Albert Nobbs

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Albert Nobbs

Ελληνικός Τίτλος: Albert Nobbs

Σεναριακή Πηγή

• Διήγημα: The Singular Life of Albert Nobbs του George Moore.

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου (Glenn Close), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Janet McTeer) και μακιγιάζ.
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου (Glenn Close) σε δράμα, δεύτερου γυναικείου ρόλου (Janet McTeer) και τραγουδιού (Lay Your Head Down).
• Ειδικό βραβείο στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπάστιαν.

Παραλειπόμενα

• Το διήγημα του George Moore συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο Celibate Lives London του 1927, και από το 1977 έχει μεταφερθεί στο θέατρο από τον Simone Benmussa. Επί της σκηνής, το 1978 τον κεντρικό ρόλο τον είχε η Susannah York, ενώ το 1982 η Glenn Close. Έκτοτε η Close προσπαθούσε να φέρει το έργο και στη μεγάλη οθόνη.
• Στις αρχές των 2000, ο Istvan Szabo ήταν έτοιμος να ξεκινήσει γυρίσματα, αλλά τα οικονομικά προβλήματα τον σταμάτησαν.
• Η Amanda Seyfried κι ο Orlando Bloom ήταν οι αρχικοί Έλεν και Τζο, και η αντικατάσταση τους καθυστέρησε την παραγωγή για έξι μήνες.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Σε μουσική Brian Byrne και στίχους της Glenn Close, η Sinead O’Connor ερμηνεύει για την ταινία το Lay Your Head Down.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος

Έκδοση Κειμένου: 19/1/2012

Άλλη μια ταινία (μετά τα The Iron Lady και J.Edgar) οπού ο σημαντικότερος λόγος για να την δεις είναι η πρωταγωνίστρια/ης της. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για την Glenn Close. Σπουδαία ηθοποιός, έχει προταθεί για το βραβείο `Οσκαρ πέντε φορές για αξέχαστες ερμηνείες σε ταινίες όπως: Επικίνδυνες Σχέσεις, Ολέθρια Σχέση και Ο Αλλόκοτος Κόσμος του Γκαρπ. Εδώ είναι απολύτως καταπληκτική. Όχι μόνο γιατί η μεταμόρφωση της είναι εξαιρετική, αλλά και γιατί η ερμηνεία της ως ένας μπάτλερ στην Ιρλανδία του 19ου αιώνα είναι απίστευτη.

Βασισμένη σε μια σύντομη ιστορία που η Close είχε ξαναπαίξει σε ένα θεατρικό έργο σχεδόν 20 χρόνια πριν, ο ομώνυμος χαρακτήρας του τίτλου της ταινίας είναι ο αρχιυπηρέτης σε ένα ιρλανδικό ξενοδοχείο, ο οποίος έχει ένα μυστικό. Σεβαστός από τους υπόλοιπους υπαλλήλους και κλειστός στον εαυτό του. Η ταινία παίρνει μπρος με την άφιξη ενός μπογιατζή που κατανοεί τον Albert καλύτερα από όσο ποτέ θα μπορούσε να έχει φανταστεί και τον φέρνει ξαφνικά αντιμέτωπο με διλήμματα όσον αφορά στον τρόπο ζωής που έχει επιλέξει να ζει τόσα χρόνια. Εκ πρώτης όψεως, λοιπόν, μπορεί η ταινία να φαίνεται σαν ακόμα μια κλισέ ταινία εποχής, αλλά αποδεικνύεται τελικά ένα εξαίσιο δράμα χαρακτήρων.

Το «Albert Nobbs» διαθέτει πανέμορφη φωτογραφία, κοστούμια και σκηνικά και θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως μια όμορφη τραγωδία αφού εξιστορεί μια θλιβερή ιστορία, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται ο Albert. Ένας χαρακτήρας φυλακισμένος μέσα στα ίδια του τα ρούχα, ένας άνθρωπος που έχει μάθει να επιβιώνει με τον δικό του θλιβερό και παράξενο τρόπο. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί θα σας το χαλάσω, θα πω μονάχα ότι το έργο θα τρυπώσει μέσα σας με απρόσμενο τρόπο και θα σας κάνει να σκεφτείτε για τη ζωή, για ευκαιρίες που χάσατε και για την αγάπη, αγάπη που εκφράσατε ή που παρέμεινε ανέκφραστη. Αποτελεί μια ήρεμη ματιά για τη σεξουαλική ταυτότητα του καθενός και την εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Μόνο μου πρόβλημα ο κάπως αργός ρυθμός της και το γεγονός ότι δεν προσφέρει αρκετή διορατικότητα στον σύνθετο κόσμο του Albert όπως προσωπικά θα ήθελα. Είναι κλειστός, ψυχρός και τόσο αποξενωμένος και από μας σαν θεατές που μας είναι δύσκολο να παρασυρθούμε πλήρως από τη μυστηριώδη ζωή του.

Το Albert Nobbs δεν είναι για όλους. Είναι μια περίεργη ταινία που ποτέ δεν φαίνεται να αξιοποιείται πλήρως ή να αναπτύσσεται εξολοκλήρου. Αποπνέει μια μελαγχολία και η πραγματικά λυπηρή κατάληξη της μας υπενθυμίζει μια μικρή, απλή κι αυταπόδεικτη αλήθεια … ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ποτέ τη δύναμη της αγάπης καθώς και τη δυστυχία της μοναξιάς, και πως πολλές φορές η ζωή μπορεί να μην μας τα φέρνει όπως θέλουμε γι’αυτό καλύτερα θα ήταν να ζούμε στο τώρα.

Βαθμολογία: