απίστευτα feel-good τελικό συναίσθημα.

Βέβαια, είτε θέλει είτε δεν θέλει οι χαρακτήρες της να έχουν βάθος, η ίδια η ταινία κάπου το χρειαζόταν για να κατοχυρώσει τις αντιδράσεις των πρωταγωνιστών της. Ίσως και να είναι κάπως προβλέψιμη, ίσως και κάπου-κάπου να χειρίζεται τα θέματα της επιφανειακά. Μας χαρίζει όμως ένα σύνολο απόλυτα διασκεδαστικό, μπροστά στο οποίο οι όποιες ατέλειες μοιάζουν με λεπτομέρειες, σχεδόν άνευ σημασίας.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

24 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *