Παράξενα πράγματα συμβαίνουν στην Bad City. Η ιρανική πόλη φάντασμα, στέγη για πόρνες, ναρκομανείς, νταβατζίδες κι άλλες «λερωμένες» ψυχές, είναι μια τοποθεσία απελπισίας κι εξαχρείωσης, όταν μια μοναχική βρικόλακας αρχίζει να καταδιώκει τους κατοίκους. Όταν όμως θα γνωρίσει την αδελφή της ψυχή, μια ασυνήθιστη σχέση θα ακμάσει… μέσα στο αίμα.
Σκηνοθεσία:
Ana Lily Amirpour
Κύριοι Ρόλοι:
Sheila Vand … το κορίτσι
Arash Marandi … Arash
Marshall Manesh … Hossein
Dominic Rains … Saeed
Mozhan Marno … Atti
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ana Lily Amirpour
Παραγωγή: Justin Begnaud, Sina Sayyah
Μουσική: Bei Ru
Φωτογραφία: Lyle Vincent
Μοντάζ: Alex O’Flinn
Σκηνικά: Sergio De La Vega
Κοστούμια: Natalie O’Brien
Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Διανομή στις αίθουσες.- Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
Αυθεντικός Τίτλος: A Girl Walks Home Alone at Night
Ελληνικός Τίτλος: Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο του τη Νύχτα
Παραλειπόμενα
- Η ταινία προωθήθηκε ως το πρώτο ιρανικό βαμπίρ γουέστερν.
- Το 2011, η δημιουργός παρουσίασε με τον ίδιο τίτλο μια 8λεπτη -επίσης ασπρόμαυρη- ταινία, στην οποία όμως λίγα σχετίζονται με τη συγκεκριμένη.
- Για να βρεθούν τα χρήματα να γυριστεί, ξεκίνησε μια καμπάνια στον κόμβο Indiegogo. Μέσα σε έναν περίπου μήνα, τα απαραίτητα 55 χιλιάδες δολάρια είχαν ήδη βρεθεί.
- Μέσα στην ίδια χρονιά, το φιλμ διασκευάστηκε σε κόμικ από τη Radco.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 11/2/2015
Το «Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο του τη Νύχτα» εξελίσσεται σε μια φανταστική πόλη στο Ιράν ονομαζόμενη Bad City, με δρόμους άνευ ζωής και με τους κατοίκους της να είναι είτε τοξικομανείς κλεισμένοι στα σπίτια τους, είτε πλούσιοι περιφραγμένοι στις οικίες τους. Κάπου εκεί υπάρχει κι ένα ποτάμι γεμάτο πτώματα. Και κάθε βράδυ, μια κοπέλα, ντυμένη με ένα hijab, περιφέρεται στου δρόμους. Πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, είναι όμως και η ταινία καλή;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ταινία της Ana Lily Amirpour είναι cool. Από την ασπρόμαυρη φωτογραφία μέχρι την electro-pop μουσική επένδυση της, όλα συνθέτουν μια επαναστατική, arty ατμόσφαιρα που θέλοντας και μη θα σε κερδίσει. Κάθε κάδρο της είναι τόσο προσεκτικά κι εξαιρετικά επιμελημένο που φτάνεις σε σημείο να θέλεις να πατάς συνεχώς pause για να την εκτιμήσεις στο έπακρο. Επηρεασμένη ξεκάθαρα από το «Άσε το Κακό να Μπει» αλλά και το «Eraserhead» στο στυλ, η σκηνοθέτης προτιμάει, αντί να διαθέτει εξάρσεις του gore ή αόριστα σασπένς, να φτιάξει μια ήρεμη indie ταινία εκμεταλλευόμενη όλη την κινηματογραφική μαεστρία που διαθέτει. Καταφέρνει και δημιουργεί, λοιπόν, μια ταινία άκρως ενδιαφέρουσα οπτικά αλλά όχι κατ` ανάγκην σημαντική.
Αυτό συμβαίνει γιατί πέρα από το cool χρειάζεται και ουσία. Τα στοιχειώδη συστατικά του σεναρίου λειτουργούν κυρίως ως ένα όχημα προκειμένου να γυριστεί η ταινία σε αυτό το ύφος, και όχι γιατί θέλει να πει κάτι μέσω των χαρακτήρων. Μπορώ να καταλάβω τη διατήρηση της κεντρικής ηρωίδας ως ένα μεγάλο σιωπηλό αίνιγμα, ακόμα κι αυτό όμως είναι έτσι καμωμένο που λειτουργεί μειονεκτικά και κάνει το φιλμ να περπατάει χωρίς να ξέρει τι θέλει να είναι. Αυτή η ασάφεια επεκτείνεται και στην πολιτική του έργου. Το να βάλεις απλά ένα κορίτσι βαμπίρ στο Ιράν ναι μεν χορηγεί στην ταινία μια πολιτική διάσταση, αντιστρέφοντας τις προσδοκίες της θηλυκότητας αλλά και της θέσης των γυναικών σε ένα θεοκρατικό ισλαμικό κράτος, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Χρειάζεσαι και κάποια πλοκή, με την οποία ο θεατής θα μπορέσει να εμπλακεί.
Συνοψίζοντας, το «Ένα Κορίτσι Γυρίζει Σπίτι Μόνο του τη Νύχτα» αξίζει να το δει κάνεις γιατί θα εκτιμήσει το στυλ και θα είναι παρών στην πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια μιας πολλά υποσχόμενης φωνής. Ωστόσο, βγαίνοντας από την αίθουσα, η έλλειψη κάτι πρωτότυπου και ουσιώδους θα σε κάνει να αισθάνεσαι πως η ταινία είναι ημιτελής.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
