Η Τελευταία Σφαίρα

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Home Cinema.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Cold in July

Ελληνικός Τίτλος: Η Τελευταία Σφαίρα

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Cold in July του Joe R. Lansdale.

Παραλειπόμενα

• Ο Jim Mickle έγινε λάτρης του διαβάσματος, ακριβώς λόγω της εμμονής του για τα βιβλία του Joe R. Lansdale. Όταν μέσα σε λίγες ώρες διάβασε το Cold in July, αντιλήφθηκε ότι έχει στοιχεία που δεν έχουν ξανά μπει σε ταινία. Κι ενώ άμεσα αποφάσισε να το διασκευάσει, του πήρε επτά χρόνια για να το καταφέρει.
• Ο ίδιος ο συγγραφέας έχει μια κάμεο εμφάνιση ως ιερέας σε νεκροταφείο.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 15/8/2014

Ανατολικό Τέξας, 1989. Ένα βράδυ, κάποιος, μάλλον κακοποιός, έχει μπει στο σπίτι του Ρίτσαρντ κι εκείνος στα σκοτεινά τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. Στη μικρή τους πόλη αντιμετωπίζουν την αυτοάμυνα του με πλήρη επιδοκιμασία, αλλά εμφανίζεται ο μόλις αποφυλακισθείς πατέρας του σκοτωμένου Ράσελ με διαθέσεις εκδίκησης, στοχοποιώντας τον μικρό γιο του Ρίτσαρντ.

Μεταφέροντας στην οθόνη μια νουβέλα του «pulp fiction-er» Τζο Ρ. Λάνσντεϊλ και πάντα με τη βοήθεια στο σενάριο του φίλου του, Νικ Νταμίτσι, αυτή τη φορά ο θριλεράς Τζιμ Μικλ στοχεύει και πετυχαίνει πιο πολλά απ` ό,τι στη μέχρι τώρα καριέρα του. Φτιάχνει ατμόσφαιρα, αναλύει διεξοδικά δύο χαρακτήρες και αναφέρεται σε κινηματογραφικά είδη μέσα από τα οποία συνοψίζει μια εικόνα της Αμερικής. Οικογένεια, ιδιαίτερα σχέσεις πατέρα-γιου, εκδίκηση, επιθυμία για περιπέτεια, ηθικοί κώδικες, αυτοδικία.

Το ζήτημα για τον θεατή είναι να ξεπεράσει μια ιδιαιτερότητα του στόρι που εντέλει βοηθάει τον Μικλ να δουλέψει το στιλ, ξεπερνώντας την πλοκή. Με άλλα λόγια, μέχρι το πρώτο μισάωρο είσαι σίγουρος ότι παρακολουθείς μια κλασική ιστορία εκδίκησης, παρακάτω εμφανίζεται μια κρυφή ατζέντα της αστυνομίας που ανατρέπει τα φαινόμενα και η κατεύθυνση πάει προς την έρευνα για ένα πρόσωπο, ενώ στη συνέχεια φτάνουμε σε άλλες αποκαλύψεις που οδηγούν σε επιχείρηση τιμωρίας. Παρά τη διαρκή αλλαγή αφηγηματικών στόχων, και παρά το ότι αφήνει (μάλλον ηθελημένα) αναπάντητα ερωτήματα, οι πραγματικοί τέτοιοι είναι το εσωτερικό οδοιπορικό των χαρακτήρων. Ο Ράσελ (Σαμ Σέπαρντ) είναι το κλασικό τσακάλι της επαρχίας, ο απόγονος μιας άγριας Αμερικής όπου ο καθένας κανόνιζε τα της ζωής του, χωρίς τον νόμο, αλλά με όρια, μέσα στον δικό του ηθικό κώδικα. Ο Ρίτσαρντ (Μάικλ Σ. Χολ, «Dexter») δεν είναι ήρωας, προστατεύει την οικογένεια του αποφασιστικά αλλά «με τρεμάμενο χέρι», όμως θέλει πολύ να γευτεί την ηρωική ζωή σαν ένα διάλειμμα από τη ζωή του ως φιλήσυχου κορνιζά -θυμάται κανείς και τον κορνιζά του «Αμερικανού Φίλου». Κατά έναν τρόπο, η ιστορία είναι ακριβώς αυτή. Της άνδρωσης του Ρίτσαρντ. Μια διαδρομή που μοιάζει με ένα όνειρο, όπως αυτό που έζησε κι ο ήρωας στο «Μάτια Ερμητικά Κλειστά». Ο τρίτος, και κρίκος ανάμεσα στους δυο άντρες, ο Τζιμ (Ντον Τζόνσον, «Miami Vice»), ένας εκτροφέας χοίρων και ντετέκτιβ, με το φανταιζί καουμπόικο ντύσιμο και την κόκκινη κούρσα, είναι κατά έναν τρόπο το «ροκ» στοιχείο που χρωματίζει λίγο ειρωνικά, λίγο ανεκδοτολογικά το δράμα.

Η σκηνοθεσία του Μικλ είναι εξαιρετική. Ψύχραιμος ρυθμός, επιδέξιο μοντάζ, καταγραφή της λεπτομέρειας στις (εξαιρετικές) ερμηνείες, ενώ η επίσης ψύχραιμη και ισορροπημένη μουσική του Τζεφ Γκρέις δένει απόλυτα ενισχύοντας το ύφος. Το φιλμ είναι ένα έντεχνο b-movie, ένα outsider-λαβράκι για τον σινεφίλ.

Βαθμολογία: