Μια Κυρία στα Μπουζούκια (1968)

ΣΥΝΟΨΗ

Τα τρία αδέλφια της Αννούλας την προσέχουν σαν κόρη οφθαλμού. Εργάζονται στο λιμάνι και ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, ενώ τον μόνο άντρα που εμπιστεύονται για να προσέχει την αδελφή τους είναι τον στενό τους φίλο Γιώργο, ο οποίος είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί της. Η υπόθεση θα γίνει σύνθετη όταν θα μπει στη ζωή του Γιώργου μια ευκατάστατη όσο κι εντυπωσιακή κυρία, ενώ η υπηρέτρια της, για να κερδίσει τον αδελφό της Αννούλας, θα υποδυθεί εκείνη την πλούσια κυρία.

Σκηνοθεσία:

Γιάννης Δαλιανίδης

Κύριοι Ρόλοι:

Ζωή Λάσκαρη … Άννα Μασούρου

Φαίδων Γεωργίτσης … Γιώργος Κονταξής

Μαίρη Χρονοπούλου … Έλενα Απέργη

Κώστας Βουτσάς … Κώστας Μασούρος

Μάρθα Καραγιάννη … Μαρία

Γιάννης Βογιατζής … Θανάσης Μασούρος

Χρόνης Εξαρχάκος … Βανζέλ Παπαντόν

Χρήστος Δοξαράς … Ηλίας Μασούρος

Καίτη Ιμπροχώρη … Πόπη

Μίλτος Κοντέας … Πέτρος

Γιώργος Μάζης … Στέφανος

Γιώργος Γρηγορίου … Παναγιώτης

Δώρα Φύτιζα … Καίτη

Νίκος Πασχαλίδης … σερβιτόρος

Μαίρη Μεταξά … μητέρα μοντέλου

Γιάννης Πουλόπουλος … τραγουδιστής

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Γιάννης Δαλιανίδης

Παραγωγή: Φιλοποίμην Φίνος

Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Φωτογραφία: Νίκος Δημόπουλος

Μοντάζ: Βασίλης Συρόπουλος

Σκηνικά: Μάρκος Ζέρβας

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Μια Κυρία στα Μπουζούκια
Διεθνής Τίτλος: A Lady in Syrtaki Dance

Παραλειπόμενα

Με 615.483 εισιτήρια, ήρθε 2η ανάμεσα στις 99 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.
Εδώ ανέτειλε το άστρο της Μαίρης Χρονοπούλου, που ξεχωρίζει και ως τραγουδίστρια.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Από τα πετυχημένα τραγούδια του Πλέσσα, η Μαίρη Χρονοπούλου ξεχωρίζει με το Είμαι Γυναίκα και το Του Αγοριού Απέναντι, ενώ ο Γιάννης Πουλόπουλος κάνει επίσης επιτυχία με το Απόψε Κλαίει ο Ουρανός και το Μην του Μιλάτε του Παιδιού.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 9/2/2016

Από τις θετικές στιγμές του Γιάννη Δαλιανίδη, που ακόμα μία φορά έχει στη διάθεση του ένα all-star-cast με «δικούς» του ανθρώπους (Μαίρη Χρονοπούλου, Ζωή Λάσκαρη, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Φαίδων Γεωργίτσης), προεξοφλώντας τη χημεία ανάμεσα στους ηθοποιούς του. Όλα και πάλι είναι πολύχρωμα, σε σημεία να μοιάζουν ψεύτικα (ονειρικά, θα πρόσθετε ο παλιός μας δημιουργός), με τον συνδυασμό πλάκα-ρομάντζο-τραγούδι-χορός να λειτουργεί ομαλά. Αν αναζητήσουμε το γιατί η ταινία δεν ξεχωρίζει αληθινά, είναι επειδή δεν κάνει ποτέ την έκπληξη. Βλέπουμε έναν στάνταρ Δαλιανίδη, χωρίς πχ τα σκηνικά και το χρώμα του «Οι Θαλασσιές οι Χάντρες» ή τη φρεσκάδα και το τοπίο του «Γοργόνες και Μάγκες». Αλλά Γιάννη Πουλόπουλο έχουμε, και μάλιστα καλό, αν και συναγωνίζονται επάξια και τα τραγούδια που μας χαρίζει η φωνή της Χρονοπούλου. Μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, πράγμα μάλλον φυσιολογικό.

Βαθμολογία: