Ένας Ξένοιαστος Παλαβιάρης (1971)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Θανάσης είναι ένας απλός μεροκαματιάρης που ονειρεύεται να μεταναστεύσει στην Αμερική για να αποκτήσει χρήματα, αλλά δεν καταφέρνει να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Ο συγκάτοικός του, ο Νικηφόρος, τον συμβουλεύει να ζητήσει τη βοήθεια κάποιου άλλου Θανάση, κι έτσι ο Θανάσης αρχίζει να αναζητά τον συνονόματό του. Στο μεταξύ, κάνει χίλιες δυο δουλειές, από μεταφορέας και συνοδός σε κηδείες, μέχρι οδοκαθαριστής. Μια μέρα συναντά την απελπισμένη Ελπίδα, η οποία θέλει να αυτοκτονήσει και τη σώζει. Την ερωτεύεται, και η ζωή του αποκτά νόημα και ενδιαφέρον. Και πάλι όμως στέκεται άτυχος, καθώς κάποιος άλλος του παίρνει την Ελπίδα.

Σκηνοθεσία:

Ερρίκος Θαλασσινός

Κύριοι Ρόλοι:

Θανάσης Βέγγος … Θανάσης

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος … Νικηφόρος

Νόρα Βαλσάμη … Ελπίδα

Δημήτρης Νικολαΐδης … Βλογιοκομμένος

Μπάμπης Ανθόπουλος … Σπίθουρας

Δημήτρης Καλλιβωκάς … γιατρός

Βαγγέλης Πλοιός … Βαγγελάκης

Νικήτας Πλατής … αστυνόμος

Κώστας Σταυρινουδάκης … Λεονάρδος

Γιώργος Τζιφός … φρουτέμπορος

Κώστας Μεντής … τελωνειακός

Μιχάλης Γιαννάτος … ομιλητής σε κηδεία

Αλέκος Τζανετάκος … απατεώνας

Σταύρος Ξενίδης … αφηγητής (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Γιώργος Λαζαρίδης

Παραγωγή: Φιλοποίμην Φίνος

Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Φωτογραφία: Νίκος Γαρδέλης

Μοντάζ: Μπάμπης Αλέπης

Σκηνικά: Μάρκος Ζέρβας

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Ένας Ξένοιαστος Παλαβιάρης
Διεθνής Τίτλος: A Carefree Nut
Εναλλακτικός Τίτλος: Ξένοιαστος Παλαβιάρης [αφίσα]
Εναλλακτικός Τίτλος: Ένας Ξέγνοιαστος Παλαβιάρης
Διεθνής Εναλλακτικός Τίτλος: Carefree… Nut

Παραλειπόμενα

Το αρχικό φινάλε κατέληγε με αυτοκτονία του Θανάση, κάτι που όμως θεωρήθηκε προχωρημένο τότε και κόπηκε από τον Φίνο.
Με 357.684 εισιτήρια, ήρθε στην 5η θέση ανάμεσα σε 90 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/1/2012

Είναι από τις πλέον προχειροφτιαγμένες ταινίες του Θανάση Βέγγου, αλλά σε αυτό δεν ευθύνεται πουθενά ο αείμνηστος κωμικός. Όλο το φταίξιμο πέφτει πάνω στον σκηνοθέτη Ερρίκο Θαλασσινό. Τόσο για τη μονοδιάστατη αφήγηση του, όσο και την εμπιστοσύνη στο σενάριο του Γιώργου Λαζαρίδη, βοηθού σεναρίου μετέπειτα σε σαπουνόπερες. Ο βασικός πόλος σάτιρας εν μέσω χούντας είναι έξυπνος κι αφορά μια εμμονή του Βέγγου: το μεταναστευτικό. Βέβαια, οι αιχμές είναι μετρημένες, μια κι ως παραγωγή της Φίνος δεν θα ρίσκαρε πολλά-πολλά. Αν πιάσετε όμως μονάχα τις αντιδράσεις του κωμικού μας, θα δείτε μια άλλη ταινία από αυτήν που πραγματικά υπάρχει, ακόμα και στον τρόπο που αναπτύσσει το συναισθηματικό του στοιχείο. Ο Βέγγος πάντα ήξερε πώς να συνδυάζει το κωμικό με μια πικρή όψη. Δείτε την καθαρά ερμηνευτικά (έχουμε μαζί και τον καταπληκτικό Διονύση Παπαγιαννόπουλο), γιατί αν προσπαθήσετε να την παρακολουθήσετε δημιουργικά, θα χάσετε την ώρα σας.

Βαθμολογία: