Βρισκόμαστε στο έτος 50 π.Χ. Η αυτοκράτειρα της Κίνας μόλις φυλακίστηκε μετά από πραξικόπημα που υποκίνησε ένας προδότης πρίγκιπας. Με τη βοήθεια ενός φοίνικα εμπόρου και του πιστού της σωματοφύλακα, η μοναχοκόρη της αυτοκράτειρας, πριγκίπισσα Σασ-Γι, καταφεύγει στη Γαλατία για να ζητήσει βοήθεια από τους δύο γενναίους πολεμιστές Αστερίξ και Οβελίξ, οι οποίοι χάρη στο μαγικό τους φίλτρο διαθέτουν υπεράνθρωπη δύναμη. Οι δύο αχώριστοι ήρωές μας δέχονται ευχαρίστως να βοηθήσουν την πριγκίπισσα να σώσει τη μητέρα της και να ελευθερώσει τη χώρα της. Έτσι αρχίζει ένα μεγάλο ταξίδι και μια περιπέτεια στον δρόμο προς την Κίνα. Όμως ο Καίσαρας και ο ισχυρός στρατός του, διψασμένοι για μια νέα κατάκτηση, κατευθύνονται επίσης προς το Μέσο Βασίλειο…

Σκηνοθεσία:

Guillaume Canet

Κύριοι Ρόλοι:

Guillaume Canet … Asterix

Gilles Lellouche … Obelix

Vincent Cassel … Jules Cesar

Jonathan Cohen … Graindemais

Julie Chen … πριγκίπισσα Fu Yi

Leanna Chea … Tat Han

Marion Cotillard … Cleopatre

Pierre Richard … Panoramix

Ramzy Bedia … Epidemais

Linh-Dan Pham … η αυτοκράτειρα της Κίνας

Jose Garcia … Biopix

Matthieu Chedid … Remix

Manu Payet … Ri Qi Qi

Zlatan Ibrahimovic … Antivirus

Philippe Katerine … Assurancetourix

Jerome Commandeur … Abraracourcix

Audrey Lamy … Bonemine

Vincent Desagnat … Perfidus

Franck Gastambide … καπετάνιος πειρατής

Angele … Falbala

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Guillaume Canet, Julien Herve, Philippe Mechelen

Παραγωγή: Alain Attal, Yohan Baiada

Μουσική: Matthieu Chedid

Φωτογραφία: Andre Chemetoff

Μοντάζ: Simon Jacquet

Σκηνικά: Aline Bonetto, Mathieu Junot

Κοστούμια: Madeline Fontaine

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Asterix & Obelix: L’Empire du Milieu
  • Ελληνικός Τίτλος: Αστερίξ & Οβελίξ στο Δρόμο για την Κίνα
  • Διεθνής Τίτλος: Asterix & Obelix: The Middle Kingdom
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Αστερίξ και Οβελίξ στο Δρόμο για την Κίνα

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

  • Σειρά κόμικς (χαρακτήρες): Asterix των Rene Goscinny, Albert Uderzo.

Παραλειπόμενα

  •  Επιστροφή του κινηματογραφικού Αστερίξ στις ζωντανές ταινίες, που είχαν διακοπεί το 2012 μετά την εμπορική αποτυχία του Αστερίξ & Οβελίξ στη Βρετανία. Ενδιάμεσα είχαμε δύο ταινίες κινουμένων σχεδίων.
  • Βασίζεται σε ένα ολότελα αυθεντικό σενάριο, που όμως κυκλοφορεί και ως νέο τεύχος της μακράς σειράς κόμικς (το 40ό) ταυτόχρονα με την ταινία.
  • Μαζί με το ότι είναι η πρώτη ζωντανή ταινία του Αστερίξ με ορίτζιναλ σενάριο (“κινούμενες” ήταν δύο), είναι και η πρώτη δίχως τον Gerard Depardieu ως Οβελίξ.
  • Πριν αναλάβει οριστικά ο Guillaume Canet, οι Michel Hazanavicius, Franck Gastambide και Fabien Onteniente είχαν εκφράσει τη θέληση τους να σκηνοθετήσουν έναν πέμπτο ζωντανό Αστερίξ.
  • Μπορεί ο Vincent Cassel να εμφανίζεται για πρώτη φορά στη σειρά, ο πατέρας τους όμως, ο Jean-Pierre Cassel, ήταν ο Πανοραμίξ στο Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και η πρώην σύζυγος του, Monica Bellucci, ήταν η Κλεοπάτρα στο δεύτερο μέρος.
  • Οι you-tubers Mcfly & Carlito κέρδισαν μικρούς ρόλους στην ταινία μέσω διαγωνισμού βίντεο.
  • Τα γυρίσματα που είχαν προγραμματιστεί για την Κίνα καθυστέρησαν επί ένα έτος λόγω της πανδημίας, κι εντέλει έγιναν σχεδόν εξολοκλήρου στη Γαλλία (με κάποια ολιγοήμερα να λαμβάνουν χώρα στην έρημο του Μαρόκου).
  • Με 72,4 εκατομμύρια δολάρια μπάτζετ, διατήρησε την παράδοση του franchise και έγινε μία από τις ακριβότερες γαλλικές ταινίες όλων των εποχών. Ενώ όμως ήταν στην κορυφή των εμπορικότερων γαλλικών παραγωγών του 2023, ήταν και μια μεγάλη αποτυχία, με τα κέρδη να σταματάνε στα 46,5.
  • Και στα ελληνικά, με τις φωνές των: Πάρις Παρασκευάδης-Πλάνετς (Αστερίξ), Κώστας Τερζάκης (Οβελίξ), Αλμπέρτο Εσκενάζυ (Καίσαρας), Άρτεμις Ματαφιά (Κλεοπάτρα), Μυρτώ Ναούμ (Τατ Αν), Νίκη Γρανά (πριγκίπισσα Φου Γι), Βαγγέλης Χαλκιαδάκης (Ντεν Σιν Κουίν), Τάκης Σακελλαρίου (Πανοραμίξ), Κώστας Αποστολίδης (Πολυσπορίς), Τάσος Νταπαντάς (Κακοφωνίξ), Ράφαελ Αριστοτέλους (πρίγκιπας Ντου Ντεν), Κωνσταντίνος Στελλούδης (Καπετανίξ). Σκηνοθετική επιμέλεια: Κώστας Αποστολίδης. Μετάφραση: Κωστής Σωχωρίτης.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 29/1/2023

«Κομσί κομσά και μη χειρότερα»! Ανεπαίσθητες είναι οι διαφορές που φέρνει στον κινηματογραφικό Αστερίξ ο Guillaume Canet, αν και η λογική προμήνυε ότι θα δούμε κάτι ολότελα νέο, κι αυτό ήταν που προσμονούσαμε από μια σειρά που δεν είχε αφήσει στο σύνολο της τις καλύτερες των εντυπώσεων. Χωρίς και πάλι αυτό να είναι κάτι το ιδιαίτερα κακό (μια και δεν είχε αφήσει ούτε και τις χειρότερες), μπαίνοντας πλέον μοιραία κι αυτός ο Αστερίξ στη σύγκριση με όλο το franchise, δεν είναι και από τους καλύτερους.

Ο βασικός μας καημός κι εδώ αφορά το χιούμορ. Εκτός από την Κλεοπάτρα (κι εν μέρει από τους Βρετανούς) που είχε πατήσει το σωστό κουμπί του χαβαλέ, ίσως επειδή ήταν και το καλύτερο τεύχος των κόμικς, έτσι κι εδώ γελάς αλλά γελάς μετρημένα. Ανάμεσα σε πολλές αμήχανες στιγμές, κρύα γκαγκ και σημεία που ξεχνάς ότι βλέπεις κωμωδία, υπάρχουν κάποια «κουφά» που συνδυάζονται με την αιώνια θετική αύρα που φέρουν στο μάτι οι ήρωες των Goscinny και Uderzo, και η ώρα περνάει σχετικά ευχάριστα. Το κακό και με αυτά, κι εκεί είναι το μεγάλο παράπονο προς έναν δημιουργό όπως τον Canet, είναι πως έχουμε εύκολο χιούμορ. Είναι το ίδιο που κάποτε δίδαξαν οι ZAZ με τις Απίθανες Πτήσεις και τις Τρελές Σφαίρες, αλλά αποδείχτηκε με παραδείγματα όπως τα Scary Movie ότι δεν αποτελούσε απαράβατο «κολπάκι» επιτυχίας. Έτσι, όλα κι εδώ στηρίζονται σε «κουλούς» αναχρονισμούς και λεκτικά ανέκδοτα, που δεν χρειάζονταν και ιδιαίτερη ευφυία προς την ανεύρεση τους από την πλευρά των σεναριογράφων.

Από την άλλη, η πλοκή είναι ένας συνδυασμός προσχηματικού πλακάτ απλά για να κινείται η ιστορία, και μηδενικής έμπνευσης. Καμία έξυπνη ιδέα που θα πρόσφερε μια ψυχαγωγία πέρα της χαρωπής ατμόσφαιρας, και φυσικά καμία δημιουργική πινελιά που θα έλεγες ότι αυτός ο Αστερίξ ήρθε για να κάνει τη διαφορά (εκτός κι αν θεωρήσουμε την εμμονή του Canet στον ρομαντισμό κάτι το ξεχωριστό). Κι ακόμα χειρότερα, είναι ένα μικρό κλικ λιγότερο κόμικ η ατμόσφαιρα σε σχέση με τα προηγούμενα μέρη, ενώ είναι δυστυχώς φανερό πως το μπάτζετ δεν δούλεψε υπέρ μιας παραγωγής ισάξια πλούσιας με το υπόλοιπο franchise. Συνεχόμενη εναλλαγή τοπίων, αλλά ελάχιστα πανοραμικά πλάνα που θα κέρδιζαν τις εντυπώσεις. Εξαιρώντας το πεδίο της τελικής μάχης (μην περιμένετε βέβαια κι από εδώ πολλά), το πράγμα μυρίζει στούντιο από χιλιόμετρο.

Έτσι, αντί να λέμε ότι ο Αστερίξ πέρασε στο επόμενο κεφάλαιο της κινηματογραφικής του ύπαρξης, έχοντας το προηγούμενο ακυρωμένο μετά την αποτυχία να ανταπεξέλθει στα τελευταία του μέρη επί των εισπράξεων, φοβάμαι πως πάμε για αυτόματη ακύρωση της νέας προσπάθειας, προβλέποντας ότι δυστυχώς θα χρειαστεί όχι μόνο νέο δημιουργικό αίμα για να επιβιώσει και παραπέρα, αλλά και εκείνες τις νέες ή ίσως και ρετρό ιδέες που θα τον ξεκολλήσουν επιτέλους από την εικόνα του εύπεπτου λαϊκού σινεμά, και θα θυμίσουν πως τα εν λόγω κόμικς έχουν διαχρονικά μια χιουμοριστική ισχύ που μόνο τα -παλιά- κινούμενα σχέδια έχουν πετύχει ως σήμερα έστω να αγγίξουν. Και το πλέον σίγουρο είναι ότι το τόσο έντονο CGI δεν παραπέμπει ούτε σε νοσταλγία ούτε σε αθωότητα…

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

16 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

1 Σχόλια

  1. Ζετα Νακου 8 Φεβρουαρίου 2023

    Πολυ μετριο. Πραγματι εχει ευκολο χιουμορ και θα μπορουσα να εχω γραψει εγω το σεναριο!