Arctic

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 14/3/2019

Ο βραζιλιάνος σκηνοθέτης Joe Penna, στην πρώτη μεγάλου μήκους δουλειά του, παραδίδει ένα λιτό, μα καλοδουλεμένο επί της ουσίας δράμα επιβίωσης που λαμβάνει χώρα στην καρδιά της Αρκτικής. Εκεί βρίσκουμε παγιδευμένο τον Όβεργκαρντ (Mads Mikkelsen), μετά από την συντριβή του αεροπλάνου του, ο οποίος έχει μετατρέψει το εσωτερικό του αεροπλάνου σε καταφύγιο, ενώ προσπαθεί να στέλνει σήμα σε όποιον τυχαίνει να βρίσκεται κοντά, ώστε να διασωθεί.

Ο πάντα εξαιρετικός Mikkelsen κουβαλάει όλο το βάρος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) της ταινίας στην πλάτη του, επιστρατεύοντας όλα τα εκφραστικά μέσα του σώματός του, σε μια πολύπλευρη ερμηνεία όπου η έλλειψη διαλόγου αποτρέπει μια κλασσικού τύπου δόμηση χαρακτήρα, ενώ οι αδιάκοπες αντιξοότητες και δυσκολίες επιβάλλουν μια διαρκή σωματική εγρήγορση. Παρ’ ότι ουσιαστικά δεν γνωρίζουμε τίποτα για τον χαρακτήρα, ο Mikkelsen, με μια εξαιρετική λεπτότητα, αποδίδει το πλέον ανθρώπινο στοιχείο, που με πρωτογονικό, αλλά και ευφυή τρόπο μάχεται για την επιβίωση ενάντια στο άγριο της φύσης.

Η αφήγηση μένει σταθερά ρεαλιστική και στρωτή, ενώ με ένα σχετικά κοφτό μοντάζ καταφέρνει να επικεντρωθεί στα πιο ουσιώδη σημεία αυτής της μάχης, διατηρώντας πάντα το ενδιαφέρον αμείωτο. Εξίσου φροντισμένο, όμως, είναι και το σενάριο του Penna, που πολύ σύντομα θα βάλει στο παιχνίδι την συντριβή ενός ακόμα μικρού αεροσκάφους, που παγιδεύεται κατά την προσπάθεια διάσωσης του πρωταγωνιστή. Έτσι, ο Όβεργκαρντ δεν θα αναμετρηθεί μόνο με τον εαυτό του, αλλά θα αναλάβει και την ευθύνη της διάσωσης της βαριά τραυματισμένης από την πτώση κοπέλας, που βρισκόταν στο άλλο αεροσκάφος. Είναι ουσιαστικά μόνος του, αλλά παλεύει για δύο.

Πρόκειται για ένα καθηλωτικό έργο, ιδιαίτερα προσεγμένο κινηματογραφικά και σκηνοθετικά, που αν και δεν ξεφεύγει ακριβώς από το είδος της περιπέτειας επιβίωσης που έχουμε συνηθίσει, ξεχωρίζει σαφώς εξαιτίας της σεναριακής και σκηνοθετικής του λιτότητας, αλλά και της εξαιρετικής κεντρικής ερμηνείας.

Βαθμολογία: