Δάσκαλοι Εναντίον Ζόμπι (2014)

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας μυστηριώδης ιός χτυπάει ένα απόμακρο δημοτικό σχολείο. Αποτέλεσμα είναι να μετατρέψει σχεδόν τους πάντες στο κτήριο σε άγριους δολοφόνους. Ένας απίθανος ήρωας θα ξεχωρίσει μέσα από το χάος, και θα οδηγήσει μια ομάδα δασκάλων στην ανήλεη μάχη για την επιβίωση.

Σκηνοθεσία:

Jonathan Milott
Cary Murnion

Κύριοι Ρόλοι:

Elijah Wood … Clint Hadson
Alison Pill … Lucy McCormick
Rainn Wilson … Wade Johnson
Jack McBrayer … Tracy Lacey
Leigh Whannell … Doug
Nasim Pedrad … Rebekkah Halverson
Jorge Garcia … Rick

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Leigh Whannell, Ian Brennan
Στόρι: Leigh Whannell, Ian Brennan, Josh C. Waller
Παραγωγή: Tove Christensen, Georgiy Malkov, Daniel Noah, Steven Schneider, Josh C. Waller, Elijah Wood
Μουσική: Pepijn Caudron
Φωτογραφία: Lyle Vincent
Μοντάζ: Brett W. Bachman
Σκηνικά: Thomas William Hallbauer
Κοστούμια: Gina Scarnati

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Cooties
Ελληνικός Τίτλος: Δάσκαλοι Εναντίον Ζόμπι

Παραλειπόμενα

Το 2014, η ταινία παρουσιάστηκε σε φεστιβάλ με νέο φινάλε.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 9/12/2017

Ό,τι και να πεις, έναν χαβαλέ τον έχει. Η ταινία του Τζόναθαν Μιλότ και του Κάρι Μάρνιον κουβαλάει ένα κάρο «προπατορικά αμαρτήματα», υπονοώντας ότι φαίνεται ότι είναι δουλειά ενός πρωτάρη, ειδικά στον τρόπο που διαχειρίζεται τις επιρροές του. Είναι φυσιολογικό, λόγω ηλικίας, να θέλουν κι αυτοί να φέρουν στη σημερινή οπτική ένα σινεμά που μεσουρανούσε τη δεκαετία του 1980, αλλά όπως και πολλοί άλλοι που προσπάθησαν, δεν είναι ικανοί να αποδώσουν με ευφυΐα την τετριμμένη τους έμπνευση. Πασχίζουν να κάνουν δουλειά με τους χαρακτήρες, πασχίζουν εξίσου να δουλέψουν τα cult στοιχεία, αλλά εντέλει αν τα καταφέρνουν κάπου καλύτερα, είναι στη μετάδοση μιας αθωότητας στο όλο θέμα. Μπορεί το αίμα να ρέει άφθονο, κανείς όμως δεν χρειάζεται να απομακρύνει έναν έφηβο, που έχει μάθει τα βασικά από τα βίντεο-γκέιμ, από την οθόνη. Είναι μικρός ο βαθμός σοβαρότητας που εφαρμόζει ο Μιλότ κι ο συνεργάτης του, κερδίζοντας τουλάχιστον ένα πιο ευρύ κοινό, κι αποφορτίζοντας την ταινία του από περαιτέρω απαιτήσεις ποιότητας.

Τώρα, επιμέρους αν πάρεις την πλοκή, όλα έρχονται μάλλον εύκολα. Όχι ότι οι ήρωες δεν κινδυνεύουν να χάσουν το τρένο για το χάπι-εντ, απλά δεν γίνεται και τίποτα το συνταρακτικό που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τόσα χρόνια. Προσθέστε και μερικές παρεμβολές τιμητικής αναφοράς σε ταινίες του είδους, κι μία προς μία οι σκηνές ρέουν χωρίς να προκαλούν έκπληξη. Αλλά επιστρέφοντας στην αρχική μας πρόταση, η ώρα σας θα περάσει αρκετά ευχάριστα, δίχως κανείς να σας προσβάλει εντέλει τη νοημοσύνη. Ευχάριστοι είναι οι χαρακτήρες, έχει την cult πλάκα του να σε κυνηγάνε πιτσιρίκια, και ένα γενικό αίσθημα πως ό,τι παρακολουθούμε αποτελεί κωμωδία και όχι θρίλερ βοηθάει τα μέγιστα.

Βαθμολογία: