Ένας αντισυμβατικός stand-up κωμικός και μια σοπράνο ζουν έναν παθιασμένο έρωτα, αποκτούν ένα κοριτσάκι, την Ανέτ, αλλά η σχέση τους αρχίζει να καταρρέει όταν η καριέρα του πρώτου παίρνει την κάτω βόλτα.
Σκηνοθεσία:
Leos Carax
Κύριοι Ρόλοι:
Adam Driver … Henry McHenry
Marion Cotillard … Ann Defrasnoux
Simon Helberg … ο μαέστρος
Devyn McDowell … Annette
Ron Mael … Ron Mael
Russell Mael … Russell Mael
Leos Carax … Leos Carax
Nastya Golubeva Carax … Nastya
Nino Porzio … σερίφης Garoni
Kanji Furutachi … ο μαιευτήρας
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ron Mael, Russell Mael
Παραγωγή: Adam Driver, Charles Gillibert, Paul-Dominique Win Vacharasinthu
Μουσική: Ron Mael, Russell Mael
Φωτογραφία: Caroline Champetier
Μοντάζ: Nelly Quettier
Σκηνικά: Florian Sanson
Κοστούμια: Pascaline Chavanne, Ursula Paredes Choto
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Annette
- Ελληνικός Τίτλος: Annette
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Marion Cotillard) σε κωμωδία/μιούζικαλ.
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο σκηνοθεσίας και μουσικής.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Adam Driver), σενάριο, μουσική, φωτογραφία, μοντάζ, σκηνικά, κοστούμια, ειδικά εφέ και ήχο στα Cesar.
Παραλειπόμενα
- Μετά από 41 χρόνια καριέρας, αυτό είναι το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Leos Carax.
- Το Annette δεν ξεκίνησε για να γίνει σενάριο, αλλά άλμπουμ των Sparks. Επειδή όμως έβλεπαν ότι χρειάζονταν πολλούς ερμηνευτές, κάτι που θα δυσκόλευε τις συναυλίες, εκμεταλλεύτηκαν τη γνωριμία τους με τον Carax, που είχε ήδη συμπεριλάβει ένα κομμάτι τους στο Holy Motors.
- Η Rooney Mara, για τον κεντρικό ρόλο, και η Rihanna ήταν στις αρχικές συζητήσεις για το καστ. Η Michelle Williams ήρθε ως αντικατάσταση της Mara, αλλά με τις πολλές καθυστερήσεις (κυρίως λόγω της δέσμευσης του Adam Driver στο Star Wars), κατέληξε να βρίσκεται η Marion Cotillard στον πρώτο ρόλο.
- Τα γυρίσματα έγιναν σε Λος Άντζελες, Βρυξέλλες, Μπριζ, Μούνστερ, Κολωνία και Βόννη.
- Κατά τα γυρίσματα στις Βρυξέλλες, ο Javelot, ο σκύλος του σκηνοθέτη, τρόμαξε από την κίνηση στους δρόμους και το έσκασε. Άμεσα, ο Adam Driver πόσταρε ένα βίντεο όπου καλούσε σε ανεύρεση του, και ο σκύλος δεν άργησε να βρεθεί σε έναν σταθμό τρένου.
- Δεύτερη μόλις φορά που ο Denis Lavant δεν εμφανίζεται σε ταινία του Carax.
- Μετά την παγκόσμια πρεμιέρα στις αίθουσες (ταυτόχρονα σε Γαλλία και φεστιβάλ Κανών), ακολούθησε ενσωμάτωση στο Amazon Prime Video.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Ron Mael και ο Russell Mael των Sparks έγραψαν όλα τα τραγούδια του φιλμ (σύνθεση και στίχους), που στην ουσία απαρτίζουν και το σενάριο. Πρώτο ξεχώρισε το So May We Start και ακολούθησε το We Love Each Other So Much.
- Οι ίδιοι οι ηθοποιοί ερμηνεύουν και τα τραγούδια (παρότι οι βασικοί του καστ δεν ήταν εκπαιδευμένοι για κάτι τέτοιο), με εξαίρεση τον χαρακτήρα της Αν, με τη Marion Cotillard να αντικαθίσταται από την Catherine Trottman όταν το τραγούδι απαιτεί σοπράνο.
- Ανάμεσα στο καστ βρίσκεται και η διάσημη βελγίδα τραγουδίστρια Angele, η οποία δεν είχε άλλη εμφάνιση στο σινεμά.
Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος
Έκδοση Κειμένου: 2/9/2021
Ο Χένρι και η Αν είναι ένα ετερόκλητο διάσημο ζευγάρι από εκείνα που τα media αγαπούν να απαθανατίζουν. Εκείνος, δημοφιλής αμερικανός stand-up κωμικός με ιδιαίτερη καλλιτεχνική περσόνα και παρουσία. Εκείνη, αγαπημένη γαλλίδα τραγουδίστρια όπερας, λατρεμένη στον κόσμο της τέχνης, μια σταρ άλλης εποχής. Ερωτευμένοι παρά τις αντιθέσεις τους, θα ζήσουν ευτυχισμένοι μέχρι τη στιγμή που η γέννηση της κόρης του Ανέτ θα διαταράξει τις ισορροπίες τους. Οι ελλοχεύοντες ανταγωνισμοί των δύο καλλιτεχνών θα κυριαρχήσουν και η τραγωδία του ναυαγισμένου πάθους τους δεν θα αργήσει να προβάλλει.
Τα πολλά χρόνια της αναμονής μετά το κολοσσιαίο «Holy Motors» έκαναν κάθε είδηση περί της νέας ταινίας του Λεός Καράξ να γιγαντώνει την προσμονή. Το concept, άλλωστε, είναι από μόνο του τόσο θελκτικό που προξενεί το ενδιαφέρον ακόμα και των πλέον δύσπιστων μελών της σινεφιλικής κοινότητας. Ένα μιούζικαλ δια χειρός του ακριβοθώρητου γάλλου δημιουργού, το οποίο μάλιστα βασίζεται σε σενάριο που έγραψαν οι Sparks, κατά κόσμον Ρον και Ράσελ Μέιλ, και δομείται με κινητήριο άξονα τα τραγούδια του μοναδικού αυτού μουσικού διδύμου. Με την Κοτιγιάρ και τον Ντράιβερ να προσδίδουν το αναγκαίο star-power, το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Καράξ μάς έκανε να μετράμε αντίστροφα μέχρι τη μέρα που θα φτάσει στις αίθουσες.
Η προσέγγιση της μεγάλης αντίφασης που συνιστά το «Annette» δεν είναι απλοϊκή διαδικασία. Είναι μία από εκείνες τις περιπτώσεις όπου μια πολυαναμενόμενη ταινία μοιάζει να αποτελείται από μία σειρά σπουδαίων σεκάνς που ικανοποιούν τις προσδοκίες του κοινού δίχως ποτέ να συνάπτονται μεταξύ τους με αρμονία και συνοχή. Είναι ένα μιούζικαλ γεμάτο μουσική, ο διάλογος κινείται σε οπερετικές ράγες, αλλά δεν διαθέτει τον αναγκαίο αριθμό αξιομνημόνευτων τραγουδιών (μια τέτοια κρίση βέβαια είναι βαθιά υποκειμενική, αλλά τα περισσότερα κομμάτια μοιάζουν με fillers σε ένα μεγαλεπήβολο δισκογραφικό τόλμημα της μπάντας). Διαθέτει μια καταπληκτική -κατά απόλυτη κυριολεξία- πρώτη πράξη, στην οποία οι εντάσεις που θα θεμελιώσουν την επικείμενη τραγωδία προοικονομούνται με καθηλωτική δημιουργικότητα, η οποία όμως προδίδεται ως ένα βαθμό από τη φλυαρία όσων έπονται. Παράλληλα, σε τονικό επίπεδο, το έργο εμφανίζεται ασταθές, άλλοτε θυμίζει μια φάρσα που αγκαλιάζει το κιτς, άλλοτε ένα βαρύ μουσικό δράμα, δίχως να μεταβαίνει ομαλά από τη μία διάθεση στην επόμενη.
Βέβαια, η φαντασία του Καράξ και η ικανότητά του να δημιουργεί σκηνές ανθολογίας υπερτερεί της σεναριακής δυστοκίας που υπάρχει στην ταινία. Με άλλα λόγια, ο γάλλος δημιουργός παίρνει μια φτωχή ιστορία και επιχειρεί να τη διανθίσει με καλλιεπή σχόλια, αξιοποιώντας τα θέματα που έστω επιδερμικά αυτή θίγει. Το «Annette» δομείται κατά βάση ως ένα θεοσκότεινο ενήλικο μουσικό παραμύθι στο οποίο κανείς αναγιγνώσκει σκέψεις ως προς την ίδια τη δημιουργική διαδικασία, έναν έρωτα που προβάλλει σαν καταραμένος (έξυπνα αποφεύγει τη μεμψιμοιρία και τον φαταλισμό), τη λυσσαλέα βιομηχανία του θεάματος που εκτρέφει κτήνη.
Παρά τις σχεδόν ουσιώδεις ενστάσεις που γεννά το φιλμ, είναι αναντίρρητα τολμηρός ο τρόπος που ο Καράξ μεθοδικά καθοδηγεί τον θεατή στον ταραχώδη ψυχισμό του βασικού του ήρωα. Εργαλειοποιώντας το ερμηνευτικό tour-de-force του Άνταμ Ντράιβερ, ο δημιουργός συστήνει έναν χαρακτήρα ντοστογιεφσκικών προβληματισμών, μια σύγχρονη αποτύπωση ενός τοξικού αρσενικού που περιφέρει τον εγωπαθή κυνισμό του ντυμένο τα μασκαρεμένο ως αρρενωπή γοητεία. Έναν βαθιά μεγαλομανή τύπο ο οποίος νιώθει ότι η δομή του κόσμου -οφείλει να- είναι βασισμένη στις δικές του ανάγκες, βυθίζεται στο πέλαγος του εγωισμού του όταν καλείται να θέσει το τέκνο του προσωρινά ως πρωταρχικό καθήκον, περιορίζοντας ελαφρώς τον ασταμάτητο αυτοθαυμασμό του. Έναν κωμικό που οι παραστάσεις του δεν περιέχουν ούτε ένα αστείο αλλά κάνουν τα εισιτήρια να γίνονται ανάρπαστα, έναν άνθρωπο που βρήκε στις λεωφόρους της ανεξήγητης επιτυχίας του τη γη της επαγγελίας που μπορεί να θρέψει το υπεργιγαντωμένο «εγώ» του.
Ως ψυχογράφημα, λοιπόν, το «Annette» είναι μια καθηλωτική ταινία που αγκαλιάζει τις τραγικές διαστάσεις της αδυναμίας του σύγχρονου άνδρα να αγαπήσει απεμπολώντας τα πατροπαράδοτα προνόμια που τον θέτουν εξαρχής σε μια θέση ισχύος. Παρότι επιμέρους χαρακτηρολογικές σχέσεις δεν λειτουργούν ιδεατά και η διάρκεια θα μπορούσε να περιοριστεί σημαντικά, η sui-generis ποπ/ροκ όπερα του Λεός Καράξ δεν χάνει ποτέ τη γοητεία της. Σίγουρα πάντως είναι πολύ μακριά από ένα παραδοσιακό μιούζικαλ οποιασδήποτε εποχής.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
